Death Cab For Cutie

Codes And Keys

Atlantic (2011)
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 03/06/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι από εκείνους. Δίσκος που τον βάζεις μην περιμένοντας τίποτα και τελικά είναι όλα όσα ήθελες και χρειαζόσουν. Μία μελωδία μετά την άλλη, η καθεμιά στοιχισμένη και τοποθετημένη εκεί ακριβώς που πρέπει, και πλήκτρα, πλήκτρα, πλήκτρα.

Πρωτοκαταπιάστηκα με τους Death Cab For Cutie σχετικά αργά, το 2006 για την ακρίβεια, με το καταπληκτικό "Plans", το οποίο περιείχε το συγκινητικό "I Will Follow You Into The Dark". H μπάντα, πέρα από ίσως το πιο άστοχο όνομα συγκροτήματος στην ιστορία, είχε και τον ευχάριστο ρόλο να σπάσει το σερί των punk rock ακουσμάτων που είχα μέχρι τότενες και να με εισάγει σε καινά μουσικά μονοπάτια. Πφ, γυναίκες. Το "Narrow Stairs" του 2008 έπαιζε και εκείνο εξίσου όμορφα, ειδικά το στοιχειωτικό intro με τη φανταστική μπασσογραμμή του "I Will Possess Your Heart", αλλά τελικώς δεν κατάφεραν να λάμψουν όσο τους άξιζε. Ύστερα έγιναν όμως δύο πράματα. Πρώτον, ασπάστηκαν τον νεοβαμπιρισμό και πούλησαν τραγούδια, fans και αξιοπρέπεια στο "Twilight", πράγμα που άλλοι δε συγχωρούν, εγώ όμως ως ανώτερος χαρακτήρας το κοίταξα λίγακι απαξιωτικά μονάχα. Δεύτερον, έμαθα πως ο μπροστάρης παντρεύτηκε τη Zooey Deschanel. Ασυγχώρητο.

Και να που είμαι εγώ τελικά ο βλάκας της υπόθεσης. Από το εναρκτήριο ακόμη, "Home Is A Fire", άρχισα τις μετάνοιες, καθώς ο δίσκος πρόκειται για μία συγκέντρωση ισοπεδωτικών αρμονικών μελωδιών, οι οποίες σε καθηλώνουν με την απλότητά τους, παρά το γεγονός πως στην πραγματικότητα πρόκειται για μία πολυεπίπεδη ενορχήστρωση. Λαμπρό παράδειγμα το ομώνυμο "Codes And Keys", που ανάμεσα στα ποικίλα πιανάκια που απαρτίζουν το βασικό μελωδιοφορέα κρύβονται εξαιρετικά έγχορδα, τα οποία γεμίζουν χρώμα το κομμάτι και το απογειώνουν. Χαμηλές πτήσεις, όμως, χαλαρές. Ανάλογη μαεστρία συναντάς και στο "Unobstructed Views", με πληκτροφόρα όργανα όλων των ειδών να έχουν και εδώ τον πρώτο λόγο και τη νωχελική μεν, απόλυτα ταιριαστή δε, φωνή του Ben Gibbard να προσίδει μία σκοτεινότερη ατμόσφαιρα απ' ό,τι συναντάμε συνήθως στα κομμάτια τους, αλλά το αποτέλεσμα να είναι αρκετά εντυπωσιακό.

Κάποιες ατασθαλίες συναντάμε εδώ κι εκεί, όπως το βαρετό "Portable Television", αλλά σίγουρα υπερσκιάζονται από τα ανώτερα κομμάτια που υπερτερούν σε πλήθος, όπως το καλοδιαλεγμένο single, "You Are A Tourist", το οποίο συνοδεύεται από ένα ευχάριστο video clip και είναι ίσως το μοναδικό guitar orientated κομμάτι του δίσκου, ή και το αέρινο "Underneath The Sycamore". Στα μεγάλα ατού είναι και η άψογη παραγωγή του δίσκου, από τα χέρια του Chris Walla, κιθαρίστα, πληκτρά και και και της μπάντας.

Απαραίτητος δίσκος για καλοκαιρινά απογεύματα, μετά βυσσινάδας και τζεντελμανικής ονειροπολίας με πρωταγωνίστρια τη δεσποινίδα Deschanel. Μελωδίες ανάλαφρες, που ρέουν ακατάπαυστα στο repeat. Καλοκαίριασε.
  • SHARE
  • TWEET