Blaze Bayley

Ο Blaze Bayley ήταν ανέκαθεν ένας παρεξηγημένος τραγουδιστής. Η επιλογή του από τους Iron Maiden, ως αντικαταστάτη του Bruce Dickinson ήταν κατά πολλούς λανθασμένη, κυρίως λόγω της μεγάλης διαφοράς της φωνής του, από αυτή του μεγάλου προκατόχου του. Η περιορισμένου εύρους μπάσα φωνή του καθιστούσε δύσκολο για τον ίδιο να προσεγγίσει ζωντανά πολλά από τα κλασικά τραγούδια των Maiden. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο Bayley είναι κακός τραγουδιστής, όμως το παρελθόν του θα τον κυνηγάει πάντα.

Φέτος μας παραδίδει την πέμπτη συνολικά προσωπική δουλειά του, και την δεύτερη κατά σειρά υπό το όνομα Blaze Bayley, με την, μόλις προ τριετίας σχηματισμένη, μπάντα του. Μετά από συνεχείς αλλαγές μελών, αλλά και την προσωπική τραγωδία που υπέστη με τον ξαφνικό χαμό της γυναίκας του, ο Blaze είναι ξανά εδώ, δυνατός και γεμάτος όρεξη για καλό heavy metal.

Ο δίσκος ξεκινάει με το "Watching The Night Sky", ένα δυνατό, επιθετικό κομμάτι, με μία αίσθηση "Man On The Edge", με όμορφες μελωδίες στα φωνητικά που, μαζί με το επόμενο "Madness And Sorrow", αποτελούν τα δυναμικά openers. Γενικά, στον δίσκο συναντάμε παραδοσιακό heavy metal, με λίγο από power, λίγο από epic, αλλά η δύναμή του βρίσκεται προς το τέλος του. Το πανέμορφο, ημιακουστικό "Surrounded By Sadness", το "The Trace Of Things That Have No Words", το "Letting Go Of The World" και ο επίλογος "Comfortable In Darkness", όλα συγκλονίζουν με την συγκινητική τους ατμόσφαιρα και τις δυνατές ερμηνείες απ' τον Bayley, ειδικά όταν ξέρεις σε τι αναφέρονται οι στίχοι του. Τέσσερα κομμάτια που ακούγονται σαν ένα, γεμάτα με σκοτεινά συναισθήματα, ό,τι πιο φιλόδοξο έχει κάνει από την εποχή της θητείας του στους Maiden, που σίγουρα αποτελούν τα highlight του δίσκου.

Δίσκος που, ενώ στο σύνολο του είναι άνισος, κάνοντας κοιλιά κάπου στη μέση (εξαιρουμένου του φανταστικού "Faceless"), ωστόσο σώζεται από την καλή απόδοση της μπάντας, και τις πραγματικά εξαιρετικές επιδόσεις του Blaze στα φωνητικά. Ο ψυχικός πόνος είναι ίσως η μεγαλύτερη πηγή δημιουργίας της τέχνης, και αυτό είναι πραγματικά ολοφάνερο στο δεύτερο μισό του album, όπου ο τραγουδιστής απογυμνώνεται και καταθέτει κυριολεκτικά την ψυχή του, χωρίς όμως να γίνεται μελό, αλλά με μία «θα βγω πιο δυνατός μέσα από αυτό» νοοτροπία.

"Promise And Terror": Ένα album αγνού heavy metal, χωρίς πολλές εκπλήξεις, αλλά με περίσσιο πάθος σε εκτελέσεις και ερμηνείες. Ένα album ειλικρινές, και ανθρώπινο, με τα χαρίσματά του και τις αδυναμίες του.