Daylight Misery

The Great Absence

I For An I (2013)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 26/11/2013
Αν το "Depressive Icons" ήταν φόρος τιμής στους Draconian, το νέο άλμπουμ αδιαμφισβήτητα «ανήκει» στους Rotting Christ
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Δυναμική επιστροφή των Daylight Misery δυόμιση χρόνια μετά το ντεμπούτο άλμπουμ τους, "Depressive Icons". Τότε είχαν δείξει αρκετά καλά στοιχεία παίζοντας ατμοσφαιρικό metal με ακραία στοιχεία στα χνάρια των Draconian, από τους οποίους πήραν και το όνομά τους και αρκετές από εκείνες τις χαρακτηριστικές μελωδικές γραμμές που καθιέρωσαν  ένδοξα ελληνικά σχημάτων στο παρελθόν (Nightfall, Rotting Christ κατά κύριο λόγο). Δεύτερη απόπειρα του αθηναϊκού σχήματος με τίτλο "The Great Absence" και μια ελαφρά αλλαγή πορείας σε σχέση με τον προκάτοχό του.

Το No.2 των Daylight Misery είναι δίχως αμφιβολία εμφανώς ανώτερο σε όλους τους τομείς από το "Depressive Icons". Τουλάχιστον στα αυτιά μου. Όπως ανέφερα και προηγουμένως, η μπάντα φαίνεται να τρέφει μεγάλο σεβασμό στους Draconian και στους Rotting Christ και θα μπορούσε κανείς απλοϊκά να πει πως, αν το "Depressive Icons" ήταν φόρος τιμής στους πρώτους, το νέο άλμπουμ αδιαμφισβήτητα «ανήκει» στους τελευταίους. Από την έναρξη του "M For Misery", οι μελωδίες, τα πλήκτρα αλλά κυρίως τα φωνητικά του Βασίλη φανερώνουν την εκτίμηση της μπάντας στο ιστορικό σχήμα των αδερφών Τόλη.

Αν και ομολογώ πως δεν βρήκα κάτι το πρωτοποριακό στο "The Great Absence", ωστόσο μπορώ με άνεση να πω πως ευχαριστήθηκα στο έπακρο στην διάρκειά του, μιας και ουσιαστικά αναβιώνει στο παρόν, έναν ήχο που πολλοί λάτρεψαν -και αρκετοί μίσησαν- και μιλάω προφανώς για το "Sleep Of The Angels", τον πιο ατμοσφαιρικό, gothic ίσως, δίσκο των Rotting Christ. Το "The Great Absence" εστιάζει στην ατμόσφαιρα, δίνοντας βάση περισσότερο στις εμπνευσμένες lead γραμμές στις κιθάρες παρά στα πλήκτρα, καθώς και στην εξαιρετική απόδοση του τραγουδιστή. Και ας νομίζεις ότι σε όλα τα κομμάτια έχει συμμετάσχει ο Σάκης.

Τα καθαρά φωνητικά είναι ίσως το μόνο μελανό σημείο και κατά τη γνώμη μου θέλουν αρκετή δουλειά. Κατά τα άλλα, οι συνθέσεις είναι αξιολογότατες με ξεχωριστή θέση να καταλαμβάνει το υπερχιτάκι "Erynnis Funeralis" - το "After Dark I Feel" του δίσκου, και ο "Θλιβερός Χειμώνας" -μελοποιημένο ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη- το οποίο και είναι αφιερωμένο στον David Gold των Woods Of Ypres. Από κοντά και το "Human Pollution" που θυμίζει παλιούς, καλούς Nightfall.

Αρκετά κολλητικό άλμπουμ, με πιασάρικα κομμάτια, όμορφες συνθέσεις με χαρακτηριστικές αναφορές σε "Sleep Of The Angels" και "A Dead Poem" εποχές. Μπορεί να καταντάει κουραστική η συνεχόμενη αναφορά στην κορυφαία μάλλον ελληνική μπάντα του ακραίου ήχου, αλλά αυτό δε νομίζω να πτοήσει το συγκρότημα, το οποίο έχει τη δυνατότητα να καταφέρει κάτι πραγματικά καλό, αλλά ταυτόχρονα και πιο προσωπικό, μιας και με το "The Great Absence" σίγουρα θα ακουστεί σαν όνομα.
  • SHARE
  • TWEET