Black Gust

Psychedelic Maelstrom

DHP/AK47 / Doomtown / Napravi Zaedno / Nuclear Chaos / World's Appreciated Kitsch / Guranje S Litice (2013)
Από τον Nτίνο Παυλίδη, 30/07/2013
Με εκπληκτικές επιρροές, πάθος για το rock 'n' roll και αφοσίωση στο hardcore punk, το μέλλον είναι σίγουρα δικό τους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσα μία μπάντα από την Κροατία και γούσταρα τόσο πολύ, και φυσικά δεν μπορώ επίσης να θυμηθώ αν οι μπάντες που έχω ακούσει από την πανέμορφη αυτή χώρα ξεπερνούν σε αριθμό τα δάχτυλα των δύο ή και του ενός ακόμη χεριού μου. Οι Black Gust έρχονται από το Zagreb και παίζουνε μία πανέμορφη μίξη hardcore punk με δεκάδες άλλα στοιχεία τα οποία έχουν παντρέψει με τόσο τέλειο τρόπο που η έκπληξη που μου προκάλεσε μετά από ένα σημείο ήταν τεράστια, παρ' ότι αρχικά δεν είχα δώσει την πρέπουσα σημασία.

Σαν βάση της μουσικής τους θα έλεγα ότι είναι το πρώιμο αμερικάνικο hardcore punk της δεκαετίας του '80 όπως παίχτηκε περίπου από τους Rich Kids On LSD, τους Gang Green, αλλά και τους Agent Orange. Θα έλεγα δηλαδή ότι ξεκινάνε από μία πιο μελωδική βάση, κάνοντας αναμφισβήτητα τη διαφορά, όταν η πλειοψηφία των σύγχρονων μπαντών του είδους παίρνουν αβίαστα και κατευθείαν σαν βασική επιρροή τους την κάπως πιο ωμή εκδοχή των Black Flag, των Poison Idea, των Minor Threat και σχετικών άλλων -κατά τ' άλλα ιστορικών- συγκροτημάτων.

Η μαγκιά όμως των Black Gust δεν τελειώνει εκεί πέρα καθώς καταφέρνουν αριστοτεχνικά να συνδυάσουν τον «παλιακό» αυτό ήχο με πολύ νεότερα στοιχεία, όπως εκείνα που μας χάρισαν οι τρελομεθύστακες Annihilation Time και οι επίσης «τρελάρες» Δανοί Night Fever, κλέβοντας παράλληλα και κάτι από το high-class rock 'n' roll των θρυλικών Νορβηγών Turbonegro. Όπως λοιπόν θα καταλάβατε, στην πρώτη αυτή κυκλοφορία των Black Gust γίνεται κυριολεκτικά το «έλα να δεις».

Πρόκειται για ένα 7" EP με έξι κομμάτια όπου πραγματικά μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω κάποιο. Ξεκινώντας με το εκπληκτικό "Trapped In Static" και το σφηνάκι "Thrashin'", οι riffάρες που προσφέρει στη συνέχεια είναι ασύλληπτες. Τα φωνητικά είναι τίγκα βουτηγμένα στην αλητεία, και τα solo μένουν με την πρώτη στο μυαλό. To rock 'n' roll feeling που εκπέμπει είναι το κάτι άλλο, ενώ ο δίσκος παραμένει σε όλη τη διάρκεια του αυτό που λέμε «punk», και αυτό είναι που γουστάρω περισσότερο απ' όλα. Στο τέλος μάλιστα, με το "Self-Destructive Tendencies", φέρνει στο μυαλό μου και κάτι από κλασικό ευρωπαϊκό crust punk κυρίως σε ό,τι αφορά τις κιθάρες. Πραγματικά μιλάμε για μία μπάντα που θα πρωταγωνιστήσει σίγουρα στο μέλλον. Ακούστε την οπωσδήποτε. Πριν κλείσω, να σημειώσω ότι μεταξύ των υπόγειων δισκογραφικών label που συμμετείχαν σε αυτή την κυκλοφορία είναι και το δικό μας, ανεξάρτητο, World's Appreciated Kitsch Records.
  • SHARE
  • TWEET