Beyond God

A Moment Of Black

Painted Bass (2016)
Από τον Σπύρο Κούκα, 04/08/2016
Μια γλυκιά φωνή αχνοφέγγει, χαμένη σε ένα σύνολο μετρίων, ως επί το πλείστον, συνθέσεων
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είναι κάποιες φορές που, όσο καλοπροαίρετος κι αν θέλεις να είσαι με μια νέα κυκλοφορία, αυτό που ακούς, δύσκολα σου επιτρέπει να λειτουργήσεις «πολιτικώς ορθά», αποφεύγοντας τη σκληρή κριτική. Σίγουρα, υπάρχουν πάμπολλοι παράγοντες που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο πώς θα παρουσιαστεί, εν τέλει, ένας δίσκος και, σχεδόν πάντοτε, τα ντεμπούτα τείνουν να αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερη ελαστικότητα, μιας και η εκάστοτε μπάντα δεν έχει διαμορφώσει ακόμη πλήρως το χαρακτήρα της. Όμως, ακόμη κι έτσι, όταν ένα άλμπουμ σε δυσκολεύει ακόμη και να ολοκληρώσεις μια πλήρη ακρόαση του, υπάρχει θέμα.

Δυστυχώς, για τους Ολλανδούς symphonic metallers Beyond God, η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους (έχει προηγηθεί και ένα EP το 2013) ανήκει στην προαναφερθείσα κατηγορία κυκλοφοριών. Πραγματικά, δυσκολεύτηκα αφάνταστα να βρω το κουράγιο να δώσω πολλαπλές ακροάσεις στον δίσκο, μιας κι από την πρώτη κιόλας φορά που τον άκουσα, οι παθογένειες του ήταν τόσες, ώστε να μην αφήνουν περιθώρια βελτίωσης της πρώτης μου άποψης.

Συνολικά, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με ένα female fronted symphonic metal άλμπουμ της σειράς, με μέτρια, άνιση παραγωγή, κοινότυπες συνθέσεις ελαχίστων κορυφώσεων, με αρκετά τους σημεία να θυμίζουν ξεκάθαρα τις δουλειές των επιρροών τους. Σε αυτό το μοτίβο, έχουμε το "Cursed", που αποτελεί μάλιστα και από τις ελάχιστες συνθέσεις που μου έμειναν (μαζί με το "Memories"), να έχει την ίδια σχεδόν εισαγωγή με το "Cry For The Moon" των Epica, την αναμενόμενη επίδραση των The Gathering της εποχής "Mandylion"/"Nighttime Birds" να βρίσκεται περιρρέουσα σε ολόκληρο το άλμπουμ, καθώς και τις εξίσου αναμενόμενες αναφορές στον πρώιμο ήχο των Within Temptation, με ολίγην από After Forever.

Παρ’ όλα αυτά, οφείλω να αναφερθώ στον μοναδικό, ίσως, παράγοντα του "A Moment Of Black" που αφήνει ανοικτή μια χαραμάδα αισιοδοξίας για μια καλύτερη συνέχεια. Η Meryl Foreman, νέα τραγουδίστρια της μπάντας από το 2015, έχει μιαν υπέροχη, γλυκιά φωνή και η καλοζυγισμένη, αν και λίγο άγουρη ακόμη, ερμηνεία της, καταφέρνει να σώσει τον δίσκο από την ολοκληρωτική απαξίωση. Πραγματικά, χάρη στη δική της παρουσία ο δίσκος έχει ένα στοιχειώδες ενδιαφέρον για τον οπαδό των ατμοσφαιρικών/συμφωνικών παρακλαδιών του σκληρού ήχου, αφήνοντας την ελπίδα πως με πολλή και σκληρή δουλειά, ίσως η μπάντα να μπορέσει να ανακάμψει και να μας προσφέρει κάτι αξιόλογο μελλοντικά.

Ελπίζω πραγματικά οι Beyond God να με διαψεύσουν με την περαιτέρω πορεία τους, αλλά με ένα τόσο αδύναμο ντεμπούτο, θα χρειαστεί να μοχθήσουν για να καταφέρουν να σταθούν, έστω αξιοπρεπώς, για καιρό στον απαιτητικό χώρο του ατμοσφαιρικού metal. Ωστόσο, η χαρισματική τραγουδίστριά τους φαίνεται πως μπορεί να δώσει τις προοπτικές που λείπουν από τον ήχο τους, βγάζοντάς τους σταδιακά από το τέλμα της μετριότητας, όπου και βρίσκονται αυτήν τη στιγμή.

  • SHARE
  • TWEET