Cattle Decapitation

Progressive death-grind είπατε; Και με μελωδικά περάσματα επίσης; Κι όμως, τούτοι οι Αμερικανοί κάπως έτσι αρέσκονται να εκφράζονται με τη μουσική τους, κάτι που δεν κάνουν και πολλά συγκροτήματα είναι η αλήθεια. Όταν μάλιστα μετά από 15 περίπου χρόνια στο χώρο κυκλοφορούν και το καλύτερό τους album, τότε αυτή η κυκλοφορία δε θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από ενδιαφέρουσα.

Πείτε τους πειραματικούς, πείτε τους εκμοντερνισμένους, πείτε ότι παίζουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι, το αποτέλεσμα δεν παύει να είναι το ίδιο. Τίγκα πωρωτικό (οι Cephalic Carnage το ίδιο δεν κάνουν άλλωστε; Μας παιδεύουν αλλά τους γουστάρουμε πολύ). Μια μπάντα που, εκτός των άλλων, έντυσε προηγούμενα album της με εξώφυλλα «υψηλής αισθητικής» και που η μουσική της πολλάκις έχει επικριθεί (προσωπικά ανέκαθεν μου άρεσαν), παρουσίασε μια άκρως επιτυχημένη, εναλλακτική οπτική του death-grind. Για να πραγματοποιηθεί αυτό βέβαια είναι απαραίτητο να υποστηρίζεται από συνθέσεις που, εκτός από ταχύτητα και ένταση, έχουν περιεχόμενο, υπόσταση και πρωτοτυπία. Οι Cattle Decapitation τα έχουν όλα αυτά και με το παραπάνω, εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα τον ακραίο ήχο τους με πλήκτρα, progressive leads και black metal ξεσπάσματα.

Μην τρομάζετε όμως μ' αυτό το συγκερασμό. Τίποτα δεν ακούγεται μπερδεμένο, μιας και όλα είναι αρμονικά δεμένα μεταξύ τους. Είναι brutal, απλά τους έκατσε ανέλπιστα καλά αυτή η πολυπρισματικότητα. Ειδικής αναφοράς χρήζει ο τραγουδιστής Travis Ryan, ο οποίος συγκαταλέγεται στις καλύτερες death metal φωνές, με μεγάλο εύρος και growls κατευθείαν απ' το πάγκρεας, χωρίς πολλές αναρροφήσεις, μπουρμπουλήθρες κ.λπ..

Θα είναι κρίμα να μην τους δώσετε μια ευκαιρία τώρα που τη διεκδικούν περισσότερο από ποτέ. Απολαυστικός death-grind δίσκος από την αρχή ως το τέλος ζητάει κάτοχο κι εσείς ακόμα το σκέφτεστε;