Den Saakaldte

Ακολουθώντας την παρακάτω συνταγή, δεν έχετε παρά να προσθέσετε τη φωνή και τα τύμπανα των Shining, τις κιθάρες των Naer Mataron, τα «synthετικά» effects των Dodheimsgard (εποχής "Supervillain Outcast") και το μπάσο των 1349 για να πετύχετε το επιθυμητό μίγμα που ακούει στο όνομα Den Saakaldte, σχήμα το οποίο, κατά τα φαινόμενα, ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων «supergroup». Κι εδώ οφείλω να ομολογήσω πως ουδέποτε υπήρξα θερμός οπαδός αυτού του τομέα marketing, καθώς, εν έτει 2009, τα έως τώρα παραδείγματα μοιάζουν πολύ κατώτερα της φήμης των μελών. Κάτι που ευτυχώς δε φαίνεται να ισχύει στους Den Saakaldte της περίπτωσής μας.

Για την ιστορία, πρώτο αξιόλογο δείγμα στάθηκε το (ομολογουμένως απίστευτο) professional demo με τίτλο "Øl, Mørke og Depresjon", το οποίο κατάφερε να διαπρέψει στα περσινά black metal δρώμενα, σκαρφαλώνοντας παράλληλα και στην προσωπική λίστα του υπογράφοντα. Η συνέχεια, λίγους μόλις μήνες μετά, επιφύλασσε μια split κυκλοφορία με τους Shining, η οποία κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως προπομπός για το πρώτο επίσημο full-length "All Hail Pessimism", το οποίο, μεταξύ άλλων, περιέχει τις διασκευασμένες εκδοχές των "Vandringen", "Drikke Ens Skål" και "Jag Är Den Fallna", σε ένα ύφος που μοιάζει άρρηκτα συνδεδεμένο με τον εν λόγω τίτλο. Το κλειδί αυτή τη φορά αποτελεί η παρουσία του Kvarforth, ο οποίος αποκτά βασικό ρόλο στο σχήμα, βάσει της ανατριχιαστικής ερμηνείας του, στοιχείο που φαίνεται να δένει άψογα με την ατμόσφαιρα που απλώνεται στο background, ενισχύοντας με τέτοιο τρόπο τον κλειστοφοβικό χαρακτήρα του δίσκου.

Όσον πάλι αφορά τους υπόλοιπους τομείς, δεν υπήρξαν μεγάλες αλλαγές. Τα κομμάτια εξακολουθούν να είναι μεγάλα σε διάρκεια, η δουλειά στις κιθάρες παραμένει στα ίδια εξαίρετα επίπεδα, η χαρακτηριστική «Νορβηγίλα» δίνει ξανά δυναμικό παρόν, τα αργά περάσματα τηρούν άψογη την αναλογία με τις προδιαγραφές των φωνητικών, ενώ ο απόηχος του σαξοφώνου φέρεται να αγγίζει τα όρια του avante-garde, δίχως όμως να τα ενστερνίζεται. Βλέπετε, παρ' όλα τα ξένα στοιχεία, ο βασικός πυρήνας μένει πιστός στο ιδιώμα του black metal, με τα παραπάνω «τεχνάσματα» να αποτελούν είτε μια απλή μα ουσιώδη «γαρνιτούρα», είτε μια διαφορετική έκφραση του όλου συναισθήματος που συναντάται και στην πρώτη προαναφερθείσα κυκλοφορία.

Κι εκεί μάλλον βρίσκεται το μοναδικό μου παράπονο, καθώς ο τραχύς ήχος του "Øl, Mørke og Depresjon" έκρυβε μεν αρκετά ελαττώματα, αλλά είχε ένα ελκυστικά ωμό στοιχείο που σε κολλούσε με κάθε νέα ακρόαση. Από την άλλη όμως, δε μπορούμε να παραβλέψουμε την άψογη ροή που συναντάμε ανάμεσα στα κομμάτια του "All Hail Pessimism", η οποία με την πάροδο του χρόνου καταφέρνει να υποσκελίσει την εν λόγω «παρένθεση», δυναμώνοντας τις όποιες θετικές εντυπώσεις.

Εν κατακλείδι, το "All Hail Pessimism" καταλήγει παράδοξα καλό, αν αναλογιστούμε την κατάρα που διέπει τις περισσότερες «all star» περιπτώσεις. Άρτιο σε σύνολο, επιβραβεύει τις ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες, φέροντας παράλληλα τους δημιουργούς του ως μια υπολογίσιμα ανερχόμενη δύναμη στα νορβηγικά black metal δρώμενα της εποχής μας. Το μέλλον μοιάζει υποσχόμενο, ενώ το παρόν υπέρ του δέοντος δελεαστικό. Κοινώς, επενδύστε και δε θα χάσετε.