Code

Είμαι εξαιρετικά επιφυλακτικός όταν έχουμε να κάνουμε με επανεκδόσεις ή επανεκτέλεσεις παλαιότερων κομματιών που έχουν καταγράψει μία συγκεκριμένη πορεία και έχουν αφήσει -το όποιο- αποτύπωμα στο μουσικό γίγνεσθαι. Εδώ, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με ένα EP μίας μπάντας πολυσχιδούς και «ανισόρροπης» που το να καθόταν στα αυγά της θα ήταν το παράδοξο. Και όχι το Αντίθετο.

Οι Βρετανοί Code άφησαν μία στάμπα σαν βασιλικό διάταγμα πάνω στο intelligent (και προοδευτικό;) black metal με τα "Resplendent Grotesque" και "Nouveau Gloaming". Δισκάρες ανυπέρβλητες που έφεραν αυτήν τη μεγαλειώδη και μυστηριακή αύρα των Ved Buens Ende. Μετά το "Mut" του 2015 οι Code επέλεξαν να μην ασχοληθούν με την κυκλοφορία καινούργιας μουσικής, αλλά με την επανεκτέλεση παλαιότερων κομματιών τους ποτίζοντάς τα με μία πιο heavy αύρα, τονίζοντας περισσότερο τον rock και metal χαρακτήρα τους, παρά την εσωστρέφεια και τη στριμάδα.

Πήραν, λοιπόν, τα "On Blinding Larks", "Cocoon" and "Affliction" από το "Mut", το "The Rattle of Black Teeth" από το άλμπουμ "Resplendent Grotesque", το "The Lazarus Cord" απ’ το "Augur Nox" και το "Brass Dogs" από το "Nouveau Gloaming" και τα έπαιξαν λίγο πιο μέταλ. Ή για να είμαστε ακριβέστεροι τους έδωσαν περισσότερο όγκο. Δεν ξέρω αν φταίω εγώ που περνάω μία φάση "back to the roots" και με ιντριγκάρει περισσότερο ότι είναι heavy και με κουράζουν οι ατμόσφαιρες και τα post, αλλά το δισκάκι το καταευχαριστήθηκα.

Ωστόσο για να είμαστε δίκαιοι, το "Lost Signal" EP ήταν μία πετριά που έφαγαν οι Code να αποδώσουν παλαιότερα κομμάτια τους πιο δυνατά. Αυτή η κίνηση είναι αμφίσημη. Μπορεί να μην ήταν ικανοποιημένοι με την παλιά εκδοχή ή απλά να ήθελαν όντως να αποδείξουν πως η μουσική τους ακούγεται γαμάτη είτε με τη μία προσέγγιση είτε με την άλλη. Διαλέγεις και παίρνεις.