Οι Cradle Of Filth αν μη τι άλλο είναι τουλάχιστον πιστοί στα ραντεβού τους, καθώς από το 1994 μέχρι και το 2010 κάθε δύο χρόνια κυκλοφορούν και από ένα δίσκο, με εξαίρεση το "Damnation And A Day" του 2003. Ωστόσο, η κυκλοφορία του "Darkly, Darkly, Venus Aversa" διαφέρει εκ πρώτης όψεως από τις υπόλοιπες, γιατί αποτελεί την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά στην Peaceville Records, αναζητώντας, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Dani Filth, την ελευθερία έκφρασης, μακριά από τις πιέσεις που οι μεγάλες εταιρίες ασκούν στις μπάντες. Και αυτό φαίνεται ότι λειτούργησε καταλυτικά στη δημιουργία του νέου δίσκου των Filths...
...που αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια του "Godspeed On The Devil's Thunder" και είναι αφιερωμένος στην πρώτη σύντροφο του Αδάμ, τη Lilith, η οποία, αρνούμενη να υποκύψει στον σύζυγό της, εκδιώχθηκε από την Εδέμ. Σε ορισμένες αναφορές η Lilith θεωρείται η μητέρα των βαμπίρ και άλλων δαιμονικών υπάρξεων, θέμα ανέκαθεν οικείο στους Cradle Of Filth και αρκετά επίκαιρο στις μέρες μας. Αν δεν ήξερα το ιστορικό της μπάντας και την ενασχόλησή της με παρόμοια θέματα και στο παρελθόν, θα τολμούσα να θεωρήσω «ατόπημα» αυτήν τους την προσπάθεια να τραβήξουν λίγα από τα φώτα των ταινιών τύπου "Twilight" πάνω τους. Από την άλλη, αυτό είναι και κάτι που απαιτεί το marketing στις δύσκολες μέρες μας.
Επί των συνθέσεων είναι εμφανές πως η αλλαγή εταιρίας έλυσε κατά κάποιο τρόπο τα χέρια της μπάντας, που κατάφερε να βγάλει προς τα έξω μια πιο σκληρή εικόνα, προσεγγίζοντας ακόμα περισσότερο εκείνη που είχε στο "Midian", με το thrashy black metal της να επιστρέφει δυναμικά, μια επιστροφή που ήταν εμφανής ακόμα από το "Godspeed On The Devil's Thunder". Σε σύγκριση με τον προκάτοχό του είναι αρκετά πιο βαρύς δίσκος, λιγότερο μελωδικός και με ταχύτητες σαφώς αυξημένες. Εδώ φαίνεται και η εξαιρετική δουλειά του Martin Skaroupka στα drums. Λίγα είναι τα κομμάτια που ξεχωρίζουν με το πρώτο -ακόμα και το δεύτερο ή τρίτο- άκουσμα. Αυτό όμως όχι επειδή ο δίσκος δεν είναι καλός, αλλά επειδή έχει ένα επίπεδο δυσκολίας ανεβασμένο σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν και απαιτεί μεγαλύτερη προσήλωση. Πιασάρικα σημεία υπάρχουν, ατμοσφαιρικά περάσματα το ίδιο, ακόμα και τα κλασικά τους maidenικά σημεία. Αλλά δεν κυριαρχούν στο δίσκο και δεν αποτελούν τα σημεία αναφοράς που τον χαρακτηρίζουν.
Δημιουργώντας ένα εξαιρετικό σύνολο συνθέσεων σε έναν concept δίσκο, όπως το "Darkly, Darkly, Venus Aversa", σε συνδυασμό με την εξαιρετικά σκοτεινή και ελκυστική, σχεδόν Burton-ική ατμόσφαιρα, που μόνο οι Cradle Of Filth ξέρουν να βγάζουν, ο νέος δίσκος αποτελεί μια αντάξια συνέχεια του "Godspeed On The Devil's Thunder" και παράλληλα μια αρκετά ενδιαφέρουσα κυκλοφορία, από ένα όνομα που θεωρείται πολύ gothic για τους black-άδες και πολύ black για τους goth-άδες. Γι' αυτό (σαφώς και για κανα 3-4 δισκάρες που έχουν κυκλοφορήσει στο παρελθόν) τους αγαπάμε, επειδή καταφέρνουν τόσο καιρό να γράφουν μουσική αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα. Συνοπτικά θα έλεγα πως το "Darkly, Darkly, Venus Aversa" δεν είναι μόνο το -κατα τα άλλα εξαιρετικό- "Lilith Immaculate", αλλά πολλά περισσότερα που με κάθε ακρόαση αποκαλύπτονται.
