Πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής, η καλή και η κακή. Σχολιάζει και από τα δύο στις σελίδες του Rocking.gr, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι γράφει κυρίως για ό,τι είναι ή μοιάζει...
Το ντουέτο των Awake & Gallo επιχειρεί τη δεύτερη παρέμβασή του στα «διαστημικά» δρώμενα της Ελλάδας με το "Ultra Violence World". Όπως και στην προηγούμενη δουλειά τους, υπηρετούν ένα μουσικό ιδίωμα που στη χώρα μας ελάχιστα ακούστηκε και ακόμα λιγότερο παίχτηκε.
Καλύπτοντας ένα σύμπαν που εκτείνεται από το Krautrock μέχρι τους Acid Mothers Temple, αναπτύσσουν ηχοτοπία χαλαρής δομής, όπου ο ακροατής αντιλαμβάνεται το πόσο απομακρύνθηκε από το σημείο έναρξης και τι περιπέτειες μεσολάβησαν μάλλον εμπειρικά και ασυναίσθητα. Με τα πλήκτρα και την κιθάρα να κάνουν όλη τη δουλειά παράγοντας ήχους και μελωδίες που έχουν ελάχιστες κορυφώσεις, η ομορφιά του δημιουργήματος εστιάζεται σε δύο βασικά μέρη. Αφενός στην ποικιλία των ήχων που προσφέρονται στον ακροατή μέσω διάφορων εφέ και προσεγμένων μοτίβων και αφετέρου στα μικρά αποσπάσματα, εντός μεγαλύτερης ή μικρότερης διάρκειας συνθέσεων, που φανερώνουν συνθετική έμπνευση, προσοχή στη λεπτομέρεια και καλή γνώση του αντικειμένου.
Εκεί που ίσως χωλαίνει το εγχείρημα είναι στην παντελή απουσία του ρυθμού ως κεντρικού παράγοντα της μουσικής. Συγκεκριμένα, στις περισσότερες συνθέσεις ο ρυθμός (αν υπάρχει καν) δίνεται μάλλον διεκπεραιωτικά (από drum machine;) και σχεδόν ποτέ δεν αλλάζει, αιφνιδιάζει, groove-άρει ή με κάποιο τρόπο συμμετέχει στη σύνθεση. Αυτό έχει ως συνέπεια μερικές φορές ο δίσκος να γλιστράει σε chill out καταστάσεις που σε παρατεταμένη ακρόαση δεν καταφέρνουν να κρατήσουν την προσοχή του ακροατή. Εξαίρεση αποτελεί το "Cosmic Cry" που, και για αυτόν τον λόγο, είναι μία από τις ξεχωριστές στιγμές του άλμπουμ.
Τα παραπάνω εμφανώς αποτελούν συνειδητή επιλογή και όχι ολίσθημα των δημιουργών τους. Και δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι το αποτέλεσμα τους διαψεύδει και ότι οι συνθέσεις δεν εξυπηρετούν τον σκοπό τους. Αναπαράγουν ένα είδος που βασίζεται περισσότερο στην ατμόσφαιρα και την ταξιδιάρικη διάθεση και σκοπός είναι η παράσυρση του ακροατή σε ψυχεδελικούς κόσμους. Ακολουθούν θα λέγαμε μία νοοτροπία κοντινή σε καλλιτέχνες όπως ο Klaus Schulze. Αν όμως θα έπρεπε να εντοπίσουμε που βρίσκονται τα περιθώρια βελτίωσης και ποιό θα πρέπει να είναι το επόμενο βήμα για το συγκρότημα, θα δείχναμε κάπου στη ρυθμική βάση.
Για απόκτηση του CD, στο myspace της μπάντας και σε φυσική μορφή στις συναυλίες τους.
Καλύπτοντας ένα σύμπαν που εκτείνεται από το Krautrock μέχρι τους Acid Mothers Temple, αναπτύσσουν ηχοτοπία χαλαρής δομής, όπου ο ακροατής αντιλαμβάνεται το πόσο απομακρύνθηκε από το σημείο έναρξης και τι περιπέτειες μεσολάβησαν μάλλον εμπειρικά και ασυναίσθητα. Με τα πλήκτρα και την κιθάρα να κάνουν όλη τη δουλειά παράγοντας ήχους και μελωδίες που έχουν ελάχιστες κορυφώσεις, η ομορφιά του δημιουργήματος εστιάζεται σε δύο βασικά μέρη. Αφενός στην ποικιλία των ήχων που προσφέρονται στον ακροατή μέσω διάφορων εφέ και προσεγμένων μοτίβων και αφετέρου στα μικρά αποσπάσματα, εντός μεγαλύτερης ή μικρότερης διάρκειας συνθέσεων, που φανερώνουν συνθετική έμπνευση, προσοχή στη λεπτομέρεια και καλή γνώση του αντικειμένου.
Εκεί που ίσως χωλαίνει το εγχείρημα είναι στην παντελή απουσία του ρυθμού ως κεντρικού παράγοντα της μουσικής. Συγκεκριμένα, στις περισσότερες συνθέσεις ο ρυθμός (αν υπάρχει καν) δίνεται μάλλον διεκπεραιωτικά (από drum machine;) και σχεδόν ποτέ δεν αλλάζει, αιφνιδιάζει, groove-άρει ή με κάποιο τρόπο συμμετέχει στη σύνθεση. Αυτό έχει ως συνέπεια μερικές φορές ο δίσκος να γλιστράει σε chill out καταστάσεις που σε παρατεταμένη ακρόαση δεν καταφέρνουν να κρατήσουν την προσοχή του ακροατή. Εξαίρεση αποτελεί το "Cosmic Cry" που, και για αυτόν τον λόγο, είναι μία από τις ξεχωριστές στιγμές του άλμπουμ.
Τα παραπάνω εμφανώς αποτελούν συνειδητή επιλογή και όχι ολίσθημα των δημιουργών τους. Και δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι το αποτέλεσμα τους διαψεύδει και ότι οι συνθέσεις δεν εξυπηρετούν τον σκοπό τους. Αναπαράγουν ένα είδος που βασίζεται περισσότερο στην ατμόσφαιρα και την ταξιδιάρικη διάθεση και σκοπός είναι η παράσυρση του ακροατή σε ψυχεδελικούς κόσμους. Ακολουθούν θα λέγαμε μία νοοτροπία κοντινή σε καλλιτέχνες όπως ο Klaus Schulze. Αν όμως θα έπρεπε να εντοπίσουμε που βρίσκονται τα περιθώρια βελτίωσης και ποιό θα πρέπει να είναι το επόμενο βήμα για το συγκρότημα, θα δείχναμε κάπου στη ρυθμική βάση.
Για απόκτηση του CD, στο myspace της μπάντας και σε φυσική μορφή στις συναυλίες τους.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
