Black Peaks

Ουδέποτε έκρυψα τον θαυμασμό μου για το ντεμπούτο των Black Peaks. Τα έγραψα τότε, το 2016, στην κριτική μου για το φοβερό και τρομέρο "Statues". Συμπτωματικά, τα έγραψα και φέτος στο άρθρο «Οι δίσκοι που κράτησαν την πίστη μου στο progressive rock/metal» για το Footnotes, δίχως να έχω πάρει χαμπάρι πως τα παλικάρια από την Αγγλία είχαν στα σκαριά την ίδια ακριβώς χρονιά το δεύτερο χτύπημά τους. Το όνομα αυτού, "All That Divides", και το ξεκίνημά του μέσω του "Can't Sleep" είναι απειλητικό, σαν μαύρες μπότες να βροντοχτυπούν σε άδειους δρόμους. Για ακόμη μια φορά με hardcore τεχνική παράνοια, σηκώνουν την τρίχα πριν και μετά τις μελωδικές alt-prog στιγμές τους.

Η ίδια η μπάντα δήλωσε φέτος πως δεν περίμενε την επιτυχία που θα απολάμβανε το "Statues" τόσο στο μουσικόφιλο ακροατήριο όσο και στους κριτικούς, οι οποίοι το αποθέωσαν σύσσωμοι. Φέτος, επιχείρησαν να πάνε λίγα βήματα παραπέρα τον ήχο του ντεμπούτου τους, ωστόσο ουσιαστικά δεν απομακρύνθηκαν πολύ. Το προαναφερθέν γαϊτανάκι προοδευτικού post-hardcore, η ασυγκράτητη τεχνική σε συνδυασμό με την προικισμένη φωνή του Will Gardner, εξακολουθούν να καθορίζουν αυτό που ακούμε. Μόνο που ο ήχος τους δεν είναι πια τόσο αλλοπρόσαλλος. Είναι πιο συνεκτικός. Αυτό είναι και το πεδίο όπου το "All That Divides" κερδίζει το "Statues". Εντούτοις, χάνει στο γεγονός πως δεν έχει τόσα πιασάρικα σημεία, τόσες εμπνευσμένες μελωδίες όσες ο προκάτοχός του - και αυτό τον τοποθετεί ένα τσικ (μονάδα μέτρησης SI) πιο χαμηλά.

Βέβαια, μιλάμε για ένα άκρως συναρπαστικό άλμπουμ. Δεν αμφιβάλλαμε εξαρχής. Οι Mars Volta παίζουν βόλεϊ με τους Mastodon και ο άσος έρχεται επιβλητικός σε κομμάτια όπως τα εξαιρετικά "The Midnight Sun" και "Across The Great Divide". Οι στίχοι πραγματεύονται ρατσισμό, φασισμό, σεξουαλική κακοποίηση και άλλα αρνητικά στοιχεία της κοινωνίας. Για να είμαστε ειλικρινείς, οι στίχοι δεν ήταν ποτέ το δυνατό τους σημείο, δεν έφταναν ποτέ τα τρομερά επίπεδα της μουσικής που συνόδευαν. Απομακρυνόμενοι από την concept αίσθηση του "Statues" (το οποίο ήταν concept κατά το ήμισυ), κάνουν μια σοφή επιλογή για song-oriented φόρμες που τους ταιριάζουν περισσότερο - σύμφωνα πάντα με όσα έχει δείξει η μέχρι στιγμής πορεία τους. Ταυτόχρονα, ο αρνητισμός και η αγανάκτηση έρχονται να ταιριάξουν γάντι στις άγριες στιγμές της μουσικής τους, οι οποίες είναι ουκ ολίγες.

Το "All That Divides" επισφραγίζει την παρουσία των Black Peaks ως ένα από τα πιο ελπιδοφόρα συγκροτήματα του ευρύτερου σκληρού ήχου, προδιαγράφοντας ένα λαμπρό μέλλον. Ο προσωπικός τους ήχος παγιώνεται με τη βοήθεια του super star παραγωγού Adrian Bushby (Muse, Foo Fighters, Placebo) και το line-up τους αναδιαμορφώνεται με την προσθήκη του νέου μπασίστα Dave Larkin. Το σημαντικότερο είναι πως μετά τον κρότο και τη λάμψη του ντεμπούτου, δείχνουν το ποιόν τους και τον λόγο ύπαρξής τους, με ένα άλμπουμ που για ακόμη μια φορά σε κρατάει από την αρχή μέχρι το τέλος του. Το τρίτο τους full-length θα είναι κομβικής σημασίας για να αποφασίσουμε και πού ακριβώς θα τους κατατάξουμε.