...που αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια του "Godspeed On The Devil's Thunder" και είναι αφιερωμένος στην πρώτη σύντροφο του Αδάμ, τη Lilith, η οποία, αρνούμενη να υποκύψει στον σύζυγό της, εκδιώχθηκε από την Εδέμ. Σε ορισμένες αναφορές η Lilith θεωρείται η μητέρα των βαμπίρ και άλλων δαιμονικών υπάρξεων, θέμα ανέκαθεν οικείο στους Cradle Of Filth και αρκετά επίκαιρο στις μέρες μας. Αν δεν ήξερα το ιστορικό της μπάντας και την ενασχόλησή της με παρόμοια θέματα και στο παρελθόν, θα τολμούσα να θεωρήσω «ατόπημα» αυτήν τους την προσπάθεια να τραβήξουν λίγα από τα φώτα των ταινιών τύπου "Twilight" πάνω τους. Από την άλλη, αυτό είναι και κάτι που απαιτεί το marketing στις δύσκολες μέρες μας.
Επί των συνθέσεων είναι εμφανές πως η αλλαγή εταιρίας έλυσε κατά κάποιο τρόπο τα χέρια της μπάντας, που κατάφερε να βγάλει προς τα έξω μια πιο σκληρή εικόνα, προσεγγίζοντας ακόμα περισσότερο εκείνη που είχε στο "Midian", με το thrashy black metal της να επιστρέφει δυναμικά, μια επιστροφή που ήταν εμφανής ακόμα από το "Godspeed On The Devil's Thunder". Σε σύγκριση με τον προκάτοχό του είναι αρκετά πιο βαρύς δίσκος, λιγότερο μελωδικός και με ταχύτητες σαφώς αυξημένες. Εδώ φαίνεται και η εξαιρετική δουλειά του Martin Skaroupka στα drums. Λίγα είναι τα κομμάτια που ξεχωρίζουν με το πρώτο -ακόμα και το δεύτερο ή τρίτο- άκουσμα. Αυτό όμως όχι επειδή ο δίσκος δεν είναι καλός, αλλά επειδή έχει ένα επίπεδο δυσκολίας ανεβασμένο σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν και απαιτεί μεγαλύτερη προσήλωση. Πιασάρικα σημεία υπάρχουν, ατμοσφαιρικά περάσματα το ίδιο, ακόμα και τα κλασικά τους maidenικά σημεία. Αλλά δεν κυριαρχούν στο δίσκο και δεν αποτελούν τα σημεία αναφοράς που τον χαρακτηρίζουν.
Δημιουργώντας ένα εξαιρετικό σύνολο συνθέσεων σε έναν concept δίσκο, όπως το "Darkly, Darkly, Venus Aversa", σε συνδυασμό με την εξαιρετικά σκοτεινή και ελκυστική, σχεδόν Burton-ική ατμόσφαιρα, που μόνο οι Cradle Of Filth ξέρουν να βγάζουν, ο νέος δίσκος αποτελεί μια αντάξια συνέχεια του "Godspeed On The Devil's Thunder" και παράλληλα μια αρκετά ενδιαφέρουσα κυκλοφορία, από ένα όνομα που θεωρείται πολύ gothic για τους black-άδες και πολύ black για τους goth-άδες. Γι' αυτό (σαφώς και για κανα 3-4 δισκάρες που έχουν κυκλοφορήσει στο παρελθόν) τους αγαπάμε, επειδή καταφέρνουν τόσο καιρό να γράφουν μουσική αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα. Συνοπτικά θα έλεγα πως το "Darkly, Darkly, Venus Aversa" δεν είναι μόνο το -κατα τα άλλα εξαιρετικό- "Lilith Immaculate", αλλά πολλά περισσότερα που με κάθε ακρόαση αποκαλύπτονται.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
