Chris Cornell

Υπάρχουν κάποια πράγματα στη μουσική, τα οποία αποτελούν διαχρονικές αξίες, τα οποία δε φαίνεται ο χρόνος να είναι ικανός να φθείρει, τα οποία δεν παύουν ποτέ να μας εκπλήσουν ευχάριστα με την ποιότητα που βγάζουν και τα οποία είναι ένα επίπεδο πάνω από οτιδήποτε άλλο. Δεν είναι πολλά, αλλά ο Chris Cornell με την καταπληκτική του φωνή ανήκει σε αυτή την κατηγορία, κυρίως για τη μουσική παρακαταθήκη που μας έχει αφήσει και τις μεγάλες στιγμές που εξακολουθεί να μας προσφέρει.

Εν αναμονή λοιπόν της καινούριας του δουλειάς με τους Soundgarden και κάπου μεταξύ της διαδικασίας συγγραφής των καινούριων συνθέσεων, αποφάσισε να πάρει τους δρόμους με μοναδική παρέα την ηλεκτροακουστική του κιθάρα, ένα εγχείρημα που στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία, όπως αποδείχτηκε. Στο ολοκαίνουριο "Songbook" θα πάρουμε μια γεύση της μαγείας που κατακλύζει τη σκηνή όταν ο κύριος Cornell βγαίνει και παρουσιάζει τη μινιμαλιστική του παράσταση. Μινιμαλιστική φυσικά μόνο από άποψη οργάνων και μουσικών που τον πλαισιώνουν, γιατί κατά τα λοιπά η απόδοση του στις ακουστικές συνθέσεις είναι ικανή να προκαλέσει ένα χείμαρρο συναισθημάτων, ικανό να λυγίσει τον οποιονδήποτε.

Η επιτυχία στο μουσικό «ξεβράκωμα» που αποτελεί η ακουστική εκτέλεση τραγουδιών δεν είναι αξιωματικά εγγυημένη, καθώς πρέπει να πληρούνται δύο βασικές προϋποθέσεις: η ικανότητα του μουσικού να αποδώσει άριστα σε επίπεδο ερμηνείας, καθώς τα όποια λάθη γίνονται πολύ εύκολα αντιληπτά, αλλά και να μπορέσει να προσδώσει ένα φορτισμένο συναισθηματικό χαλί στις συνθέσεις, το οποίο θα αντισταθμίσει την εξοικείωση και την αγάπη του κόσμου προς τις αυθεντικές εκτελέσεις.

Στο "Songbook" θα έρθουμε αντιμέτωποι με έναν Cornell που αποδεικνύει πως βρίσκεται σε απίστευτη φόρμα και ο οποίος ερμηνεύει τραγούδια από όλα το φάσμα της πολύχρονης καριέρας του, τα οποία ηχογραφήθηκαν κατά τη διάρκεια τις περιοδείας που έλαβε χώρα την τρέχουσα χρονιά. Οι ερμηνείες του είναι εξαίσιες και προκαλούν ρίγη, είτε πρόκειται για συνθέσεις των Audioslave, των Soundgarden και των Temple Of The Dog, είτε φυσικά από τους προσωπικούς του δίσκους. Τα τραγούδια έχουν επιλεχθεί προσεκτικά, ώστε να μπορούν να τροποποιηθούν στις απαιτήσεις ενός one man acoustic show, με το εκάστοτε κοινό διακριτικά να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στο ακουστικό αποτέλεσμα του οποίου γίνεται αποδέκτης.

Μην ψάχνετε να βρείτε αδύναμες στιγμές σε αυτή τη συλλογή ζωντανών ηχογραφήσεων, καθώς το μόνο που θα καταφέρετε είναι να χάσετε χρόνο από τη ζωή σας. Αντιθέτως, μπορείτε να απολαύσετε τις όμορφες μουσικές που σας προσφέρει, σιγοτραγουδώντας τους στίχους των "I Am The Highway", "Fell On Black Days", "Scar On The Sky", "Black Hole Sun", αλλά και τις διασκευές στα "Thank You" και "Imagine", των Led Zeppelin και John Lennon αντίστοιχα. Όμως, μέσα στην πολύ καλή απόδοση του Cornell εντόπισα τρεις στιγμές που ξεπερνάνε τις προσδοκίες και του πιο φανατικού υποστηρικτή του και στις οποίες κανένας δε μπορεί να μείνει ασυγκίνητος. Πρόκειται για τα "Call Me A Dog", "Wide Awake" και "As Hope And Promise Fade", όπου τα όποια λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν την απίστευτη ερμηνεία του καλλιτέχνη. Μεταξύ άλλων θα ακούσουμε και το ακυκλοφόρητο έως σήμερα "Cleaning My Gun" αλλά και τη studio ηχογράφηση του "The Keeper" που ακούγεται στη φετινή ταινία "Machine Gun Preacher".
 
Έτσι λοιπόν, χωρίς να το περιμένω, μάς ήρθε ένας δίσκος ο οποίος, πέρα από την ακουστική ικανοποίηση που προσφέρει, δημιουργεί και προσδοκίες για τη νέα δουλειά των Soundgarden, αλλά για την ώρα μπορούμε να αφήσουμε τον Cornell να μας ταξιδέψει με τη φωνή του σε μέρη που θα έρθουμε αντιμέτωποι με πληθώρα συναισθημάτων, ανάλογα με τη διάθεσή μας. Οι πιο ευάλωτοι ας προσεγγίσουν με προσοχή, καθώς, όπως πολύ εύγλωττα αναφέρει ο στίχος, μπορεί να βρεθείτε μόνο δύο ποτά μακριά από το να κλάψετε. Φοβερή κυκλοφορία, από έναν καταπληκτικό καλλιτέχνη. Σε ευχαριστούμε Chris Cornell.