Circle II Circle

Μετά από την ανακεφαλαίωση της μέχρι τότε πορείας της στο "Full Circle", η μπάντα του Zak Stevens επιστρέφει με τον έκτο της δίσκο, έχοντας βρει πλέον νέα στέγη κάτω από την earMusic.

Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς στο "Seasons Will Fall" είναι το ηχητικό λίφτινγκ που έχει γίνει, φέρνοντας το mid-tempo μελωδικό power / prog ύφος τους πότε κοντά στον ήχο των Journey ή των Warrant ("End Of Emotion", "Downshot") και πότε κοντά ακόμη και σ' αυτόν των Tool ("Diamond Blade"). Φυσικά δεν μιλάμε για καθολική αλλαγή, αφού ο χαρακτήρας των Circle II Circle παραμένει βαθιά ριζωμένος στη μεσαία περίοδο των Savatage, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του οδηγού κατά το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, ωστόσο προσμείξεις σαν αυτές είναι πάντα καλοδεχούμενες.

Κατά τα άλλα, οι Αμερικανοί κρατάνε τα περισσότερα χαρακτηριστικά τους αναλλοίωτα, εναποθέτοντας το βάρος της δυναμικής τους στους ώμους του ηγέτη τους. Η φωνή του Stevens, παρότι εμφανώς κουρασμένη σε σχέση με το παρελθόν, διατηρεί τη μεστότητά της ανέπαφη, κι αυτό σε πολλές περιπτώσεις αρκεί για να τραβήξει την προσοχή. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της καλής λειτουργίας της μπάντας αποτελεί το "Epiphany", το οποίο προσφέρει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες στιγμές στα εννιά λεπτά της διάρκειάς του - παρόλο που το βασικό του riff είναι ίσως λίγο πιο "Heaven And Hell" από ότι χρειαζόταν...

Το ουσιαστικό πρόβλημα, ωστόσο, εντοπίζεται αλλού και είναι κοινό μ' αυτό που υπήρχε στα περισσότερα άλμπουμ των Circle II Circle. Οι καλύτερες συνθέσεις έχουν στριμωχτεί -ως είθισται- στο πρώτο μισό του δίσκου, με επακόλουθο από εκεί και μετά να δημιουργείται μία κοιλιά που δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Οι φωνητικές μελωδίες φθίνουν ως προς την έμπνευσή τους όσο ο δίσκος προχωράει προς το τέλος του, ενώ και η μεγάλη του συνολική διάρκεια (που πλησιάζει τα 68 λεπτά) σίγουρα δεν βοηθάει.

Δηλώνοντας μεγάλος οπαδός των Savatage, δεν θέλω να πω ότι ενοχλούμαι που -προκειμένου να τους πλησιάσουν- παραποιούν το riff του "Power Of The Night" (στο "Never Gonna Stop"), ούτε που σε κάθε δίσκο τους πρέπει πάση θυσία να υπάρχει κι από ένα υποκατάστατο του "Chance" (εδώ το "Dreams That Never Die"). Δεν με παίρνει να ενοχληθώ, γιατί ανέκαθεν αυτό έκαναν. Αυτό που με χαλάει, όμως, είναι το γεγονός ότι στο παρελθόν όλα αυτά τα έκαναν καλύτερα.

Εν τέλει, το "Seasons Will Fall" δεν προσφέρεται για κάτι παραπάνω από μερικές ευχάριστες ακροάσεις, καταλήγοντας ως μία μετρίου αναστήματος δουλειά για τους Circle II Circle. Οι επιδόσεις είναι μεν σταθερά αξιόλογες, ορισμένα κομμάτια διαθέτουν κάτι καλό να δώσουν και το φρεσκάρισμα στον ήχο τους δεν περνάει απαρατήρητο. Όμως η βασική πτυχή του χαρακτήρα της μπάντας, που βασίζεται πάνω στη φωνή του Stevens και στη βαριά κληρονομιά των Savatage, δεν ανταποκρίνεται στο απαιτούμενο επίπεδο. Κι αυτό δεν αλλάζει, όσο κι αν εκτιμώ τον Zak σαν τραγουδιστή.