Cruachan

Οι Cruachan, μετά τους Skyclad, θεωρούνται από πολλούς από τους πρώτους που επιχείρησαν να συνδυάσουν τη φολκλορική θεματολογία με το metal, με αρκετή μάλιστα επιτυχία. Προερχόμενοι από την Ιρλανδία, έχουν τα κατάλληλα ερεθίσματα για να ενσωματώσουν τα στοιχεία της κέλτικης παράδοσης στη μουσικής τους, το πόσο καλά όμως το κάνουν και στο "Blood On The Black Robe" μένει να το ακούσουμε.

Κάτι που παρατηρεί εξαρχής κανείς στο νέο δίσκο των Cruachan είναι η απουσία της Karen Gilligan, η οποία κατείχε σημαντικό ρόλο στη μπάντα από το 1999. Έτσι, λοιπόν, ένα χαρακτηριστικό του "Blood On The Black Robe" είναι η ισχνή παρουσία των γυναικείων φωνητικών, που τόσο είχαν καθιερωθεί τα προηγούμενα χρόνια, τα οποία ωστόσο δεν έχουν εξαφανιστεί εξολοκλήρου. Κατά δεύτερο λόγο, φαίνεται ότι έχει γίνει μια στροφή σε πιο ακραίες εκφάνσεις του metal και αυτό δικαιολογείται ίσως από την πολεμική ταυτότητα του δίσκου, που ξεκινάει με ένα κομμάτι ονόματι "To War".

Οι συνθέσεις ηχούν πιο σκοτεινές, αγγίζοντας το black -the irish way- metal και σε συνδυασμό με τα παραδοσιακά όργανα, τα οποία ευτυχώς δεν περιορίζονται ούτε σε αυτόν το δίσκο, καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα αρκετά αξιόλογο άλμπουμ. Η παρουσία τους είναι αν μη τι άλλο επιβλητική, και καθόλου κουραστική, αφού έχουν χρησιμοποιηθεί σωστά και διόλου καταχρηστικά.

Το "Blood On The Black Robe" είναι ό,τι πιο κοντά στο "Tuatha Na Gael" έχουν κυκλοφορήσει οι Cruachan, με άριστη παραγωγή, ενώ σε σημεία θυμίζει αρκετά Primordial και πρόσφατους Rotting Christ. Μπορεί να μη διεκδικεί βραβείο πρωτοτυπίας, αλλά ακούγεται πολύ ευχάριστα και ιδιαιτέρως live ενδέχεται να αποκτά ακόμα μεγαλύτερη δυναμική. Έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο πραγματικού folk metal και όχι metal με folk στοιχεία. Προσωπικά πιστεύω πως πρόκειται για έναν από τους πιο ενδιαφέροντες της δισκογραφίας των Ιρλανδών.