Dol Ammad

Είναι άδικο. Ένας μουσικός με συνθετική διορατικότητα, μουσική τεχνογνωσία, ενορχηστρωτική δεινότητα και εκτελεστική τελειομανία να βρίσκεται παγιδευμένος στο κέλυφος αυτού που λέγεται "Ελληνική μιζέρια" και "Ελληνική μετριότητα". O μουσικός αυτός είναι ο Thanasis Lightbridge και το ονειρικό μουσικό όχημα αυτού: Dol Ammad. To μουσικά υπερφασματικό ιδίωμα είναι εύστοχα κατονομασμένο "electronica-art-metal" και λέμε εύστοχα επειδή ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει κατορθώσει ένα γκρουπ να συνδυάσει τόσο αρμονικά και έξυπνα μουσικές καταβολές από Therion, Rhapsody, Bal Sagoth, Ozric Tentacles, Porcupine Tree, Jean Michel Jarre, και Soundtrack soundscapes.

Εκτός από τα "παραδοσιακά" ηλεκτρικά όργανα: κιθάρα, μπάσο, τύμπανα (τα οποία βιρτουοζικά χειρίζεται ο Alex Holzwarth των Rhapsody), τους Dol Ammad πλαισιώνει μία μικτή 12-μελής χορωδία. Συνεπώς όλες οι φωνές που ακούτε είναι "real thing" και όχι κάποια samplαρισμένη κονσέρβα κάποιου keyboard. Ο ήχος είναι διαυγέστατος (βλέπε παραγωγή στα Gate studio του Sascha Paeth) και σου δίνει μία αίσθηση μουσικής δύνης που σε ρουφά μανιασμένα ("Eclipse"). Τα συναισθήματα που δημιουργούνται ακούγοντας το "Star Tales" είναι θετικά και μόνο (σημειώστε ότι αυτό το τονίζει κάποιος που αρέσκεται κυρίως στα αίσχιστα των extreme metal ακροάσεων, αλλά εδώ είναι η διαφορά).

Όσον αφορά το artwork, δε χρειάζεται να πούμε πολλά αφού: α) πρέπει να το δει κάποιος για να το πιστέψει, β) διαφέρει απύθμενα από τη μέση κλισέ metal δουλειά και γ) απλά είναι από μόνο του αυτό που λέει η λέξη: "work of art". Ίσως την παρούσα κριτική να χαρακτηρίζει υπέρμετρη αισιοδοξία αλλά η αλήθεια είναι ότι ο μέσος Έλληνας "χιμπαντζής" μουσικός που δίνει εκατοντάδες ευρώ για μια πετυχημένη φωτογράφηση "πίτα" στα δερμάτινα ρούχα με "ντεμέκ evil" ύφος και για ένα "ψαγμένο" κακέκτυπο των H.R.Giger και Travis Smith artwork και θα έκοβε και τον ...αντίχειρα του για να βγάλει έστω μισής αξίας εφάμιλλο του "Star Tales", δεν πρόκειται να αλλάξει. Επίσης, το να εντάξει κανείς τους Dol Ammad στην Ελληνική σκηνή είναι τόσο περιοριστικό και υποτιμητικό όσο το να συγκρίνεις ψιλικατζίδικο με πολυεθνική.