Deicide

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, οι Deicide, το προσωπικό - όπως έχει καταλήξει - σχήμα του Glenn Benton, έχουν πάρει την κατιούσα. Με μέτριες ως επι το πλείστον κυκλοφορίες, έχουν διαψεύσει πανηγυρικά όλες τις προσδοκίες που ακόμα και οι πιο φανατικοί φίλοι τους είχαν για μια μπάντα που ήταν κάποτε το Nο. 2 - πίσω από τους Cannibal Corpse - στο death metal. Με τις σχέσεις των αδερφών Hoffman και Benton να χειροτερεύουν με τον καιρό, αλλά και τους πρώτους να έχουν επαναφέρει την αρχική μορφή των Deicide με το όνομα Amon, η ελπίδα επανασύνδεσης και ταυτόχρονα επιστροφής σε πιο ποιοτικά μονοπάτια, μόνο πιθανή δεν τη λες. Οπότε, σε κάθε νέο περι καινούργιου δίσκου από τους Αμερικανούς το καλάθι δεν μπορεί παρά να είναι εξ ’ορισμού μικρό.

Και όμως. Το "Overtures Of Blasphemy" ξεκινά με τον καλύτερο τρόπο. Το "One With Satan" είναι ένα δυναμικό death metal κομμάτι, από τις καλύτερες στιγμές των Deicide τα τελευταία χρόνια. Επιθετικό, γρήγορο (προφανώς) και με αρκετά μελωδικό σόλο. Η συνέχεια εξίσου καλή με το "Crawled From The Shadows" και τα blast-beat να παίρνουν φωτιά. Ο Benton στο ύψος του, εξυμνεί τον Εωσφόρο με το γνωστό περιγραφικό του στυλ, χωρίς να καταφεύγει σε αποκρουστικές περιγραφές.

Παραδόξως, οι ενδιαφέρουσες στιγμές δεν σταματούν εκεί. Το υπόλοιπο του δίσκου - με κυριότερους εκπροσώπους τα "Defying The Sacred" και "Flesh, Power, Dominion" λίγο πριν το τέλος - είναι ικανό να σε κάνει να ανασηκώσεις τα φρύδια. Απομακρυνόμενοι λίγο από το ύφος των τελευταίων δίσκων, τα κομμάτια του "Overtures Of Blasphemy" είναι ελαφρώς πιο μελωδικά. Αν και δεν φτάνουν το κλασικό το επίπεδο των Deicide, που έχουν κυκλοφορήσει ένα "Once Upon The Cross", ένα "Legion" και φυσικά το ομότιτλο ντεμπούτο τους είναι, μάλλον, ό,τι καλύτερο έχουν βγάλει από το 2006.

Τα χρόνια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, και το μόνο που πρέπει να περιμένουμε από τον Glenn Benton και τους μουσικούς που περνάνε κατά καιρούς από την μπάντα του, είναι δίσκοι, που δεν σε κουράζουν από το πρώτο άκουσμα. Αυτό το καταφέρνει εύκολα το "Overtures Of Blasphemy". Η επιτυχία του, όμως, έγκειται στο ότι διακατέχεται από μια συνθετική φρεσκάδα και έμπνευση, που δυστυχώς, είχε να φανεί από το "Stench Of Redemption" του 2006. 

Ίσως, λοιπόν, ήρθε η ώρα για την επιστροφή των Deicide στο πάνθεο του death metal, για την οποία ωστόσο απαιτείται κάτι καλύτερο από το "Overtures Of Blasphemy". Αλλά πάνω από όλα ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι χωρίς αμφιβολία η διατήρησή τους σε υψηλό επίπεδο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ώστε η καλή προσπάθεια που γίνεται εδώ, να μην είναι ένα απλό πυροτέχνημα.