Blitzkrieg

Judge Not!

Mighty Music (2018)
Από τον Σπύρο Κούκα, 17/07/2018
Οι Blitzkrieg του 2018 έχουν λόγο ύπαρξης, σε μια σκηνή που προσπαθεί να αναβιώσει αμφιλεγόμενα ένα μέρος της early/mid '80s αίγλης της
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο αειθαλής Brian Ross έχει βαλθεί να μας τρελάνει φέτος με την άκρατη παραγωγικότητα του, καθώς ταυτόχρονα με το απόλυτα επιτυχημένο reunion με τους Satan που τρέχει από τις αρχές τις δεκαετίας (κι από τους οποίους αναμένουμε δισκάρα σε μερικούς μήνες), διατηρεί ενεργούς και δραστήριους και τους θρυλικούς Blitzkrieg, με αρκετά συχνή μάλιστα δισκογραφική παρουσία εδώ και είκοσι και πλέον χρόνια.

Βέβαια, με το lineup του σχήματος να μην έχει παρά ελάχιστη σχέση με εκείνο του παρελθόντος (αφού μοναδική κοινή συνισταμένη παραμένει ο Brian Ross), οι πρόσφατες αλλαγές θα το ήθελαν να περνάει και πάλι από φάση αναδιαμόρφωσης. Κι αν θεωρήσουμε πως το κιθαριστικό δίδυμο των Ken Johnson (που βρίσκεται από το 2002 στην μπάντα) και Alan Ross (αδερφός του Brian Ross) μπορεί να θεωρηθεί σχετικά «παλιό», δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για το ανανεωμένο rhythm section, το οποίο και κάνει με το "Judge Not!" το δισκογραφικό του ντεμπούτο με την μπάντα.

Παρ’ όλα αυτά, το ένατο ολοκληρωμένο άλμπουμ των Blitzkrieg δεν αφήνει τίποτα από τα παραπάνω να διαφανούν σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην όποια κουβέντα περί αυτού, αφού βρίσκει το βρετανικό σχήμα σε εξαιρετική - για τα δεδομένα και τις ρεαλιστικές απαιτήσεις που μπορούν να υπάρχουν - φόρμα. Το "Judge Not!", πράγματι, φαντάζει ως ένας δίσκος που μπορεί να φέρει το βάρος της υπογραφής ενός θρυλικού NWOBHM σχήματος δίχως να καταπλακώνεται από εκείνο, έχοντας σαν κύριο ατού τα τόσο χαρακτηριστικά και αναλλοίωτα φωνητικά του αγέραστου Βρετανού frontman και τη σωστή, λειτουργική εκτελεστική δουλειά στα υπόλοιπα όργανα (με έμφαση στις κιθάρες) να σιγοντάρει καίρια.

Προφανώς, όπως τα περισσότερα άλμπουμ από μπάντες της «παλαιάς σχολής» και του NWOBHM ήχου, έτσι και το "Judge Not!" δεν αποφεύγει τα filler-άκια (σαν το "Loud And Proud") κατά την πλήρη του ροή, αν κι εκείνα περνάνε δίχως ιδιαίτερο ζόρι και χωρίς να βλάπτουν τη συνολική εικόνα, όπως ορίζεται από τα "Angels Or Demons", "Forever Is A Long Time" και "Reign Of Fire", αλλά και το δυνατό opening "Who Is Blind". Ίσως, βέβαια, κάποιος φανατικός οπαδός της μπάντας να επεσήμανε την κάποια ομοιότητα του "Falling Into Darkness" με το "Sahara" του "Back From Hell" άλμπουμ τους, αλλά και πάλι, οι Blitzkrieg του 2018 έχουν λόγο ύπαρξης και με το παραπάνω σε μια σκηνή που προσπαθεί να αναβιώσει ένα μέρος της early/mid '80s αίγλης της, δίχως πάντα ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET