Disbelief

Μία από τις πιο αδικημένες και μη προβεβλημένες μπάντες στο χώρο του death metal είναι οι Γερμανοί Disbelief και είναι ν’ απορεί κανείς, γιατί και σε καλή εταιρεία είναι και φοβερούς δίσκους κυκλοφορούν και πρωτότυποι είναι, οπότε..τις πταίει; Προσωπικά θα έριχνα το φταίξιμο ευχαρίστως στην κυρία που παρεμβάλλεται συνεχώς μεταξύ των τραγουδιών (promo γαρ) με τη γνωστή υπενθύμιση του τί ακούμε τώρα κάνοντάς μας τα νεύρα τσατάλια, οπότε απολύστε ρε παιδιά τη στρίγγλα να δείτε προκοπή!

Οι Disbelief φίλοι μου έχουν το προνόμιο ν’ ακούγονται σαν τους Disbelief και να μη μοιάζουν με κανένα άλλο συγκρότημα. Πως το καταφέρνουν αυτό; Ξέρετε πολλές death metal μπάντες που να την ψάχνουν σε prog/post μονοπάτια και να διατηρούν ακέραιο το death χαρακτήρα τους;(Η απάντηση "Οι Opeth" φίλε Λουκιανέ θα θεωρηθεί προβοκατόρικη). Ίσως οι Voivod να είναι ένα καλό παράδειγμα μόνο και μόνο για ν’ αντιληφθείτε το δημιουργικό μεγαλείο των μελών της κι όχι για να τους ταυτίσετε μουσικά.

Δέκα τραγούδια που το καθένα έχει το δικό του σημείο αναφοράς και ως εκ τούτου σου μένουν στο μυαλό, καθώς άλλοτε groovάρουν, ενίοτε postάρουν, επί το πλείστον deathίζουν και μερικές φορές με πολύ ύπουλο τρόπο όμως doomάρουν και σε στέλνουν συστημένο στο Dr. Rock για μουσική ψυχανάλυση. Τα φωνητικά από την άλλη είναι ο ορισμός της τελειότητας! Ακόμα και τα ελάχιστα καθαρά είναι τραγουδισμένα με semi-brutal τρόπο(!) κι αν νομίζετε πως μεγαλώνει η μύτη μου με αυτά που σας γράφω, ακούστε τα "When Silence Is Broken" & "Passenger" (κομματάρες) και θα συμφωνήσετε.

Δε θα μπω στη διαδικασία να σας προτρέψω να το αγοράσετε, απλά θα σας υπενθυμίσω-μιας και ήδη το ξέρετε απλά το ξεχνάτε-πως είναι προτιμότερο να μετανιώσεις για κάτι που έκανες(άκουσες εν προκειμένω), παρά για κάτι που δεν έκανες(δεν άκουσες). Άγιες ημέρες έρχονται έτσι κι αλλιώς, οπότε τί καλύτερο από το να κάνετε το "Navigator" soundtrack της Μ.Εβδομάδας...Δεν κάνω πλάκα... Θα το αγοράσω και εγώ…Τα σέβη μου...