Big Ups

Eighteen Hours Of Static

Tough Love (2014)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 19/03/2014
Θα σου σηκωθεί η τρίχα κάγκελο και θα εύχεσαι το κεφάλι σου να εκραγεί
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Έρχονται από την Νέα Υόρκη και συγκεκριμένα από το όμορφο Brooklyn. Κάνουν φασαρία με όποιον τρόπο μπορούν και κρατούν ένα ιδιαίτερο punk ύφος που μπορεί να τους χαρακτηρίσει στο μέλλον. Βρωμάει πολύ Steve Albini εδώ και διακρίνεις μια έντονη αγάπη στους Fugazi. Είναι το ντεμπούτο άλμπουμ των Αμερικάνων και για μισή ώρα μπορεί να σε κρατήσει με το στόμα ανοιχτό.

Έχουν χωρέσει αρκετά μουσικά είδη μέσα στις post-hardcore συνθέσεις τους πλησιάζοντας το grunge και κλείνοντας το μάτι σε φασαριόζικες εκδοχές του post-punk. Διατηρούν ένα βίαιο και συνάμα σκοτεινό ύφος καθ' όλη την διάρκεια του δίσκου. Φωνάζουν δυνατά με μίσος την απόγνωση τους για τα συναισθήματα και τη μαυρίλα που δημιουργούν οι άνθρωποι. Επιμένουν ότι μόνοι μας μπορούμε να φωτίσουμε τον δρόμο μας και ο καθένας ξεχωριστά μπορεί να φτιάξει κάτι καλό για τον εαυτό του.

Εκεί που μπορεί να σε χαζεύουν με μικρά αλλά ατμοσφαιρικά περάσματα πιο μοντέρνας μουσικής αντίληψης, ξερνάνε με ταχύτητα πάνω σου εκπληκτικές βόμβες θορυβώδους rock και σε βάζουν στην θέση σου. Ο ήχος τους είναι παλιός μεν, αλλά ξεφεύγει γρήγορα από τα χιλιοπαιγμένα. Σε ποια κομμάτια να πρωτοσταθώ, όταν από το ξεκίνημα σχεδόν το "Goes Black" ξεφεύγει. Δεν χωράνε λόγια. Είναι απλά κομματάρα και σίγουρα ό,τι καλύτερο μας κερνάει αυτός ο δίσκος. "TMI", "Disposer" και "Atheist Self-Help" τα «λένε» καλά. Το "Wool" κουβαλάει πολλή Νέα Υόρκη... και καταλήγει με πιο πολλή και ακόμα πιο σκληρή Νέα Υόρκη! Το "Body Parts" έχει κάτι πιο βρώμικο μέσα του και προσωπικά με τραβάει προς το μέρος του. Διαθέτει μια ασύλληπτη σαπίλα που τους ταιριάζει γάντι. Οι ήχοι του "Grin" με ταξιδεύουν κάπου απροσδιόριστα. Κάπου στην χώρα τους. Βορρά ή Νότο δεν ξέρω. Δύση ή Ανατολή; Κι αυτό απροσδιόριστο. Οι Big Ups σε «στέλνουν» σε όλα τα πέρατα. Δεν έχουν ταμπέλα και δεν βρίσκεις χάρτη στην διαδρομή που σου προτείνουν.

Η μπάντα φαντάζομαι ότι θα τα «λέει» πολύ καλά και ζωντανά. Έχουν αυτό το κάτι, που μπορεί να τους απογειώσει. Προσωπικά θα τους παρομοίαζα με μια πιο έξυπνη εκδοχή των Pissed Jeans. Τα φωνητικά εκφράζονται με διάφορους τρόπους, ήχους, τραβήγματα και λόγια. Συναισθήματα, πολιτική, κοινωνία, καταναλωτισμός, θάνατος και θρησκεία τους απασχολούν. Η μουσική τους μπορεί να συγκινήσει αρκετό κόσμο και η διάθεση τους έλκει διάφορους μουσικόφιλους. Δεν βρίσκω λοιπόν τον λόγο να μην σε διασκεδάσουν αυτοί εδώ. Άκου τι έχουν να σου πουν και κράτα ότι καλύτερο μπορείς. Αυτοί σίγουρα μπορούν να στο δώσουν.
  • SHARE
  • TWEET