Audra Mae & The Almighty Sound

Λιτά και απέριττα λοιπόν θα σας τα πω, έτσι όπως τα λέει και η Audra με την ακουστική της ακομπανία. Ο δίσκος είναι απλός και όμορφος.

Οι φόλκικες φόρμες που ακολουθεί η μπάντα, που μονάχα το όνομα της δισκογραφικής να δεις τις μαντεύεις, είναι καλοδουλεμένες και σίγουρα θα χτυπήσουν ευαίσθητες χορδές στους λάτρεις του είδους. Το μέγα ατού της Audra είναι βεβαίως η φωνή της, γιατί στις συνθέσεις δε περιμένεις έτσι κι αλλιώς να βρεις κάτι εξαιρετικά καινότομο. Το γρέντζο που τη χαρακτηρίζει μπορεί αρχικά να σου κακοφανεί, αλλά όσο κυλάει ο δίσκος, και αρχίζεις και αντιλαμβάνεσαι πλήρως τις δυνατότητες της δεσποινίδας Mae, τόσο θα σου φαίνεται ξεκάθαρα πως τα κομμάτια δε θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ποτέ αλλιώς.

Ο δίσκος ανοίγει δυναμικά και χαρουμενιάρικα με το "The Real Thing", έχοντας μία άκρως ενδιαφέρουσα μπασσογραμμή που θα μπορούσε άνετα να φιγουράρει σε χιπ-χοπ κομμάτι. Σε γενικές γραμμές, ο δίσκος χαρακτήριζεται από το πηγαίο του groove, και αυτό μάλλον το οφείλει στην μουσική κολλεκτίβα που ακούει στο "Almighty Sound" που πλαισιώνει την Audra Mae σ' αυτή της την προσπάθεια. Μέλος της κολλεκτίβας είναι και μία προσωπική αδυναμία, ο Joe Ginsberg, που χειρίζεται όμορφα το κοντραμπάσο και έχει ίσως το καλύτερο μουστάκι στον κόσμο, τον οποίο γνωρίσαμε από τη μπάντα του Chuck Ragan και το Revival Tour.

Διαμαντάκια του δίσκου αποτελούν σίγουρα τα "Annie Get Your Gun", "Smoking The Boys" και το φανταστικό κομμάτι που κλείνει τον δίσκο, "Two Melodies". Παρά τη γενικότερη upbeat διάθεση των περισσότερων κομματιών, εκεί που χρειάζεται να γίνει λίγο πιο μελό η Audra Mae τα καταφέρνει εξαιρετικά, και σε συνδασμό με το προαναφερθέν γρέτζο της φωνής της, παραδίδει μαθήματα φολκομπλούζ.

Ο δίσκος συστήνεται ανεπιφύλακτα σε φίλους της νεότερης folk σκηνής και ιδιαιτέρως σε όσους έχουν αδυναμία σε female fronted προσπάθειες, γιατί δε ξέρω αν θα δούμε πολλά του ανάλογου επιπέδου μέσα στη χρονιά.

ps, η Audra Mae εμφανίζεται αραιά και που στα OST του Sons of Anarchy, μπας και σας τσιγκλίσει λίγο περισσότερο το ενδιαφέρον αυτό.