Brian Setzer

Δεν ξέρω αν θα φανεί υπερβολικό σε κάποιους αλλά ο Brian Setzer είναι ένας από τους καλύτερους σύγχρονους κιθαρίστες, κι ας μην τον δείτε ποτέ σε καμία αντίστοιχη λίστα κάποιου περιοδικού. Δε φταίει η ικανότητα που του λείπει, είναι το είδος που παίζει, από την εποχή ακόμα που οδηγούσε τους Stray Cats, που είναι για λίγους. Ή ορθότερα το είδος καθεαυτό είναι για πολλούς (υπάρχει γάμος που δε θα ακουστεί κάποια στιγμή και ένα κλασικό rock 'n' roll;) αλλά θεωρείται λίγο ως πολύ «νεκρό».

Αυθεντικότατος rockabill-άς ο Setzer εμπνέεται φυσικά από τους κλασικούς του rock 'n' roll με τον Jerry Lee Lewis από τη μία να εμφανίζεται ως ισχυρή επιρροή κι ας είναι διαφορετικό το lead όργανο, τον (καλό) Presley να κάνει προς το τέλος την εμφάνισή του, αλλά ακόμα περισσότερο να βγάζει τον καλύτερο εαυτό του όταν φλερτάρει με τον Eddie Cochran. Ένα πιο έμπειρο αυτί στο είδος μπορεί να αναγνωρίσει και άλλες επιρροές, χωνεμένες, όμως, και δοσμένες με μία ενιαία προσωπικότητα. Μουσικά πατάει το γκάζι από την αρχή και εν μέσω στίχων που κατά βάση επενδύουν στο χιούμορ και τη διασκέδαση (sex & cars & rock 'n' roll) παραδίδει 12 συνθέσεις που παρότι όπως λέει ο τίτλος είναι όλες πρωτότυπες έχουν την αυθεντικότητα που σπάνια συναντάς σε revival συγκροτήματα. Σε αυτό σίγουρα βοηθάει και το γεγονός ότι όλη η μουσική είναι ηχογραφημένη ζωντανά στο στούντιο χωρίς overdubs ή άλλους σατανάδες της σύγχρονης τεχνολογίας.

Ο καθαρός ήχος της κιθάρας του και η βαθιά φωνή του πρωταγωνιστούν στα τραγούδια, αλλά και οι μουσικοί που έχει μαζέψει επιδεικνύουν ένα αξιοσημείωτο δέσιμο. Το πιάνο είναι αυτό που κατά καιρούς μοιράζεται τον ηγετικό ρόλο με τα solo του αλλά, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοια γκρουπ, το συγκρότημα είναι τόσο καλό όσο ο μπασίστας του και η αλήθεια είναι ότι οι φράσεις του Mark Winchester υπερκεράζονται μόνο από τα riff της ηλεκτρικής του Setzer.

Ας μου επιτραπεί να σημειώσω ότι αγαπάμε και την Imelda May, αλλά ο Setzer δείχνει γιατί είναι τόσα χρόνια στο κουρμπέτι και μάλλον κρατάει ακόμα το σκήπτρο στο είδος. Θα ήταν λάθος να πούμε ότι το "Rockabilly Riot! All Original" είναι κατάλληλη μουσική για πάρτι. Είναι ορθότερο να πούμε ότι όπου παιχτεί θα γίνει πάρτι. Συστήνεται η ακρόασή του με το σώμα και όχι (μόνο) με τα αυτιά.