Baptists

Μέχρι να ακούσω το "Bloodmines" το τελευταίο ντοκουμέντο που είχε τύχει να πετύχω στο internet από τους Καναδούς Baptists ήταν κάτι ακραία, αψεγάδιαστα, και μες την τσίτα live video από αυτές τις κλασικές τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές ή και «ιντερνετικές» εκπομπές που χρόνια τώρα -όπως εγώ το έχω αντιληφθεί- αποτελούν μέρος της αμερικάνικης μουσικής κουλτούρας. Κάτι τέτοιο μπορείτε να δείτε εδώ, σε ένα τέτοιο session από το στούντιο Rain City Recorders, και φυσικά να μείνετε μονομιάς με ανοιχτό το στόμα.

Η απόδοση του συγκροτήματος έχει ξεφύγει και είναι αλήθεια φοβερό το με πόση ακρίβεια καταφέρνουν να αναπαράγουν οι τύποι ζωντανά το ηχογραφημένο τους υλικό. Φυσικά, άμεση απόρροια της μεγάλης αυτής εξέλιξης ήταν και να προχωρήσει το συγκρότημα στην ηχογράφηση ενός νέου δίσκου, σχεδόν αμέσως μετά το συμπαθητικότατο "Bushcraft" για το οποίο είχαμε μιλήσει πέρυσι πάλι στο site. Το "Bloodmines" μάλλον ξεπερνάει τον προκάτοχό του και διατηρεί κάποια πολύ καλά χαρακτηριστικά, όπως το ότι είναι γρήγορο και τσιτωμένο με διάρκειες που δεν κουράζουν, κατά μέσο όρο γύρω στο ένα λεπτό και κάτι, είναι θορυβώδες με αυτά τα πωρωτικά σφυρίγματα των ενισχυτών να σερβίρουν καλά το «ζωντανό» feeling, και επιπλέον θα μπορούσα να πω ότι το υλικό πέρα από τα υπερ-heavy riff που μέχρι πρότινος εμπεριείχε, έχει πλέον εμπλουτιστεί με σωστές μελωδίες τελείως στο πνεύμα των Converge, κάτι που πιστεύω ότι χρειαζόταν στην μουσική των Baptists.

Χωρίς να τρελαίνομαι με το άλμπουμ, ο δίσκος καταφέρνει να με κρατήσει κυρίως λόγω στην καλή του ροή, ενώ κομμάτια όπως το "Dissembler" και το ομώνυμο κάνουν σίγουρα την διαφορά. Θα τολμούσα να πω πως το στυλ της μπάντας μου θυμίζει λιγάκι κάποια στοιχεία από των πρώτο δίσκο των δικών μας παιδιών Ruined Families, με την μόνη διαφορά όμως ότι οι Αθηναίοι με το πέρασμα του χρόνου απέκτησαν εξαιρετικά προσωπικό ήχο, ενώ οι Baptists εξακαλουθούν να παίζουν hardcore «by the book» για να μιλήσω λίγο με ξένους όρους. Δίνω στους Καναδούς άλλο έναν δίσκο περιθώριο μέχρι να τους κράξω.