Disfear

Η επιστροφή των Disfear έγινε επί 2003 με τον αγαπητό Tompa πίσω απ' το μικρόφωνο και το "Misanthropic Generation" που αποτέλεσε καίριο θέμα συζήτησης, κυρίως λόγω της καθοριστικής αυτής προσθήκης. Ωραιότατος δίσκος, δε λέω, τους έβγαλε κι από μία λήθη 6 ετών. Παρ' όλα αυτά, τ' όνομά τους δεν έμεινε για πολύ στην επιφάνεια.

Χρειάστηκαν 5 χρόνια ώστε να τους ξαναδούμε στο προσκήνιο, με μία ακόμη έκπληξη. Ο πρώην κιθαρίστας / «οδοστρωτήρας» των Entombed, Uffe Cederlund, αποφασίζει να συμπορευτεί μαζί τους, πράγμα που έφερε (;) και σημαντικές αλλαγές στο όλο ύφος. Το ερωτηματικό δε βρίσκεται τυχαία σε παρένθεση, μιας κι ο αγαπητός -όπως είπαμε- Tompa μόλις πέρσι έβγαλε μια δισκάρα με τους The Great Deceiver, φέτος έχουμε τούτο 'δω και το καλοκαίρι σκοπεύει να οργώσει την Ευρώπη με τους At The Gates. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι του δίνουν και τρώει, αλλά τον τελευταίο καιρό η καριέρα του βρίσκεται σε μία εξαιρετικά δημιουργική φάση, πράγμα που ευνοεί και τους λοιπούς του συνεργάτες.

Πάμε όμως λίγο στα του δίσκου. Φανταστείτε τους Motorhead να παίζουν hardcore. Με ό,τι συνεπάγεται. Δηλαδή μιλάμε για ξύλο, αλητεία και λοιπά συναφή πράματα που ξέρουμε κι αγαπάμε. Το ηχητικό αποτέλεσμα κρύβει μία τρελή βρωμιά στην ατμόσφαιρα -όπως όταν γυρνούσαμε απ' το Athens Open Air-, τίγκα στη λάσπη ένα πράμα. Μέσα απ' όλο αυτό το χάος, λοιπόν, σκάνε οι κιθάρες, το δυνατό ατού της μπάντας. Ακούγονται λες κι είναι δαιμονισμένες, με θέματα super και σε ταχύτητες road racing! Όσον αφορά τα κομμάτια καθ' αυτά, θα βρείτε κάμποσα «hitάκια», με κορυφαίο το "Get It Off", τραγούδι που (φαντάζομαι) θα κάνει θραύση στα live. Όχι ότι τ' άλλα δε λένε. Εξ' άλλου η καλή ροή του δίσκου κάνει «μπαμ» απ' τις πρώτες κιόλας ακροάσεις. Τον ακούς ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος, πράγμα κάπως σπάνιο.

Εν ολίγοις, πρόκειται για δισκάρα με δέλτα κεφαλαίο. Tο όλο ύφος αντικατοπτρίζει d-beat / crust καταστάσεις, καθώς και το επιβλητικό σημείο αναφοράς που ακούει στο όνομα Snaggletooth. Συνεπώς, αν γουστάρετε Motorhead ίσως και να σας αρέσει. Αν όμως γουστάρετε Motorhead και «core-ίλες», τότε τους έχετε τσεκάρει επιτόπου κι ασυζητητί. Όχι τίποτα άλλο, θα το βαράτε μετά το κεφάλι σας και ποιος ξέρει τι θα λέτε...