Candlemass

Κάποιοι τους έχουν χαρακτηρίσει τα τελευταία χρόνια υπερεκτιμημένους. Κάποιοι άλλοι στην πρόσφατη επίσκεψή τους στη χώρα μας έκαναν δυσμενή σχόλια για το ποιόν του τραγουδιστή Robert Lowe, ο οποίος πια δεν ανήκει στο δυναμικό της μπάντας, αφού μερικές μέρες πριν την επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας αποχώρησε. Ό,τι και να έχει να προσάψει σε αυτούς ο καθένας από εμάς, όμως, όλοι παραδέχονται ότι οι Candlemass θα είναι για πάντα ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια του heavy metal. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τις μέχρι τώρα δουλειές τους που είναι γνήσια δείγματα μουσικής αγνότητας.

Η φετινή κυκλοφορία τους ακολουθεί ακριβώς τα ίδια υψηλά ποιοτικά βήματα. Από το πρώτο κομμάτι, "Prophet", μας προφητεύουν το τι θα επακολουθήσει. Μετά και το πέρας των περίπου 50 λεπτών που διαρκεί ο δίσκος, το μόνο που σου μένει είναι ένα πλατύ χαμόγελο. Ο λόγος απλός. Ακόμα μια φορά ο Leif Edling, ιθύνων νους του group, έχει γράψει κομμάτια που σφύζουν από ενέργεια και μελωδία. Τραγούδια που διατηρούν τη φήμη των Candlemass πολύ ψηλά. Ο Edling μάλλον έχει το άγγιγμα του Μίδα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι όλα τα άλμπουμ έχουν κάτι το μαγικά κολλητικό και δεν βαριέσαι ποτέ να τα ακούς. Έτσι, η παράδοση αυτή διατηρείται και στο "Psalms For The Dead". Όσοι είχατε ακούσει το single "Dancing In The Temple (Of The Mad Queen Bee)", κομμάτι με πολύ στακάτο ρυθμό, είχατε πάρει μια γεύση. Το εν λόγω τραγούδι είναι από τα λίγα που είναι με κάπως γρήγορο tempo. Ως επί το πλείστον τα βασανιστικά αργά riff σε συνδυασμό με τα πλήκτρα που υπάρχουν ανά στιγμές δίνουν μια μοναδική ατμόσφαιρα που μόνο οι Candlemass ξέρουν και δίνουν στο κοινό. Doom συνθέσεις με riff που σκίζουν σάρκες θα ακούσει ο ακροατής και στη φρέσκια δισκογραφική κίνηση. Οι παλιοί οπαδοί της μπάντας θα γυρίσουν χρόνια πίσω, αφού οι αναφορές στην πρώτη περίοδο του συγκροτήματος είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς, όπως άλλωστε κάνουν και σε κάθε δουλειά τους τα τελευταία χρόνια.

Οι συνθέσεις, όμως, δεν θα είχαν αξία χωρίς μια αξιόλογη φωνή να τις τραγουδάει. Και αν στην συναυλία που έδωσε στην χώρα μας έδειχνε ότι βαριόταν, στο studio βάσει αποτελέσματος συμβαίνει το τελείως αντίθετο. Ο Lowe είναι από τις σημαντικότερες φωνές που έχει αναδείξει το doom metal. Ο τρόπος που τραγουδάει είναι εκπληκτικός. Νομίζεις ότι ακούς έναν κήρυκα να απαγγέλλει και να αφηγείται συνεχώς ιστορίες μυστηρίου με κύριους πρωταγωνιστές τον θάνατο και την μελαγχολία. Ακούγεται πολλές φόρες απόκοσμος και αποκρουστικός αλλά αυτός είναι ο ρόλος του. Να τραγουδάει με περίσσια ηθοποιία τους στίχους που έχει, κάτι που κάνει με επιτυχία.

Η καινούργια προσπάθεια θα ενθουσιάσει, όχι γιατί έχει κάτι πομπώδες ούτε γιατί πρωτοτυπεί σχετικά με τις άλλες. Αντιθέτως είναι μια δουλειά που περιμένεις να ακούσεις από το συγκρότημα. Εκείνο δεν σε απογοητεύει χαρίζοντάς σου άλλο ένα διαμάντι δίπλα στα παρελθοντικά στη δισκοθήκη σου. Όταν πατήσεις το play ή ακουμπήσεις στο αυλάκι την βελόνα, απλά κλείσε τα μάτια και αφέσου. Δώσε την πρέπουσα σημασία σε κάθε τραγούδι και θα ανταμειφθείς άμεσα.