Bullet For My Valentine

Ομολογώ πως τα δύο τελευταία άλμπουμ των Bullet For My Valentine δεν με κέρδισαν. Είχαν κάποιες αρκετά καλές στιγμές, αλλά νομίζω πως στο σύνολό τους δεν έπιασαν τα ψηλά στάνταρ που είχαν θέσει. Οπότε ήμουν κάπως μουδιασμένος βάζοντας να ακούσω το "Venom". Για την ιστορία ας αναφέρουμε πως μετά από δώδεκα χρόνια ο Jason James αποφάσισε (;) να αφήσει το συγκρότημα, κάτι που δημιούργησε κάποια προβλήματα στους υπολοίπους και τελικά το μπάσο στον καινούργιο δίσκο το ανέλαβε ο Tuck. Στην παραγωγή του δίσκου θα βρούμε τoν Colin Richardson (Machine Head, Fear Factory, κλπ) και ενώ είναι αναμενόμενα καλή, ίσως να της λείπει λίγο περισσότερος όγκος / βάθος.

Παραβλέποντας την εισαγωγή "V", το "No Way Out" σε πιάνει κατευθείαν από τα μούτρα με το μανιασμένο του riff και το δίκασο του Moose και φέρνει στο μυαλό εποχές "Scream Aim Fire". Το "Army Of Noise" θα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του δίσκου, με thrash-ίζουσα διάθεση, κοφτά riff και ωραίο σόλο από τον Paget. Γενικότερα θα έλεγα πως το thrash στοιχείο είναι αρκετά έντονο, όπως για παράδειγμα στο "Broken" και το "Pariah" πάντα βέβαια περασμένο από το φίλτρο των Bullet For My Valentine.

Υπάρχουν και οι πιο mid tempo και εμπορικές στιγμές όπως είναι το "Worthless" και το "Venom" όπου τα καθαρά φωνητικά είναι περισσότερα και τα ρεφρέν αρκετά πιασάρικα. Σε τραγούδια όπως το "The Harder The Heart (The Harder It Breaks)" δείχνουν πόσο καλά μπορούν να αλλάζουν διάθεση μέσα στο τραγούδι από το groove-άτο επιθετικό verse στις έξοχες μελωδίες στις γέφυρες και τα ρεφρέν. Στο "Skin" δε, παρουσιάζουν ένα πιο straight heavy πρόσωπο και με μπαρουτοκαπνισμένο μάλιστα solo στην εισαγωγή. Από τις πιο ραδιοφωνικές στιγμές θα αποτελέσουν τα "You Want A Battle? (Here's A War)" και "Hell Or High Water", το καθένα με διαφορετικό τρόπο. Το πρώτο έχει ένα φοβερό ξέσπασμα αμέσως μετά την χορωδιακή εισαγωγή και ένα εξόχως πιασάρικο ρεφρέν και το δεύτερο ευκολομνημόνευτες μελωδίες.

Αν και σε πρώτη ανάγνωση δεν υπάρχει κάτι αρνητικό να καταλογίσεις, υποβόσκει αυτή η αίσθηση πως όλα τα τραγούδια του θα χωρούσαν στους δυο πρώτους δίσκους τους, και μάλιστα όχι όλα λόγω της ποιότητάς τους αλλά κυρίως λόγω του ύφους τους. Οι Bullet For My Valentine μάλλον αγαπάνε περισσότερο τη λέξη συνέπεια παρά τη λέξη εξέλιξη και αυτό τελικά ίσως λειτουργήσει κάπως ανασταλτικά στο να καθιερωθεί ο νέος δίσκος στη συνείδησή σου ως must have. Κατά τα άλλα, υπάρχει επίσης και η κάπως παιδική στιχουργική του Matt, αλλά αυτό είναι κάτι που μάθαμε να αγνοούμε εδώ και χρόνια.

Τελικά το "Venom" είναι μια δουλειά που ξεκάθαρα κοιτάει προς το παρελθόν των Bullet For My Valentine και θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσεις ως επιστροφή στις ρίζες. Έχει τα επιθετικά riff, τα ωραία solo, τις γκαρίλες του, τα μελωδικά φωνητικά, τα breakdown και γενικότερα όλα αυτά τα στοιχεία που μας αρέσουν στη μουσική τους. Είναι ένα άλμπουμ με πολλά καλά τραγούδια και ακούγοντάς το είναι αδύνατον να μην παραδεχτείς το ταλέντο αυτής της μπάντας στο να γράφει καλή μουσική.