Destruction

Born To Perish

Nuclear Blast (2019)
Από τον Γιάννη Δούκα, 08/08/2019
Δεν πρόκειται για κάτι συγκλονιστικό αλλά είναι σίγουρα από τα καλύτερά τους εδώ και πολλά χρόνια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η νέα δουλειά των Destruction δείχνει ανανέωση. Αυτό φαίνεται από τη πρώτη επαφή με τον δίσκο, δηλαδή το εξώφυλλο. Το μαύρο, γκρι και ολίγο κόκκινο πρωτοστατούν σε ένα στυλ εικόνας που δεν είχαμε συνηθίσει από τους Γερμανούς thrashers. Το κλασικό κρανίο στο σώμα του δικέφαλου αετού δεικνύει για ποιο συγκρότημα μιλάμε αλλά πέραν τούτου σε προδιαθέτει για κάτι νέο, ίσως μία ανακαίνιση του ήχου τους.

Οι όποιες λοιπόν σκέψεις έρχονται στη πραγματικότητα ευθύς με το νέο line-up. Η είσοδος του Damir Eskic στις κιθάρες κάνει τη classic τριάδα τετράδα και αναπόφευκτα η προσοχή στρέφεται εκεί. Σαφώς στα solo υπάρχει μια μεγάλη βελτίωση μιας και το shredding στυλ του νεοεισελθέντα προσφέρει καινούργια πράγματα στους Destruction. Επίσης δένει μια χαρά με το αρκετά πιο επιθετικό τρόπο του Mike με αποτέλεσμα σε πολλά τραγούδια οι εναλλαγές τους να είναι πολύ καλές. Η άλλη βόμβα έρχεται υπό το όνομα του Randy Black, ο οποίος θα παίξει για πρώτη φορά σε δίσκο των Schmier και σια. Ο Καναδός είναι μεγάλη περίπτωση (έχει παίξει με Annihilator και Primal Fear), έχει πολύ τεχνικό και γρήγορο παίξιμο αλλά είναι επίφοβος. Μπορεί το πληθωρικό drumming του να σου διαλύσει τα τραγούδια και να τραβήξει όλη τη προσοχή. Απεναντίας όμως εδώ έχουμε μία στιβαρή και άκρως εντυπωσιακή επίδοση και πραγματικά στέκεται βοηθός ή αν θέλετε αναβαθμίζει την όλη προσπάθεια των Destruction. Μακράν ότι καλύτερο έχει κάτσει πίσω από το drum - kit των Γερμανών.

Έτσι λοιπόν έχουμε δύο πολύ θετικά κριτήρια για το "Born To Perish", τα οποία αλλάζουν εντελώς το όλο σκηνικό για τους Destruction όσον αφορά τη μετά επανασύνδεσης δισκογραφία τους. Δύο άσσοι στο μανίκι τους οι οποίοι πέφτουν στο τραπέζι για να κάνουν τη μεγάλη διαφορά.

Το προ τριετίας "Under Attack" είχε δείξει αμυδρά μια προσπάθεια ξεκολλήματος από τη γενική μετριότητα του συγκροτήματος, από το "Cracked Brain" και μετά. Μπορεί να μην ήταν κάτι super αλλά τουλάχιστον έδειχνε διάθεση για κάτι. Εδώ έχουμε μια συνέχεια αυτής της προσπάθειας η οποία συνεπικουρούμενη από τις δύο προσθήκες θα κάνει το "Born To Perish" την πιο αξιόλογη δουλειά τους εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ιδιαίτερα τα τρία πρώτα τραγούδια είναι ενδεικτικά, σε αυτά ακούμε καλό thrash. Το γρήγορο μέρος στο ομότιτλο, λίγο πριν το ρεφρέν, σε παθιάζει. Το "Inspired By Death" φανερώνει μια πραγματική προσπάθεια σύνθεσης με μεράκι. Το "Betrayal" αποκαλύπτει το πόσο καλά έχουν συμπράξει κιθαριστικά το δίδυμο Mike και Damir. Ακόμα και πιο ιδιαίτερα τραγούδια όπως το "Butchered For Life" με το μελωδικότατο εισαγωγικό του δείχνει ότι οι Destruction μόχθησαν πάνω στο υλικό τους,

Σίγουρα όμως δεν είναι όλα τέλεια εδώ. Δε μπορούμε να πούμε ότι τραγούδια σαν τα "Rotten", "Filth Wealth" ή "We Breed Evil" σε εξολοθρεύουν με την ορμή τους. Στέκονται καλά αλλά δεν έχουν το στοιχείο εκείνο που θα σε πυροδοτήσει, θα σε κάνει να εκραγείς. Αυτό είναι χαρακτηριστικό για το συγκρότημα αλλά και για πολλά αντίστοιχα που επέστρεψαν ενώ είχαν βαρβάτο παρελθόν. Ακόμα και σε τραγούδια σαν το "Tyrants Of The Netherworld" όπου προσπαθούν όσο τίποτε να πιάσουν τον παλμό των '80s νιώθεις ότι κάτι λείπει. Έπιανα τον εαυτό μου να συλλογίζεται ‘ρε μεγάλε τι άλλο θέλεις εδώ πέρα, οι τύποι τα δίνουν όλα’ αλλά αισθανόμουν ότι κάτι διέφευγε, η όλη εικόνα δεν πληρούταν όπως θα έπρεπε. Πέραν τούτου, και εξαιρουμένου του μετριότατου "Ratcather" όπου μόνο τα μπαράζ του Black αξίζει, σίγουρα το "Born To Perish" έχει στιγμές που θα αρέσουν σε αρκετούς. Οι στίχοι του δε, σε κεντρίζουν με την πλούσια γκάμα θεμάτων πολλών εκ των οποίων με κοινωνικούς προβληματισμούς. Χαρακτηριστικό αναμφίβολα το "Fatal Flight 17" που αναφέρεται στη συντριβή της πτήσης MH17 το 2014 πάνω από την Ουκρανία. Πραγματικά ένα από τα πιο αδιανόητα πράγματα που έλαβαν χώρα στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια και έφυγαν 298 ψυχές. Δεν είχαμε την τύχη να διαβάσουμε στίχους στο promo αλλά πάντα ο Schmier υφολογικά εκπλήσσει. Όπως εκπλήσσει και η μωρία των ανθρώπων. Δυστυχώς.

  • SHARE
  • TWEET