Art Of Simplicity

Ένας λόγος που οι Art Of Simplicity έχουν κάνει ένα κάποιο όνομα στον ελληνικό χώρο είναι επειδή στις τάξεις τους έχουν μέλη τα οποία έχουν κάνει καριέρα στους Fragile Vastness και τους Wastefall. Το είδος μουσικής που παίζουν ανήκει στην ίδια κατηγορία με τα γκρουπ που προανέφερα. Με έναν αρκετά ολοκληρωμένο τρόπο, παίζουν progressive και το ντεμπούτο τους αναμένεται αυτές τις μέρες από τη Burning Star.

Ας περάσουμε τώρα στην ανάλυση του δίσκου. Ακούγοντας τον, αρχίζοντας από την εισαγωγή "Welcome To The Art Of Simplicity" και τελειώνοντας με το "Asymmetric Art", θα συναντήσουμε διάφορα στοιχεία από την progressive metal σκηνή, αλλά και prog rock στοιχεία, καθώς και σημεία που παραπέμπουν σε trip-hop, ψυχεδέλεια, πιο jazz καταβολές (το σημείο με το σαξόφωνο στο "The Last Lust" τα σπάει!) αλλά και guitar solos με 'γκάζι' ("Vigil"), πιο ακραία ξεσπάσματα ("The Last Lust") και αργά, πιο 'γλυκανάλατα' σημεία. Γενικά τα παιδιά σε έναν δίσκο σχεδόν κάλυψαν σε κάποιο αρκετά μεγάλο βαθμό τη rock, metal αλλά και εναλλακτική κουλτούρα.

Ένα ακόμη στοιχείο που μου άρεσε ήταν ότι το βιολί είναι βασικό όργανο της μουσικής και δεν είναι κρυμμένο στο background. Ενώ κανονικά με κιθάρα, βιολί και πλήκτρα η μουσική τους θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 'παραφορτωμένη', τα παιδιά κατάφεραν να δώσουν στα όργανα χώρο να 'αναπνεύσουν' και από τον πρώτο κιόλας δίσκο το υλικό τους να ακούγεται αρκετά ώριμο.

Ο δίσκος δε χάνει ούτε σε λυρισμό, ούτε σε ποιότητα συνθέσεων. Το μόνο που πιστεύω ότι χρειαζόταν ήταν πιο πολύ 'γκάζι' και τραχύτητα σε ορισμένα σημεία. Γενικά όμως μου άρεσε ως κυκλοφορία και με χαροποίησε επειδή όλο και πιο πολλές καλές ελληνικές μπάντες εμφανίζονται τελευταία. Τα αγαπημένα μου τραγούδια, δίχως σειρά προτίμησης, είναι τα "Vigil", "Iless", "The Last Lust" (το οποίο είναι ένα δεκαπεντάλεπτο κομμάτι με κάθε είδους επιρροές, συν guest αντρικά και γυναικεία φωνητικά και σαξοφωνίστα), "Looks From The Mirror" και "Nothing".

Όπως έγραψα και στον πρόλογο, ένας από τους λόγους που η μπάντα έχει κάνει κάποιο όνομα είναι οι άλλες ιδιότητες ορισμένων μελών της. Παρ' όλα αυτά, δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο έχουν κερδίσει την καταξίωση. Είναι μια ομάδα άξιων μουσικών και το αποτέλεσμα της σύμπραξης τους είναι ένας δίσκος που καλύπτει σε ικανοποιητικό βαθμό την έννοια του progressive, και αυτό για μένα είναι κάτι παραπάνω από αρκετό. Έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση μου ως ακροατή, καθώς με έναν αρκετά απλό γι' αυτούς τρόπο παραδίδουν μαθήματα για το πως η μουσική ως πολυδιάστατη τέχνη δείχνει τα διάφορα πρόσωπα της σε έναν δίσκο, αλλά και πολλές φορές μέσα στα πλαίσια ενός κομματιού. Αυτή είναι η έννοια του progressive φίλοι μου και οι Art Of Simplicity το έχουν καταλάβει προ πολλού. Όπως είχα πει και παλιότερα όταν άκουσα το demo τους, το να είσαι απλός δεν είναι και τόσο εύκολο. Υπάρχει μια ολόκληρη τέχνη από πίσω...