Dool

Η καριέρα των Ολλανδών Dool κινείται με μεγάλη ταχύτητα και υπάρχει γύρω τους μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα υψηλών προσδοκιών, η αντίληψη ότι αυτή η μπάντα μπορεί να γίνει ένα πολύ μεγάλο όνομα στον χώρο του dark rock. Όλα αυτά αναφέρθηκαν και στην παρουσίαση του "Love Like Blood" EP, εδώ όμως θα αρνηθούμε να καταδυθούμε στο δεύτερο άλμπουμ τους "Summerland" με αυτόν τον τρόπο, θα αρνηθούμε να παίξουμε το παιχνίδι της βιομηχανίας και να πέσουμε στην παγίδα της ντε και καλά δημιουργίας νέων ηρώων…

...για να δούμε τη μουσική τους γυμνή ως αυτό που είναι. Η δύναμη αυτής της μπάντας βρίσκεται σε τρία σημεία: καταρχήν στο στυλ τους, ένα ύφος που συνδυάζει αρμονικά το σκοτεινό γοτθικό rock, το alternative των '90s και σύγχρονες ψυχεδελικές metal αναζητήσεις. Από πολλές απόψεις μοιάζουν σαν συνεχιστές των The Devil's Blood (μοιράζονται εξάλλου το ίδιο rhythm section) με μεγαλύτερη όμως εξωστρέφεια. Ένα δεύτερο σημείο είναι η ενέργεια που εκλύεται από τα παιξίματα τους, αποτέλεσμα των άπειρων live της τελευταίας τριετίας και της εμπειρίας τους από όλα τα μεγάλα festival. Τέλος, η απαστράπτουσα προσωπικότητα της τραγουδίστριας, κιθαρίστριας και songwriter Ryanne Van Dorst. Όπως σε όλες τις καλές rock μπάντες στην ιστορία, η προσωπικότητα του μπροστάρη ίσως και να καθορίζει τα εμπορικά της όρια.

Το "Summerland" είναι γεμάτο από καλά τραγούδια που ενσωματώνουν συνεχώς τα παραπάνω τρία δυνατά σημεία της μπάντας. Άλλες φορές up-tempo, άλλες φορές πιο ατμοσφαιρικές κι άλλες πιο doomy, οι συνθέσεις του άλμπουμ είναι όλες καλοπαιγμένες, διατηρούν το ενδιαφέρον με τις εναλλαγές τους και μπορούμε να πούμε ότι είναι συνολικά σε ακόμα καλύτερο επίπεδο από το "Here Now, There Then" ντεμπούτο τους. Θεωρώ τα tracks με middle eastern ηχοχρώματα ιδιαίτερα όμορφα, ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει στις συμμετοχές των Per Wilberg (Opeth, Spiritual Beggars), Farida Lemouchi (The Devil's Blood) και Okoi Jones (Bölzer).

Είναι λοιπόν όλα αγγελικά πλασμένα στο "Summerland"; Εξαρτάται φαντάζομαι από τις απαιτήσεις του καθενός από μια καλή, σύγχρονη heavy rock μπάντα. Οι Dool θα φανούν εξαιρετικοί σε όσους απολαμβάνουν τραγούδια με απλές δομές, επαναλαμβανόμενα ρεφραίν και εκφραστική καθαρότητα, τραγούδια φτιαγμένα για να ανταποκρίνονται άριστα σε live συνθήκες. Αν αυτά είναι τα ζητούμενα σου και σου αρέσουν τα είδη που εκφράζουν, οι Dool είναι μια μπάντα που μπορεί να λατρέψεις. Αν από την άλλη διψάς για μεγαλύτερο μουσικό βάθος, για βαθύτερη ψυχική διερεύνηση και περισσότερα καλλιτεχνικά ρίσκα, δεν τους αντιλαμβάνομαι ως γκρουπ που θα πάει πολύ πιο κάτω από την επιφάνεια. Σε αυτό συμβάλλει και η στιχουργική τους προσέγγιση, με ενδιαφέρουσα θεματική αλλά ελαφρώς απλοϊκή απόδοση των νοημάτων.

Το "Summerland" είναι ένα πολύ καλοφτιαγμένο άλμπουμ από ένα γκρουπ με σημαντικές περγαμηνές και ξάστερο ταλέντο. Βρίσκονται σε θέση ισχύος στη δημιουργία του προσωπικού τους μύθου και θεωρώ ότι είναι ακόμα στα πρωταρχικά στάδια της πορείας τους, διαθέτουν όμως όλο το πακέτο μιας εκκολαπτόμενης σημαντικής μπάντας και πρέπει να μην περάσουν απαρατήρητοι από το κοινό που αρέσκεται στο σκοτεινό heavy rock. Περιμένοντας μια ακόμα εντονότερη μουσική σφραγίδα, δεν θεωρώ τους Dool ήρωες ακόμα αλλά μπορώ να τους απολαύσω χωρίς να πνίγομαι σε προσδοκίες. Υπάρχει ακόμα δρόμος για τον παράδεισο.

Bandcamp