Bones

Diseased

Transcending Obscurity (2019)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 13/11/2019
Μια κυκλοφορία τόσο σάπια και ωμή, που κάθε ακρόαση την καθιστά κολασμένα απολαυστική
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Τα τελευταία χρόνια, μερικές από τις αγαπημένες μου death metal κυκλοφορίες, είναι αυτές που μπολιάζουν αρκετά στοιχεία του hardcore punk. Η σχέση αυτή βέβαια, ιστορικά, μπορεί να χρονολογηθεί πίσω στα '90s και τα τεκταινόμενα του Ευρωπαϊκού και κυρίως του Σουηδικού death metal. Οι Bones βέβαια, είναι μια άλλη ιστορία. Κατάγονται από το Σικάγο και κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό, τον τρίτο τους δίσκο, με τίτλο "Diseased". Πακέτο με το εξώφυλλο και το φοβερό όνομα της μπάντας, οι Bones συνθέτουν ωμά και κακοτράχαλα death metal άσματα, τα οποία όμως έχουν πολύ crust μέσα τους. Αυτό που τους κάνει ενδιαφέροντες, είναι πως δεν ακολουθούν τη συνταγή των Wolfbrigade π.χ., αλλά οι death metal επιρροές τους, είναι ως επί το πλείστον αυτές των Bolt Thrower και των Autopsy.

Ο δίσκος, στα 31 λεπτά του, έχει δυο μεγάλους άσσους στο μανίκι του. Ο πρώτος, είναι το θεόρατο και βασανιστικό groove που κυριαρχεί σε πολλά τραγούδια, που παραπέμπει ευθέως, μαζί με τα φωνητικά, στους Hellhammer. Το χαρακτηριστικό "Celtic Frost riff" κάνει συχνά την εμφάνισή του, όχι για πολύ, αρκετά όμως για να ωθήσει τον ακροατή να σύρει τα αυτιά του μέσα από ηχητικά τοπία που θυμίζουν ερήμους από σπασμένα γυαλικά. Αυτό όμως, δεν πρέπει να προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση. Τα μέλη της μπάντας, έχουν περάσει από τους cult αμερικανούς blackthrashers Usurper. Άρα η τεχνογνωσία υπάρχει. Ο δεύτερος, είναι η παραγωγή και η ταυτότητα του μπάσου στις συνθέσεις. Επιτρέπουν στις συνθέσεις να χτίζει η μία επί της άλλης, δημιουργώντας, τι άλλο, ένα ηχητικό τείχος από κόκκαλα.

Το εναρκτήριο "Blood, Diarrhea And Tears" εισάγει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τον ακροατή στον εσωτερικό κόσμο του δίσκου, και ο death metal καταιγισμός είναι γεγονός. Μικρή έμφαση στην τεχνική, αν και η τεχνοτροπία του riff είναι εμφανής, ρυθμοί που θα κάνουν ένα punk-ά να ενθουσιαστεί, τύμπανα που σέβονται τον crust χαρακτήρα, και φωνητικά που αδιαφορούν από ανθρώπους που φανερά δεν ενδιαφέρονται για τον λαιμό τους. Το "Mass Graves" που ακολουθεί κερδίζει και τον πιο δύσπιστο και είναι από τις κορυφές του δίσκου.

Αδιανόητα σάπιο συναίσθημα κατακλύζει κάθε δευτερόλεπτο και όσοι εκτιμάνε αυτό το ανίερο μείγμα ασχήμιας θα χαμογελάνε διαρκώς. Το ομότιτλο φανερώνει τις σουηδικές επιρροές αρκετά έξυπνα προσδίδοντας μια σωστή ποικιλία (και με lead μπάσου παρακαλώ) ενώ το "Stench Of The Diseased", όπως προδιαθέτει και ο τίτλος του, φτάνει μέχρι και σε stenchcore σημεία, όντας μια από τις πιο punk στιγμές του δίσκου, ηχώντας σαν μια ακόμη πιο σάπια εκδοχή των Hellbastard. Είναι για την ακρίβεια, ένα από τα κομμάτια που θα πέθαινα να βιώσω ζωντανά, σε κατάλληλο setting.

Το "Diseased" εν τέλει, διαθέτει ένα παραδόξως πολύ ομοιογενές μείγμα, το οποίο μπορεί να μην πρωτοτυπεί, ούτε να αγγίζει τις παρυφές του σύγχρονου death metal, είναι όμως τρομερά αξιοπρεπές. Μπορεί να μην υπάρχουν εκείνες οι συνθέσεις που θα σηκώσουν στις πλάτες τους τον δίσκο και να ξεχωρίσουν στο συγκεκριμένο παρακλάδι του underground, η αισθητική όμως είναι η πρέπουσα και με το παραπάνω. Το πέρα-δώθε του "Down" ή το αλήτικο κλείσιμο του "The Future Is Now", θα φροντίσουν ώστε, όσοι, λίγοι, ενδώσουν στον πειρασμό αυτού του δίσκου, να μην χάσουν στιγμή το ενδιαφέρον τους.

Οι Bones με τον τρίτο τους δίσκο, συνθέτουν τη μουσική που τους εκφράζει, με πλήρη ειλικρίνεια και σεβασμό στις επιρροές τους, με το διαρκώς ρέον παλαιικό συναίσθημα του δίσκου, να ωθεί τον ακροατή να σεβαστεί την καλλιτεχνική τους οπτική. Δεν είναι και πολύ εύκολο να ηχογραφήσει κάποιος ένα τόσο crust-y death metal δίσκο χωρίς να ξεπατικώσει τους ήρωες του αδυνατώντας να κρύψει τα μειονεκτήματα του. Οι Bones το πετύχανε.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET