Audioslave

Όταν οι Audioslave ανακοίνωσαν τη δημιουργία τους, κανείς δεν τους είδε σα μια καινούργια μπάντα, αντίθετα όλοι τους είδαν σαν την συνεύρεση των Rage Against The Machine και του τραγουδιστή των Soundgarden. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι απαιτήσεις του κοινού να είναι ανάλογες και η μπάντα να γεμίζει με άγχος. Τα δύο πρώτα albums είναι κάπως θολά όσον αφορά την ταυτότητα του συγκροτήματος. Μερικά κομμάτια νομίζεις ότι έχουν φτιαχτεί με μοναδικό στόχο να μη χαλαστεί το κοινό τους. Σα να λείπει αυτό το κάτι που θα τα κάνει ξεχωριστά. Όμως με το "Revelations" πολλά δείχνουν να έχουν αλλάξει.

Το cd ξεκινάει πολύ δυνατά και μας δείχνει ότι η μπάντα βρίσκεται σε τρελά κέφια. Η κιθάρα του Morello ζωγραφίζει, ξερνώντας αργά και μελωδικά mega riffs τα οποία σου κολλάνε στο μυαλό και σε κάνουν να θες να σπάσεις τα πάντα γύρω σου σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων. Δεν ξέρω πως το καταφέρνει αυτός ο τύπος αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι κάθε του riff σε γεμίζει ενέργεια και σε κάνει να νιώθεις... πως να το πω; Ζωντανός! Ναι τα riffs που ακούγονται σε αυτό το δίσκο είναι ενεργειακές βόμβες που έχουν ως στόχο το κεφάλι και την καταστροφή των εγκεφαλικών σου κυττάρων.

Το rhythm section παράγει τόσο έντονες χαμηλές συχνότητες που κάνει τα πατήματα του Godzilla να ακούγονται σα τη μαγκούρα της γιαγιάς μου. Οι κύριοι Commerford και Wilk αποτελούν τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται το οικοδόμημα της μουσικής των Audioslave. Δεμένοι μεταξύ τους σα βαρυποινίτες κατάδικοι, κρατάνε τo ρυθμό και είναι υπεύθυνοι για το απίστευτο groove των συνθέσεων.

Ο Cornell στα φωνητικά παραδίδει μαθήματα για άλλη μια φορά και δικαιώνει όσους τον θεωρούν τον καλύτερο τραγουδιστή της τελευταίας 15ετίας. Η φωνή του έχει ωριμάσει αισθητά και μπορεί να μην έχει τα ξεσπάσματα που λατρέψαμε στο "Badmotorfinger", αλλά έχει κερδίσει σε εκφραστικότητα και λυρισμό. Η χροιά της σε μεθάει και σε κάνει να κολλάς με τους καταπληκτικούς στίχους. Οι ερμηνείες του ανεβάζουν τα τραγούδια στα ύψη και για άλλη μια φορά βάζει τη σφραγίδα του.

Ο δίσκος δεν είναι απλά μια Rage Against The Machine meets Soundgarden ηχογράφηση, αν και πολλά στοιχεία και από τις δυο μπάντες κάνουν την εμφάνιση τους. Στο "Revelations" οι Audioslave έχουν ωριμάσει, έχουν κατασταλάξει και απλά γράφουν τη μουσική που γουστάρουν. Δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν, δεν είναι η νέα ελπίδα της μουσικής μας, δεν είναι είναι η υπερμπάντα που όλοι περιμένουν να αντικαταστήσει τα μεγαθήρια του παρελθόντος. Είναι οι Κύριοι Commerford, Cornell, Wilk και Morello και μας χαρίζουν ένα δίσκο που θα ακούμε για πολύ καιρό. Όσοι πιστοί προσέλθετε.

"Come pull the sheet over my eyes
So I can sleep tonight
Despite what I've seen today
I find you guilty of a crime of sleeping at a time
When you should have been wide awake
Wide awake! Wide awake! Wide awake! Wide awake!"

Το ομώνυμο ντεμπούτο τους είχε χαρακτηρισθεί ως η συνέχεια των Rage Against The Machine, το "Out Of Exile" θύμιζε περισσότερο δουλειά του Cornell, αλλά στο "Revelations" για πρώτη φορά το αποτέλεσμα μας υποδηλώνει τη δουλειά της μπάντας και δεν εμφανίζεται ως δουλειά μεμονωμένων μελών του group. Αυτό φαίνεται στα κομμάτια του album, τα οποία έχουν ως χαρακτηριστικό γνώρισμα το ρυθμό και όχι κάποιο riff που να τα οδηγεί, χωρίς να παραγνωρίζουμε βέβαια τον κιθαριστικό τυφώνα του ομώνυμου με το album κομματιού, ενώ σε ορισμένα σημεία του album έχουν περάσει και μερικά στοιχεία από funk και soul, σε τραγούδια όπως το "One And The Same" και το "Original Fire".

Δε λείπουν και οι πολιτικές αναφορές στο album, όπως στο "Wide Awake" στο οποίο αναφέρονται στον τυφώνα «Κατρίνα» και την καθυστερημένη αντίδραση της αμερικανικής κυβέρνησης. Είναι γνωστή εξάλλου η πολιτική και γενικότερα ανθρωπιστική δραστηριότητα του Morello, ο οποίος προέρχεται από οικογένεια καλλιτεχνών και πολιτικών ακτιβιστών.

Η γνωστή κιθάρα με τα κοφτερά riffs, για να επιστρέψουμε στα της μουσικής, τους παρανοϊκούς ήχους και τα περίεργα ηχοχρώματα, η διαπεραστική, βρώμικη, αλλά ταυτόχρονα αισθησιακή φωνή του Cornell και το καταιγιστικό rhythm section είναι και πάλι εδώ, όλα συνδυασμένα, ωστόσο, αρμονικά σ' ένα συνεκτικό όλο.

Συμπερασματικά το "Revelations" είναι το ωριμότερο album των Audioslave, οι οποίοι δηλώνουν με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι είναι και πάλι εδώ και επιθυμούν, και το ελπίζουμε και 'μεις, να μείνουν για πολύ καιρό ακόμα! Δεν υπάρχει αδύναμη στιγμή μέσα σε αυτόν τον δίσκο, κάθε φορά που τον ακούς σου αρέσει και περισσότερο. Ανυπομονούμε, λοιπόν, να τους δούμε και σε κάποιο live, το οποίο πρέπει να είναι ανεπανάληπτη εμπειρία, αν κρίνουμε και απ' το κλασικό τους πλέον "Live in Cuba".