Christian Mistress

Είναι που λέτε κάποιες λεπτομέρειες που δεν μπορείς να τις προσπεράσεις κάνοντας τα στραβά μάτια. Τόσο ιντριγκαδόρικο και θελκτικό όνομα συγκροτήματος δεν συναντάς καθημερινά. Έχει θέμα και ανάλυση σε βάθος, όπως ακριβώς και η απόφασή τους να βαφτίσουν "Possession" τον δεύτερο δίσκο τους από την ομότιτλη σύνθεσή του. Δεν έχω εύκαιρα τα ανύπαρκτα κιτάπια μου (Σταύρος Πετρακόπουλος speaking), αλλά δεν μου έρχεται στο μυαλό κάποια αντίστοιχη περίπτωση όπου μία underground και ξεχασμένη από Θεούς και Δαίμονες μπάντα, να τιμήθηκε τόσο εμφατικά.

Βλέπετε, το "Possession" ανήκει στους Σουηδούς Faith και πρωτο-ακούστηκε το 1986 μέσω του single "Hymn Of The Sinner". Ωστόσο, οι Christian Mistress καταθέτουν τα σέβη τους και σε ένα μουσικό κίνημα ή μάλλον για να το συγκεκριμενοποιήσω, σε κάποιους πρωτομάστορες. Ακούστε το "Possession" όπως αγαπάτε: Πάνω, κάτω, ζερβά και δεξιά, ανάποδα, σταυροβελονιά και σε όποιον άλλο δεξιοτεχνικό τρόπο αρέσκεστε, το αποτέλεσμα όμως θα παραμείνει ίδιο και απαράλλαχτο. Diamond Head... Και ναι, μπορεί να σας έρθουν σποραδικά στο μυαλό και άλλοι παρόμοιοι ήχοι, δεν είναι όμως ικανοί να υπερκεράσουν τους αιώνια αγαπημένους του James Hetfield.

Ξέρω, ξέρω...ακόμα μια φτηνή απομίμηση που πηγάζει από τις προσταγές των τελευταίων ετών, της εύκολης, vintage, περιστασιακής επιτυχίας και της έλλειψης έμπνευσης. Θα μπορούσε κάλλιστα να ισχύει αυτό, αν δεν υπήρχαν δύο σημαντικότατα χαρακτηριστικά. Τα φωνητικά της Christine Davis είναι τόσο σαγηνευτικά που αναστέλλουν εν τη γενέσει τους τα όποια κακοήθη σχόλια και τα πνίγουν προτού προλάβουν να ακουστούν, ενώ η φυσικότητα και η αβίαστη ροή των συνθέσεων δε σου κάνουν κέφι να τους κακολογήσεις ούτε και εν είδει αστεϊσμού. Α, μην ξεχάσω να αναφέρω κι ένα τρίτο πειστήριο που μόλις κατέφθασε στο γραφείο μου δια χειρός του βοηθού μου Fenriz.

Το "Possession" ΔΕΝ είναι αδιάβλητο. Έχει κάποιες χαραμάδες από όπου μπάζει περιστασιακά, αλλά δεν «το δαγκώνεις». Κι αν πάλι είσαι κρυουλιάρης με την μίρλα στην κωλότσεπη, βάλε το "Conviction" στο repeat, μην κωφεύσεις στη slide-ιά του "The Way Beyond" και πάνε και Suck Your Love...