Dr. John

Locked Down

Nonesuch (2012)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 26/04/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

...ή, αλλιώς, όταν ο Auerbach συνάντησε τον Rebennack. Ή, καλύτερα (για να διαβάσετε και πέραν της πρώτης γραμμής), όταν το ήμισυ των Black Keys και μια από τις αρχηγικές προσωπικότητες στην σημερινή rock σκηνή συναντά τον μεγάλο Dr. John και μαζί του ολόκληρη την μουσική παράδοση της Νέας Ορλεάνης.

Ο Dr. John έχει να επιδείξει πολλά επιτεύγματα πέρα από την «ένδυση» γνωστής διαφήμισης μπύρας από την οποία έγινε γνωστός στη χώρα μας. Από την ονομασία φεστιβάλ (δικό του άλμπουμ βάφτισε το Bonnaroo) και την έμπνευση για χαρακτήρες τηλεοπτικών show (trivia: ποιός έπαιζε πλήκτρα στην rock μπάντα του Muppet Show;) μέχρι φυσικά την συμμετοχή σε πολλά και σπουδαία projects στα οποία οι εμπνευστές τους έψαχναν για λίγη από την ατμόσφαιρα και τη μαγεία της πολυπολιτισμικής πατρίδας του.

Αυτή την φορά πάντως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Ο Auerbach δεν ζήτησε την New Orleans πινελιά για να πασπαλίσει απλώς ένα project του. Θέλησε να υποστηρίξει ο ίδιος το επόμενο εγχείρημα του "Night Tripper" ζητώντας του το 2010 την άδεια να κάνει την παραγωγή στο «καλύτερο άλμπουμ που έχεις κάνει εδώ και πολύ καιρό». Σύμμαχοί του τα παιδιά του τελευταίου που έδωσαν τις κατάλληλες συστάσεις και μάλλον τον γλίτωσαν από κάποια κατάρα voodoo.

Μετά το ευτυχές πάντρεμα των δύο μουσικών ο ίδιος ο Auerbach διαλέγει νέους και σπουδαίους μουσικούς οι οποίοι κάτω από την δική του διεύθυνση όχι μόνο εκτελούν αλλά και δημιουργούν μαζί με τους πρώτους τις συνθέσεις σε μια -όπως φαίνεται και από το αποτέλεσμα- πραγματικά ομαδική δουλειά.

Στο προκείμενο λοιπόν το άλμπουμ ανοίγει με το ομώνυμο και το "Revolution", τα οποία μας βάζουν απ' ευθείας στο κλίμα και την ατμόσφαιρα του "Locked Down". Όσοι είχατε μαγευτεί στο παρελθόν από τη μίξη της ψυχεδέλειας με την αφρικάνικη παράδοση στους δίσκους του Dr. John θα ενθουσιαστείτε ξανά. Πολιτικός στίχος, ανεβαστικό groove και για κερασάκι ο ήχος της ξεχασμένης από τα 60s farfisa. O Dr. John τραγουδά «KKK, CIA, all playing in the same game» ενώ ταυτόχρονα κουνιέσαι στον funky ρυθμό του "Ice Age".

Και μετά έρχεται η φυγή. Στο "Getaway" ο Auerbach θα ξεσαλώσει κάνοντάς με (κλέβοντας ατάκες από συναδέλφους) να υμνώ τον κύριο στο σόλο κιθάρας του που απογειώνει το κομμάτι στο τελείωμά του. Από κοντά το απίστευτο rhythm section που πετά φωτιές συνδυάζοντας τον γήινο ήχο με το εξωγήινο παίξιμο και κυρίως δέσιμο. Και είμαστε ακόμα στα μισά...

Το "You Lie" αναδεικνύει ξανά το παίξιμο στο μπάσο του Nick Movshon (ο οποίος έχει ήδη μείνει στην ιστορία με τη συμμετοχή του στο "Back To Black" της Winehouse), ενώ στο "Eleggua" ολόκληρη η μπάντα μάς παρασύρει σε χρυσά funk και soul μονοπάτια πάνω στα οποία έχουν περπατήσει στο παρελθόν καλλιτέχνες του διαμετρήματος των War και του Isaac Hayes.

Κάπου εδώ ο Dr. John βγάζει την στολή του "Night Tripper", αφήνει τη στηλίτευση των πολιτικών και των κυβερνήσεων και βουτά σε πιο ευαίσθητα και προσωπικά θέματα όπως η σχέση του με τα παιδιά του (στα οποία απολογείται) και τον Θεό, τον οποίο ευχαριστεί για τη μέχρι τώρα αντιμετώπιση. Με τα "My Children, My Angels" και "God's So Good" κλείνει λοιπόν το "Locked Down" αφήνοντας τις πιο όμορφες εντυπώσεις.

Πρόκειται για ένα υπέροχο άλμπουμ που περικλείει αριστοτεχνικά δεμένα μεταξύ τους τα σπουδαία στοιχεία της μουσικής που πρεσβεύει ο Dr. John και η γενέτειρά του. Funk, Soul, Αφρική, Blues, voodoo και ψυχεδέλεια είναι όλα εδώ παντρεμένα μαγικά, περασμένα από την ταυτόχρονα ρετρό και μοντέρνα ματιά του Auerbach και παιγμένα από μια κορυφαία μπάντα.

«Κλειδωμένη» η θέση του στα καλύτερα της χρονιάς.

15 seconds review (εμπρός στον ...Houngan):

Locked Down: Unlock N.Orleans spirit
Revolution: Voodoo music rebels
Big Shot: Huge artists
Ice Age: Ice point for society
Getaway: Fly away guitar
Kingdom Of Izzness: Creole king is back
You Lie: Black John & the Voodoo Keys
Eleggua: «Shafty» & elegant
My Children, My Angels: Family healing
God's So Good: Call me Dr. John

  • SHARE
  • TWEET