Death Worship

Extermination Mass

Nuclear War Now! (2017)
Από τον Γιάννη Δούκα, 01/03/2017
Ζόμπι από το Ross Bay έρχονται και σπέρνουν θάνατο και αρρώστια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Στο μυαλό του Ryan Forster υπήρχε για καιρό η δημιουργία των Death Worship. Εδώ και καμιά διετία υπήρχε η φήμη για το group αυτό, όπως και για επερχόμενη δισκογραφική δουλειά οπότε γίνεται αντιληπτό ότι οι προσκυνητές των Conqueror και όλης της συνομοταξίας υπηρετών του λάβαρου των Blasphemy ήταν σε αναμμένα κάρβουνα. Η δε ύπαρξη του James Read στο drumkit και τα πολλά backing vocals από τον Nocturnal Grave Desecrator κάνει ακόμα πιο αξιοπρόσεκτο το ντεμπούτο mini με τον αρκετά περιγραφικό τίτλο "Extermination Mass".

Ουσιαστικά αυτό που θα είχε στο μυαλό του οιοσδήποτε γνώστης των άνω ονομάτων λαμβάνει χώρα εδώ. Ηχητικά ταυτισμένο σε αυτό που καλείται Ross Bay σκηνή, (μη γεωγραφικής μόνο κατανομής αλλά κυρίως ηχητικής) με μπόλικη τρομοκρατία από τα σχήματα του Read. Αυτό, όμως, που κάνει το δισκάκι αυτό άξιο αναφοράς είναι η ανέλπιστη ποιότητα του όχι μόνο στις έξι συνθέσεις του αλλά και στον ήχο. Για το τελευταίο επιστρατεύτηκαν τα Fiasco Brothers Studio και υποσυνείδητα ή όχι εμένα προσωπικά μου βγάζει ακριβώς το demo των Blasphemy. Λες και παίζουν από κάτι έγκατα, χαμηλός ογκώδης ήχος αλλά με πολύ ταιριαστό στυλ σε αυτό που πρεσβεύουν οι Death Worship.

Μια μαύρη αύρα καλύπτει το "Extermination Mass". Αρνητική και βίαιη. Σε κατατροπώνει, σε ρουφάει. Οι κιθάρες ηχούν σαν ένα τείχος από θόρυβο που σου κάνει επίθεση. Παράλληλα όμως, δεν χάνουν τον μεταλλικό τόνο τους. Αυτό έχει σαν συνέπεια να σε καθηλώνει με διπλό τρόπο. Όταν επίσης σε κανα δύο περιπτώσεις αποφασίζουν να βάλουν ένα σχετικά ευκολοάκουστο riff (πχ στη μέση του "Superion Rising") δύσκολα συγκρατείσαι από το να μην κάνεις ρημαδιό τα πάντα γύρω σου. Ο δε Read βγάζει τόση τσίτα και νεύρο (ως συνήθως) που ανεβάζει τις στροφές επικίνδυνα. Ακόμα και στο σημείο που προανέφερα το κάνει πιο εκρηκτικό το ιδιαίτερο παίξιμο του.

Ο τραγουδιστής των Blasphemy μπορεί να φαντάζει σαν «μαϊντανός» παρουσία αλλά η αλήθεια είναι ότι μετασχηματίζει το EP σε ένα πιο βορβορώδες και πανουκλιασμένο δημιούργημα. Νομίζω ότι συνολικά δύσκολα βρίσκεις κάτι μέτριο στη δουλειά αυτή. Στριφνά solo, σαν δηλητήριο ή οξύ σε πληγές, τοποθετημένα διάσπαρτα κάνουν ακόμα πιο απειλητικό το "Death Worship". Black metal με πολλή οργή και μίσος. Όπου υπάρχει η ζωή, η χαρά και το φως στον ακριβώς αντίποδα βρίσκονται οι Death Worship, υμνώντας την απόλυτη καταστροφή. Από τα καλύτερα στο είδος του, κυκλοφορεί μετά από αρκετές καθυστερήσεις επίσημα (είχε προηγηθεί μια έκδοση σε κασέτα πολύ περιορισμένη) τέλος του Φλεβάρη. Στο μέλλον μάλλον θα θεωρείται κλασικό.

 

  • SHARE
  • TWEET