Crippled Black Phoenix

I, Vigilante

Invada (2010)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 10/09/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η φράση «Ο λύκος αλλάζει τρίχωμα αλλά όχι τη φύση του» που ακούγεται στο ξεκίνημα του εισαγωγικού "Troublemaker" αποτελεί το ουσιαστικό απόσταγμα της καινούργιας δουλειάς των cult followed Crippled Black Phoenix. Το "I,Vigilante" αλλάζει τα δεδομένα στην δισκογραφική συνέχεια της μπάντας ανάβοντας ένα νέο μουσικό τσακμάκι το οποίο πυροδοτεί την (πολύ ενδιαφέρουσα όπως φαίνεται) συνέχεια της καριέρας της.

Ξεκινώντας την ακρόαση και γνωρίζοντας ότι τα τραγούδια που εμφανίστηκαν στο κολοσσιαίο από όλες τις απόψεις άλμπουμ "The Resurrectionists" / "Night Raider" είχαν γραφτεί αρκετό καιρό πριν την κυκλοφορία τους (το 2007 συγκεκριμένα), ήμουν περίεργος να δω σε ποια φάση βρίσκεται δημιουργικά το συγκρότημα τρία χρόνια μετά. Μοναδικά δείγματα γραφής στο μεσοδιάστημα το "Troublemaker" που είχαμε απολαύσει στην τελευταία τους εμφάνιση στο Κύτταρο ένα χρόνο πριν και κάποια σκόρπια τραγούδια και διασκευές, τα οποία είτε συμπεριλήφθηκαν σε συλλογές περιοδικών είτε είναι διαθέσιμα για download από το site τους (είτε και τα δύο).  Πριν λοιπόν την επόμενη full-length δουλειά τους, η οποία καταφτάνει πιθανότατα το τέλος του τρέχοντος έτους, οι CBP αλλάζουν «γούνα» αλλά όχι καρδιά και παραδίδουν τέσσερις νέες συνθέσεις και δύο διασκευές προς τέρψη του φανατικού πια κοινού τους.

Το νέο mini-concept "I,Vigilante" ξεκινά με το "Troublemaker" που θυμάται-θυμάται την 5η Νοέμβρη του 1605 και τον Guy Fawkes, πρωτομάστορα της αποτυχημένης Gunpowder plot κατά του βασιλιά James της Αγγλίας. Με σαφείς αναφορές στην Ευρώπη του σήμερα, οι στίχοι μιλούν για τις ιδέες ανθρώπων όπως ο Fawkes που ακούγονται μέσω ψιθύρων που μπορούμε να αφουγκραστούμε  αν κάνουμε μια παύση από το κυνηγητό της σημερινής ζωής και δούμε πίσω από τα περιτέχνως υφασμένα ψέματα. Μουσικά το χαλί στρώνεται με δυναμικές κιθάρες, μελωδικά φωνητικά και ένα τελικό ξέσπασμα που θα αφήσει ένα τεράστιο χαμόγελο στα πρόσωπα όσων στο παρελθόν συναντήθηκαν με μουσικές συγκροτημάτων όπως οι σπουδαίοι Eloy.

Η συνέχεια είναι εξίσου μεγαλειώδης, με το "We Forgotten Who We Are" να πραγματεύεται την άγνοια των λαών για το παρελθόν τους, κάτι το οποίο σύμφωνα με τον καλλιτέχνη τούς οδηγεί και στην αιώνια αιχμαλωσία. Η μουσική κι εδώ αλλάζει συνεχώς διαστάσεις, περνώντας μέσα από περίεργα πρίσματα που διασκορπίζουν παράξενες εικόνες - από εγγλέζικα βιομηχανικά τοπία με ιπτάμενα γουρούνια μέχρι λεπτές παλάμες στραμμένες προς τον ουρανό.

Το "Fantastic Justice" ακολουθεί με το πιάνο και το ταμπούρο να φτιάχνουν μια ιδιαίτερη μελωδία πάνω στην οποία οι - πατώντες με το ένα πόδι στο όνειρο και το άλλο στην πραγματικότητα - στίχοι μπερδεύουν τον ακροατή, ο οποίος ψάχνει νόημα μέσα στον λαβύρινθο της ψυχής του στιχουργού. Το όλο στήσιμο του κομματιού αλλά και η δομή του στίχου παραπέμπουν σε περίεργο όνειρο, από αυτά που όταν πια ξυπνάμε αναρωτιόμαστε πως στο καλό το υποσυνείδητο μας συνέθεσε ένα τόσο πολύπλοκο, μη λογικό σενάριο και που μετά από λίγη ώρα δεν μπορούμε πια να θυμηθούμε.

Ακολουθεί μια ωδή στην απώλεια του πολέμου, η οποία προσεγγίζεται μέσα από τα μάτια και τις ψυχές των ανθρώπων που συμμετείχαν στις μάχες γύρω από την  βελγική Bastogne κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Στο "Bastogne Blues" τα έγχορδα και το πιάνο φέρνουν έναν κρύο folk αέρα που ταιριάζει με τη θεματική και δίνουν ένα τόνο συγκίνησης πολύ διαφορετικό από τις πιο ηλεκτρισμένες συνθέσεις.

Μια διασκευή στο υπέροχο "Of A Lifetime" των Journey θα δώσει τη συνέχεια στο μαγικό ταξίδι του άλμπουμ. Αποδοσμένη με σεβασμό μεν, αλλά εδώ τα γυναικεία φωνητικά απογειώνουν τις αισθήσεις με ένα πολύ διαφορετικό τρόπο από τη φωνή του "Black Magic Woman" Gregg Rolie.

Το "I,Vigilante" θα φτάσει στο τέλος του με ένα κλείσιμο ματιού προς το κοινό της μπάντας: H by the book διασκευή του "Burning Bridges"των Mike Curb Congregation από την πολεμική ταινία "Kelly's Heroes" του 1970 από τη μια «καίει» τις γέφυρες και τις σχέσεις του συγκροτήματος με κάθε είδους ταμπέλες και μόδες ενώ από την άλλη τιμά τη συγκεκριμένη κινηματογραφική επιρροή του Justin Greaves.

Φτάνοντας στο τέλος (άλλης μιας ακρόασης) εύκολα συμπεραίνεις ότι ο ρόλος του συγκεκριμένου mini (μόνο στον αριθμό των τραγουδιών) άλμπουμ είναι διττός, αφού ναι μεν δηλώνει το πέταγμα κάθε ταμπέλας και την απουσία κάθε περιορισμού σε μουσικό επίπεδο αλλά ταυτόχρονα κρατά την ιδιοσυγκρασιακή φύση και καρδιά της μπάντας ίδια και απαράλλακτη.

Το προσωπικό στοίχημα είναι κερδισμένο για το συγκρότημα αλλά και για τον υπογράφοντα, ο οποίος κατάφερε να τελειώσει ένα κείμενο για τους Crippled Black Phoenix χωρίς να αναφέρει πουθενά τις λέξεις «post», «progressive», «Pink», «Floyd», «κολεκτίβα» και τα παράγωγα αυτών.

15 seconds review (εμπρός στον ροκ ψυχίατρο)

Troublemaker: T for Thinking
We Forgotten Who We Are: History lessons
Fantastic Justice: Strange vision blues
Bastogne Blues: War Elegy
Of A Lifetime: A Lyrical «Journey»
Burning Bridges: ...and shooting hipsters

  • SHARE
  • TWEET