Black Tower

Nαι ρε γαμώτο, ήγγικεν η ώρα! Το επικό στοιχείο ήταν πάντοτε κάτι που μου έλειπε από το punk rock, τα τελευταία χρόνια είχα αρχίσει με πάθος και εμμονή να το αναζητώ σε μπάντες που μπαστάρδεψαν το είδος με το heavy metal, και επιτέλους έφτασε η στιγμή που μία μπάντα ήρθε σε αυτόν τον κόσμο για να μου το προσφέρει απλόχερα. Οι Black Tower δημιουργήθηκαν ακριβώς για να παίξουν αυτήν την «μεσαιωνική» μουσική που τόσο πολύ ποθούσα, ολότελα πιστοί στις punk καταβολές τους, με λιγοστές παράλληλα metal επιρροές που κρίθηκαν απαραίτητες για να την θωρακίσουν στον πόλεμο.

Αυτό το «επικό στοιχείο» για το οποίο κάνω λόγο δεν είναι απλό πράγμα. Είναι ολόκληρη φιλοσοφία, πρέπει να το καλλιεργήσεις αλλά και να το αφήσεις να σε καλλιεργήσει. Είναι κάτι που σου προκαλεί ανατριχίλα και σε γονατίζει στο πάτωμα, είναι κάτι που σου φέρνει δάκρυα συγκίνησης στα μάτια. Είναι αυτό που σε φοβίζει και το πολεμάς, είναι αυτό που σε οδηγεί στην υπέρβαση και την λύτρωση. Είναι με λίγα λόγια κάτι σαν την αρχαία τραγωδία, και όλα τα μεγάλα Έπη που έχουν γραφτεί στην ιστορία των ανθρώπων. Η φωνή του έχει ακουστεί και ο λόγος του έχει μελοποιηθεί μέσα από διάφορα soundtrack και συγκροτήματα κατά καιρούς, αλλά ποτέ -διαψεύστε με αν κάνω λάθος- μέσα από το punk, την μουσική μου, για την οποία λυσσάω τρία χρόνια σχεδόν σε αυτό το site.

Οι φρέσκοι αυτοί Καναδοί, λοιπόν, με μέλη των επίσης σκοτεινών και άκρως αντιχριστιανικών Crusades, σε αυτό το ντεμπούτο καβαλάνε τα άλογα τους, φοράνε τις πανοπλίες τους, ζώνονται τα σπαθιά τους, και μας προσκαλούν όλους μαζί σε ένα περιπετειώδες ταξίδι στην Μέση Γη του J.R.R. Tolkien, ένα ταξίδι που ουκ ολίγες μπάντες της metal σκηνής έχουν επίσης πραγματοποιήσει. Αν αγαπάς το έργο του μεγάλου αυτού συγγραφέα θα πάθεις παροξυσμό. Αν πάλι όχι, θα αγαπήσεις εξίσου το άλμπουμ για την ατμόσφαιρα που χαρίζει, το feeling που σου μεταφέρει, και φυσικά την μουσική που είναι καθηλωτική, πλούσια, και συγκλονιστική.

Σ' αυτόν τον δίσκο θα συναντήσεις εκπληκτικές κιθάρες να βουτάνε στο σκοτάδι και να προετοιμάζονται πεισματικά για την μεγάλη στιγμή όπου θα τα δώσουν όλα και θα το πολεμήσουν. Κομμάτια - εμβατήρια, κομμάτια που ξεσπάνε, κομμάτια που κάνουν την ενδοσκόπηση τους, που βουτάνε στα πιο αβυσσαλέα βάθη του μυαλού και σε αγγίζουν στην ψυχή. Drumming εκπληκτικό να κρατάει ηρωικά τον ρυθμό του ταξιδιού και να φτάνει σε black metal όρια στα πιο επικίνδυνα μέρη που προσεγγίζει, και φωνητικά να αποτελούν το αποκορύφωμα όλου του σκηνικού, να σε αποτελειώνουν και να σε σαστίζουν με κάθε λέξη που προφέρουν, με κάθε μελωδική μετάβαση από ψηλές σε χαμηλές νότες, με κάθε ουρλιαχτό και κραυγή που επιλέγουν να αφήσουν.

Πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να πω. Μιλάμε για ένα εκπληκτικό άλμπουμ που προκαλεί ρίγη. Ακόμα και το μπάσο και τα διπλά φωνητικά κάνουν άριστα την δουλειά τους, γεμίζουν υπέροχα το σύνολο, και κάνουν ακόμα πιο μυσταγωγικό το αποτέλεσμα. Τίποτα, θέλω απλά να αρπάξω το dagger μου για να παλέψω με ορδές εχθρών, λύκων και άλλων πλασμάτων του δάσους στα "Death March" και "Black Moon", να μαζέψω τα συντρίμμια μου κυνηγημένος από σκοτεινές δυνάμεις στα "The Dark Lord" και "Riders", και να δώσω γενναία την τελευταία μου μάχη για το καλό της ανθρωπότητας στο "Night Siege". Αυτό ήταν. Τέρμα nerd για χάρη του δίσκου.