Bryan Beller

Scenes From The Flood

Onion Boy (2019)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 16/09/2019
​Ένα κινηματογραφικό instrumental progressive rock υπερθέαμα που δεν θυσιάζει τη δημιουργική του ουσία
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

«Όταν η καταιγίδα έρθει, εκείνη η μεγάλη που θα αλλάξει τα πράγματα, τί θα κρατήσουμε και τί θα αφήσουμε πίσω;». Η ερώτηση που θέτει στον ακροατή ο Bryan Beller ως κεντρική συχνότητα επικοινωνίας του concept του "Scenes From The Flood" είναι καταρχήν αφηρημένη και μάλλον ρητορική, όπως και ο συσχετισμός φιλοδοξίας/ματαιοδοξίας που πλανάται πάνω από το κεφάλι μου. Βλέπεις, κάμποσα μεγαλεπήβολα projects, όπως αυτό εδώ, έχουν συχνά οδηγήσει σε επικές, υπερφίαλες ανοησίες και συνήθισα να κρατάω όσο το δυνατόν μικρότερο καλάθι μου επιτρέπει η λαχτάρα για το επόμενο "The Wall" της μουσικής, αν κάτι τέτοιο βέβαια είναι πιθανό να υπάρξει.

Όσο κι αν ο Bryan Beller είναι ένας εκπληκτικός μπασίστας (The Aristocrats, Joe Satriani, Dethklok, Steve Vai), όσο κι αν το "Scenes From The Flood" περιέχει 88 λεπτά μουσικής και 26 καλεσμένους από το ψηλότερο ράφι της rock/pop/prog κουλτούρας, δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το τελικό αποτέλεσμα. Ο δίσκος καλείται να χτίσει το οικοδόμημα του πέτρα-πέτρα, όροφο με όροφο, νότα με νότα και με τον χρόνο για εχθρό του: 88 λεπτά είναι πάρα πολλά για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του απαιτητικού σύγχρονου prog ακροατή. Πολλές ακροάσεις μετά όμως, μπροστά μου στέκεται ένα ψηλό κτίριο και το μικρό μου καλάθι δεν μπορεί να χωρέσει ή να συγκρατήσει μια ολόκληρη πλημμύρα.

«Σκηνές» υπόσχεται το άλμπουμ και σκηνές παραδίδει, όντας συνεπές στον αναμενόμενα κινηματογραφικό του χαρακτήρα. Τα δεκαοκτώ tracks, με διάρκειες από ενάμιση ως δέκα λεπτά, στήνουν καταρχήν μια υποδειγματική ροή που είναι ικανή να ενθουσιάσει τους φίλους των «κάθε τραγούδι δεν έχει καμία σχέση με το προηγούμενο» δίσκων. Το ταξίδι του "Scenes From The Flood" είναι όμως ταξίδι ηχοχρωμάτων και όχι τόσο εναλλαγής ειδών ή παρέλασης βιρτουοζιτέ. Η ασύλληπτη μπασιστική δεξιοτεχνία του Beller θα πρωταγωνιστήσει στα "Everything And Nothing" και στο παρανοϊκό drum & bass του "A Quickening", η επίδειξη της όμως δεν παίρνει ποτέ τα ηνία.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους «υψηλούς προσκεκλημένους». Ανάμεσα τους, ο Joe Satriani λίγες φορές έχει ακουστεί τόσο ταπεινός και γλυκός στο παίξιμο του όσο στο "Volunteer State", ο Gene Hoglan κάνει αυτά που πρέπει για να υποστηρίξει το heavy αλλά και απολύτως εικονοπλαστικό "The Storm", ενώ ακόμα και το υπέρ-τεχνικό lead του John Petrucci στο "World Class" είναι πλήρως εναρμονισμένο με τον οργιώδη fusion χαρακτήρα του τραγουδιού, εκεί που όλοι τους «ξεφεύγουν». Και βέβαια, ούτε συζήτηση, το μαγευτικό άγγιγμα του Guthrie Govan στην ακουστική μπαλάντα "Sweet Water" δεν είναι τίποτα λιγότερο από κιθαριστική ευλογία.

Μένει τελικά άπλετος χώρος για τις ίδιες τις συνθέσεις και ειδικά για τις πιο κινηματογραφικές εξ' αυτών: το Hollywood βεληνεκούς "The Flood", τον country πειραματισμό του "Lookout Mountain", το επικό "The Inner Boundary". Κυρίως και πάνω απ' όλα, το συγκλονιστικό "Angles And Exits" - η μόνη σύνθεση που δεν είναι του Beller αλλά διασκευή σε τραγούδι της Janet Feder - , ένα σκοτεινό και μελαγχολικό track στο οποίο ο Bryan μας χαρίζει μια υπέροχη, χαμηλόφωνη ερμηνεία, ενώ ο στίχος "You are always near" σκίζει τον δίσκο όπως η αστραπή τη νύχτα.

Μετά το "Empath" του Devin Townsend, το "Scenes From The Flood" είναι ο δεύτερος φετινός δίσκος που βλέπει το όραμα του δημιουργού του να νικάει τη ματαιοδοξία του και να καταφέρνει να αντέξει το βάρος της ίδιας του της υπερπαραγωγής - και μάλιστα με σχεδόν εντελώς instrumental συνθήκες. Αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο είναι ότι ο Bryan Beller μας προσφέρει ένα πλουραλιστικό progressive rock άλμπουμ που καταφέρνει να υπερβεί πολλά καταξιωμένα ονόματα του χώρου, παντρεύοντας παραδοσιακές και σύγχρονες προοδευτικές ιδέες και χωρίς να απομακρύνεται ποτέ από τον στόχο: τη δημιουργία ενός όμορφου μουσικού άλμπουμ που μέσα από τις τέσσερις ενότητες του, θα μπορέσει να εξιτάρει τις αισθήσεις, να ξυπνήσει σκέψεις, να γεννήσει φαντασία. Χωρίς να σημαίνει ότι κάθε δευτερόλεπτο είναι τέλειο ή ότι ο δίσκος είναι αριστούργημα, ο συνολικός στόχος επιτυγχάνεται μάλλον εντυπωσιακά.

Το "Scenes From The Flood" σε πλησιάζει ζητώντας σου να μην εστιάσεις στα λαμπερά του credits κι ο δημιουργός του δεν θέλει να του χαρίσεις τίποτα. Σου φέρνει μερικά ερωτήματα που απάντηση βέβαια δεν θα βρουν, και μουσικά θέματα για τη φιλοδοξία, το εγώ, την απώλεια. Σου φέρνει progressive rock που δεν θα αλλάξει τον χάρτη του είδους αλλά θα σταθεί μπροστά σου πλήρες και περήφανο γι αυτά που μπορεί να σου προσφέρει. Καλό είναι να τ' αφήσεις όλα πίσω, πριν η πλημμύρα σε παρασύρει σε ένα ταξίδι που ο έλεγχος που μπορεί να έχει κανείς είναι λίγος και άγνωστος.

  • SHARE
  • TWEET