Cynic

Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από εκείνο το εκπληκτικό "Traced In Air" που σηματοδοτούσε τότε την εντυπωσιακή επιστροφή των θρυλικών Cynic, οι οποίοι προσέφεραν έναν ακόμα δισκογραφικό θρίαμβο μετά το αειθαλές και πάντα προοδευτικό "Focus". Μεσολάβησαν περιοδείες, δύο EP, ανακατατάξεις στην σύνθεση, αλλά πάντα ο πυρήνας των Paul Masvidal και Sean Reinert παρών στη διαδικασία ανάδειξης ενός πραγματικά ιδιαίτερου και πρωτοποριακού ανέκαθεν γκρουπ.

Έχοντας ήδη χαράξει τον δικό τους δρόμο και την ολόδική τους ηχητική διαδρομή με τις εξαιρετικά προσαρμοσμένες στον ήχο τους fusion επιρροές, οι Cynic πάντοτε θα θεωρούνται μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μπάντες στο ακραίο metal και δικαίως. Καταρχάς μετά από δύο συγκλονιστικά άλμπουμ να έχουν προηγηθεί, οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες των οπαδών αυτομάτως έχουν απογειωθεί, αλλά η συνέχεια δεν είναι η αναμενόμενη, παρ' όλη την αναντίρρητη ικανότητα των Cynic να προσδίδουν ένα μεγαλειώδες ύφος στις κυκλοφορίες τους.  Οι ακροατές λοιπόν, οι οποίοι περιμένουν ανάλογη ηχητική προσέγγιση με ένα "Focus" ενδεχομένως να απογοητευτούν, καθώς για την ανάλογη προσέγγιση του "Kindly Bent To Free Us" φαίνεται να αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση. Το "Focus" για την εποχή του και την επιρροή που άσκησε, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά άλμπουμ της δεκαετίας του '90, που 20 χρόνια μετά είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αγγιχτεί η αύρα του. Και όμως, το "Traced In Air" υπήρξε μια καθόλα εξαιρετική επιστροφή από κάθε άποψη και παρουσίασε ένα συγκρότημα πλήρως αναγεννημένο και ορεξάτο για νέες jazz, fusion, ακόμα και προοδευτικό death metal περιπέτειες σε λίγες στιγμές. Αυτό που λείπει από το νέο άλμπουμ, είναι εκείνη η πετυχημένη χρυσή τομή στις διάφορες επιρροές των Cynic. Μπορεί ο μυστικισμός και οι πνευματικές αναζητήσεις του Masvidal να μην υποχωρούν από το γενικό πλαίσιο της φιλοσοφίας των Cynic, όμως συνθετικά το "Kindly Bent To Free Us" φαίνεται πολύ αδύναμο να στηρίξει την υστεροφημία του γκρουπ.

Η αίσθηση που αφήνει το νέο άλμπουμ, αντίθετα από τους προκατόχους του, είναι ενός συγκρότημα που προσπαθεί να ακουστεί σαν ένα rock trio, με συνθέσεις των οποίων το σύνολο έχει απομακρυνθεί αισθητά από το φουτουριστικό στοιχείο των πρωτοπόρων Cynic. Με τον Sean Malone στις τάξεις τους όσον αφορά τις στουντιακές υποχρεώσεις του γκρουπ, η αλήθεια είναι ότι σε στιγμές η μαγεία και οι άπιαστες εκτελεστικές ικανότητές τους θυμίζουν ...Cynic, αλλά η τελική εικόνα διαφέρει κατά πολύ. Επικεντρωμένοι πλέον στην πιο rock πλευρά των επιρροών τους, με μια πορεία προδιαγεγραμμένη μετά την αλλαγή πλεύσης του "Carbon-Based Anatomy", οι λίγες metal πινελιές που απλώνονται στα λιγοστά σημεία του "Kindly Bend To Free Us" είναι από τα στοιχεία εκείνα που διατηρούν τις επαφές με το παρελθόν τους κάπως πιο αναγνωρίσιμες. Χωρίς «ρομποτικά» και brutal φωνητικά, αλλά με πιο alternative χροιά, χωρίς τις ιδιόμορφες κιθαριστικές περιπλανήσεις, το νέο άλμπουμ ακούγεται αρκετά πιο ρηχό και περισσότερο πειραματικό προς χάριν της αλλαγής πλεύσης. Βέβαια σε συνθέσεις σαν το ομώνυμο φερ' ειπείν, οι μπασογραμμές και οι ορέξεις για πιο αυτοσχεδιαστικές παραμετροποιήσεις, αφήνουν την αίσθηση ότι οι Cynic μπορούν ακόμα να προκαλέσουν τις εντυπώσεις.

Απογυμνωμένες οι κιθάρες από τις πολύπλοκο και περιπετειώδη, πρωταγωνιστικό τους ρόλο, όπως εξάλλου και τα drums του Reinert, επικεντρώνονται σε μια άλλη, πιο ambient κατεύθυνση, βάζοντας στο προσκήνιο την ατμοσφαιρική, πιο space πλευρά των Cynic. Και είναι αυτή η ατμόσφαιρα που είχε συνοδευτικό ρόλο στις προηγούμενες δουλειές τους που απογείωνε τις εμπνεύσεις τους, αλλά πλέον έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο οι συνθέσεις φαίνονται ανολοκλήρωτες, με ορισμένες εκλάμψεις από τις μπασογραμμές του Malone να αλλάζουν την εικόνα. Μονοδιάστατο, σχεδόν μονόπλευρο και εν τέλει ρηχό σε περιεχόμενο χωρίς να γίνεται τολμηρό.

Αν επρόκειτο για δίσκο των Aeon Spoke, ενδεχομένως να ηχούσαν διαφορετικά τα πράγματα, αλλά η παραδοχή ότι οι Cynic είναι ένα γκρουπ που ξεπέρασε όρια και δημιούργησε έναν δικό του ήχο αλλάζει τα δεδομένα. Συνολικά, για ένα συγκρότημα του οποίου η έφεση να παραδίδει μόνο άριστους δίσκους, το "Kindly Bent To Free Us" χωρίς να αποτελεί κατ' ανάγκη ένα εντελώς αδιάφορο άλμπουμ, σε κάθε περίπτωση φανερώνει μια άλλη πλευρά των Cynic και ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο στην πορεία τους, καθιστώντας σαφή την στροφή τους μετά το "Traced In Air". Σε αυτό τα καταφέρνει μια χαρά, συστήνοντας το συγκρότημα στους νέους οπαδούς μέσα από ένα νέο πρίσμα, μια νέα σελίδα στην μουσική τους κατεύθυνση.