Death SS

Resurrection

Scarlet (2013)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 23/10/2013
Άλλο ένα επεισόδιο κυρίως για φανατικούς
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι Death SS μάς έρχονται από την γειτονική Ιταλία, μια χώρα που όσον αφορά στο metal γενικότερα είναι κοιτίδα ωραίων συγκροτημάτων, καθένα από τα οποία κυκλοφορεί άλμπουμ που οι οπαδοί του κάθε είδους συζητάνε για καιρό ή και για χρόνια. Το 1988 το πρώτο full length άλμπουμ τους "In Death Of Steve Sylvester" είδε το φώς της δημοσιότητας. Οι επόμενες δυο δουλειές τους "Black Mass" το 1989 και "Heavy Demons" το 1991 τους κατέταξαν για τα καλά στις καρδιές των οπαδών του heavy metal. Κατάφεραν να συνδυάσουν αρμονικά το κλασικό heavy metal της δεκαετίας του '80 με την horror αισθητική. Όλες τους οι εμφανίσεις ήταν (και είναι) θεατρικές παραστάσεις αφού όλη η μυστηριακή αποκρυφιστική φιλοσοφία ήταν παρούσα στιχουργικά αλλά και στον τρόπο εμφάνισης των μελών της μπάντας. Αν τους έβλεπες, πιο πολύ θα σου ταίριαζαν για black metal σχήμα παρά για πιο παραδοσιακό metal.

Με την αυγή της νέας χιλιετίας και με τον δίσκο "Panic" του 2000 επήλθε σιγά-σιγά μια αλλαγή στον ήχο τους. Industrial, gothic και electro στοιχεία προστέθηκαν στο heavy metal που εκείνοι ήθελαν να παίζουν κάνοντας πολλούς να ξινίσουν. Άλλους βεβαίως η κίνηση αυτή τους τράβηξε κοντά τους, μιας και τα εν λόγω στιλ μουσικής έκφρασης -ή όπως θέλετε πείτε τα- έχουν πολύ πέραση. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, οι κυκλοφορίες τους βαδίζουν σ' αυτόν τον δρόμο έχοντας σε καθεμία τραγούδια που θα εμπεριέχονται πάντα στο συναυλιακό setlist τους, αλλά τουλάχιστον για τον γράφοντα δεν θα έχουν ποτέ την ηχητική αίγλη της πρώτης τριετίας κυκλοφοριών.

Το "Resurrection" θα μπορούσε βάσει τίτλου δίσκου αλλά και εξωφύλλου να ήταν πραγματικά «Ανάσταση». Ίσως γιατί κάποιοι θέλουν να τους ξανακούσουν να ηχούν άκρως heavy metal χωρίς πολλές προσμίξεις και άλλα είδη στη μουσική τους. Οι ίδιοι όμως έχουν άλλη γνώμη. Η όγδοη συνολικά και τετάρτη μετά το 2000 δουλειά τους είναι όπως και οι πιο πρόσφατες τρεις. Κλασικό heavy metal με industrial, gothic και electro στοιχεία, μοντέρνα παραγωγή και λίγα-αλλά-εκεί-που-πρέπει γυναικεία φωνητικά, είναι η ακριβής δομή της νέας τους δουλειάς. Σε ολόκληρο τον δίσκο υπάρχει η αποκρυφιστική ατμόσφαιρα όπως πάντα που αν μη τι άλλο θα σου δημιουργήσει κάτι.

Καταρχήν, αν είσαι οπαδός της πρόσφατης περιόδου, θα λατρέψεις την νέα τους κίνηση. Κατ' εμέ είναι ό,τι καλύτερο σε σύνολο συνθέσεων μάς έχουν χαρίσει τα τελευταία 13 χρόνια. Τραγούδια που συνδυάζουν όλα τα προαναφερθέντα είδη πολύ καλά χωρίς να κουράζουν και πάνω απ' όλα εξιτάρουν, αφού το όλο horror mood που υπάρχει διάχυτο δεν θα μπορέσει να σε αφήσει να ηρεμήσεις. Οι Death SS δεν είναι απ' αυτούς που θα πεις «πίνω ένα ποτάκι και χαλαρώνω ακούγοντας λίγη μουσική». Είναι όμως απ' αυτούς που, αν δεν σου αρέσουν τα μη metal παραπάνω στοιχεία, πρέπει να είσαι λίγο ανοιχτόμυαλος για να τους αντέξεις.

Αν πάλι είσαι οπαδός της πρώτης περιόδου, δυστυχώς θα σε απογοητεύσω, όπως κατάλαβες. Παρόλο που το εξώφυλλο θα μπορούσε να κοσμήσει συνθέσεις ήχου πρώτης περιόδου, δεν θα το κάνει. Τουλάχιστον δεν έχουν χάσει το ταλέντο που τους έχει κάνει τόσο ξεχωριστούς. Κάποια τραγούδια θα σου αρέσουν και εσένα πάντως ή και πολλά σημεία σε άλλα. Η επιλογή είναι δικιά τους και εν μέρει δεν τους παρεξηγώ. Ο χρόνος πάει μπροστά και η μουσική εξελίσσεται για κάποιους. Τουλάχιστον είναι αρκετά ευχάριστο που εν έτει 2013 εκπέμπουν από τα ηχεία ακόμα πολύ δυναμισμό και τσαμπουκά, αντί να γράφουν γλυκανάλατα τραγουδάκια. Ακούστε π.χ. το "Ogre's Lullaby" και, αφού κρατήσετε κανένα σταυρό για να διώξετε τους δαίμονες, θα με θυμηθείτε. Ε, εντάξει, ο ήχος που έχουν πια, οι ενορχηστρώσεις και η παραγωγή παραείναι μοντέρνα. Ας κρατήσουμε όμως το γεγονός ότι έκαναν ένα δυναμικό comeback εφτά χρόνια μετά την τελευταία κυκλοφορία τους.

Οι Death SS κάνουν αργά αλλά σταθερά βήματα στη metal σκηνή. Σίγουρα η αλλαγή στον ήχο τους εμένα δεν με ικανοποιεί, αλλά στην τελική το κάθε σχήμα παίρνει τις αποφάσεις του και ο κόσμος είναι ο κριτής. Έμενα τουλάχιστον δεν μου αρέσει να πατάω το next στο στερεοφωνικό. Ευτυχώς στο "Resurrection" δεν συνέβη τόσο συχνά όπως στο παρελθόν, αφού οι περισσότερες συνθέσεις είναι αρκετά ικανοποιητικές. Άντε τώρα που είναι πίσω στις επάλξεις, να τους δούμε πάλι κι από τα μέρη μας. Παρακαλώ όμως να έχουν και τις αιθέριες χορεύτριες μαζί τους. Να ξεχαστεί λίγο ο νους από τον πιο μοντέρνο ήχο.
  • SHARE
  • TWEET