Darkology

Είναι πολύ ευχάριστο γεγονός η επιστροφή των Darkology με νέο lp μετά από σχεδόν έξι χρόνια της κυκλοφορίας του ντεμπούτου τους "Altered Reflections". Ο λόγος, ειδικά για όσους το είχαν ακούσει, νομίζω προφανής. Εξαιρετικής ποιότητας από αυτό που γενικώς καλούμε αμερικάνικο heavy metal με έναν εκπληκτικό τραγουδιστή και ακόμα εκπληκτικότερο συγκρότημα δίπλα του το οποίο ξεδίπλωνε ανάμεσα στα καυτά riff ακόμα και jazz – fusion στιγμές όπως π.χ. στο τρομερό και φοβερό "Dark Energy". Αυτή η ιδιαιτερότητα που υπήρχε σ’ όλα τα τραγούδια τους, κυρίως στις γέφυρες και στα solo, τους έδινε μία ταυτότητα σαν group η οποία ευτυχώς εξακολουθεί να ισχύει και στο νέο άλμπουμ.

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι Darkology; Το σχήμα ξεκίνησε την πορεία του το 2004 από τον κιθαρίστα Michael Harris γνωστό από groups όπως οι Arch Rival, Zanister αλλά και από συνεργασίες με τον Chastain, Vitalij Kuprij και ένα σωρό άλλους. Μαζί με τον αδερφό του Brian Harris (επίσης σε άπειρα σχήματα) στα τύμπανα και τον παλιό του γνώριμο Mike Neal στο μπάσο άρχισαν να επεξεργάζονται πιο heavy τραγούδια ψάχνοντας παράλληλα για τον ιδανικό τραγουδιστή που θα τους πλαισίωνε. Μετά από κάμποσα χρόνια έπεσαν πάνω στο τρελό ταλέντο του Kelly Sundown Carpenter και έκτοτε εκτοξεύουν ξυραφιές.

Βάλτε riff μεταλλικής δόξας από Judas Priest, τόνους αμερικάνικου ήχου όπως Metal Church, Jag Panzer, Lethal αναμεμιγμένους με το εξαιρετικής ακρίβειας παίξιμο όλων. Περίεργοι χρόνοι στα τραγούδια, ιδιοφυή solo που σου μένουν ταυτόχρονα με ένα λαρύγγι που μοιάζει να μπορεί να κάνει τα πάντα. Ο Carpenter δεν είναι μόνο ότι έχει εκπληκτική φωνή ή ότι χρωματίζει τα τραγούδια με προσωπικότητα, ο τύπος βγάζει μια θεατρικότητα που σε αφήνει ξερό. Οι ερμηνείες του ανεβάζουν πολύ το αποτέλεσμα. Επίσης, για άλλη μια φορά μου δίνει την εντύπωση ότι με το ταλέντο που είναι έκδηλο ότι έχει θα μπορούσε να έκανε ακόμα παραπάνω πράγματα. Τόσο εντυπωσιακός είναι. Σου μοιάζει ότι η φωνή του μπορεί να ανταποκριθεί στο οτιδήποτε!
Σίγουρα τραγούδια όπως τα πιασάρικα "Kill Me If You Can" (που έχει γίνει και videoclip) ή το Priest – based "The Eyes Of The Machine" θα σας τραβήξουν κατευθείαν, αλλά όσο θα ακούτε το "Fated To Burn" όχι μόνο θα ανακαλύπτετε λεπτομέρειες αλλά θα μένετε και έκπληκτοι από το βάθος που έχει. Το σκότος του "Beyond The Grave", τα σχεδόν blastίδια του "Quantum Genocide", τα πλήκτρα του "Festival Of Fear" δημιουργούν ένα άλμπουμ κόσμημα.

Ταυτόχρονα με solo και σημεία που φέρνουν σε Rush, Kansas έως και Frank Marino θα μπορούσε να αποτελέσει ένα έναυσμα σε φίλους μεταλλάδες να εισέλθουν και σε χώρους όπου θα βρουν δυνατή και ποιοτική μουσική. Δεν έχω ακούσει για φέτος καλύτερη κυκλοφορία στον χώρο αυτό και πραγματικά νομίζω ότι είναι από αυτά που λέμε must buy. Αν και σαν ήχος στέκονται στη μέση του παραδοσιακού heavy και του progressive (όχι σαν δομές κομματιών αλλά πιο πολύ λόγω των πιπεράτων λεπτομερειών που βάζουν μέσα) ελπίζω να βρουν την ανταπόκριση που τους αξίζει.