Diorama

Οι Γερμανοί Diorama μετρούν ήδη 11 χρόνια μουσικής πορείας στην electro / dark σκηνή, χαρίζοντάς μας πέντε άλμπουμ. Όσοι αγαπούν το μελαγχολικό darkwave έχουν σίγουρα λατρέψει το ντεμπούτο τους, που φέρει τον τίτλο "Pale", χρονολογίας 1999. Στίχος που οδηγεί τον ακροατή σε ακραίες καταστάσεις, συναίσθημα που ρέει άφθονο και ένα μουσικό όνειρο απαλλαγμένο από σκληρές κιθάρες και synths, βασισμένο σε μελωδίες που ταξιδεύουν νου και ψυχή είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του συγκεκριμένου σχήματος. Πρωτοστάτες οι κύριοι Torben Wendt, Adrian Hates (Diary Of Dreams) και Felix Marc (Frozen Plasma) που έχουν ανακηρυχτεί μάστορες του γερμανικού electro / goth ρεύματος, μιας και τα στοιχεία της μουσικής τους είναι αναγνωρίσιμα από τις πρώτες νότες και έχουν στιγματίσει για τα καλά τις darkwave πίστες και τα αντίστοιχα festivals ανά τον κόσμο.

Δύο χρόνια μετά τα δισκογραφικά τους εγχειρήματα, οι Diorama επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος με έναν δίσκο - αναφορά στο σύγχρονο τρόπο ζωής και πραγματική κριτική στον τρόπο που λειτουργεί πια το νέο σύστημα αξιών του ανθρώπου. Με τις λέξεις «εμπιστοσύνη», «επιρροή», «ελπίδα», «θυμός», «θλίψη», «αηδία» και «φόβος» να αποτυπώνονται πάνω στο φουτουριστικό εξώφυλλο του "A Different Life", μας προϊδεάζουν για αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει. Και δεν πέφτουμε και πολύ έξω. Όλα τα παραπάνω είναι αναφαίρετα συστατικά της «Διαφορετικής Ζωής», της ζωής μέσα από τα μάτια των Diorama.

Μουσικά τώρα, έχουν αφήσει λίγο πίσω τα δυσκολονόητα μοτίβα των προηγούμενων προσπαθειών τους που τους έκαναν απόμακρους από το ευρύ κοινό και ακολούθησαν τα καθαρά και σίγουρα μονοπάτια των Diary Of Dreams και VNV Nation, για τους οποίους έχουν αποτελέσει στο παρελθόν support group στα live shows τους.
Περισσότερες synth, «πιασάρικες» μελωδίες, λιγότερα χαοτικά ορχηστρικά μέρη (solos βιολιών), φωνητικά προσαρμοσμένα στις σύγχρονες απαιτήσεις των dancefloors, αποκλείοντας πια τις μονότονες απαγγελίες στίχων και αυτοκτονικών μερών. Ίσως το μόνο αρνητικό είναι ότι δεν έχουν αποβάλλει όλα τα παλιά αυτά στοιχεία ομοιόμορφα, ώστε και το αποτέλεσμα να είναι το επιθυμητό. Δε μοιάζει να είναι το απόλυτα δεμένο άλμπουμ και έτσι κάποια κενά είναι φανερά. Κομμάτια σαν τα "Definition Power" και "Sands" δε θα έπρεπε να υπάρχουν (!), ενώ η λαμπρότητα των "Why", "Synthesize Me" και του γερμανόφωνου "Kein Mord" είναι κάτι παραπάνω από ολοφάνερη.

Παρ' όλα αυτά, το μήνυμα στέλνεται επιτυχώς (μέσα από αυτό το νέο μελαγχολικό pop για πολλούς) και τα 77 λεπτά του cd φαντάζουν μια ευχάριστη έκπληξη στα αυτιά των gothheads. Φαίνεται πως το 2007 είναι δημιουργικό και για αυτό το είδος που είχε μείνει παραπονεμένο για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Μια «Διαφορετική Ζωή» έχει πια αρχίσει...