Armored Saint

Ήταν 27 Ιουνίου του 1997 όταν οι Hammerfall κυκλοφορούσαν την πρώτη τους δουλειά "Glory To The Brave". Το κομμάτι που άνοιγε τον δίσκο ήταν το "The Dragon Lies Bleeding". Ακούγοντας το νέο album των Armored Saint, για τους οποίους γίνεται και λόγος, μου ήρθε συνειρμικά στο νου το τραγούδι των Hammerfall παρομοιάζοντας τον «Ενισχυμένο» Άγιο με δράκο που στην περίπτωση μας, σίγουρα κείτεται αιμόφυρτος. Σαν να μην έφτανε αυτό, το πυροσβεστικό σώμα έχει περάσει από εκεί που έχει ξαπλώσει και έχει ρίξει όσο νερό υπάρχει σε όλα τα βυτία, στερώντας από τον δράκο να βρυχηθεί και να βγάζει φλόγες όπως παλιά.

Αν τα παραπάνω σας φαίνονται ή σας ηχούν παράξενα, μια ακρόαση της νέας δουλειάς των Armored Saint ίσως και σας κάνει να συμφωνήσετε μαζί μου. Με όσους έχουν παρακολουθήσει στενά την πορεία του group μάλλον θα συγκλίνουν οι γνώμες μας. Οι Armored Saint μάς έχουν συνηθίσει να βγάζουν δουλειές που αρέσουν από πολύ ως πάρα πολύ και κάποιες εκ των οποίων έχουν μπει στο πάνθεον των κυκλοφοριών που χαρακτηρίζουν ένα ολόκληρο είδος. Δυστυχώς, η νέα τους προσπάθεια δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Ενώ το album ξεκινάει αρκετά καλά με τα "Loose Cannon", "Head On", "Left
Hook From Right Field" και "Get Off The Fence" και σε προδιαθέτει για ένα καλό αποτέλεσμα, από το  πέμπτο κομμάτι "Chilled" και μετά, πέφτει απότομα η ποιότητα. Δυστυχώς οι υπόλοιπες συνθέσεις είναι άνευρες και χωρίς το γνωστό τσαμπουκά και feeling που απέπνεαν οι παλιότερες. Μικρή όαση είναι το γρήγορο "Little Monkey" αλλά τι να το κάνεις; Όταν ένα group σού προκαλούσε ανατριχίλες στην ραχοκοκαλιά και τώρα έχει φτάσει σε σημείο να ηχεί σε πολλά σημεία σαν νέο αμερικάνικη -θέλω να παίζω σκληρά- μπάντα, πάει πολύ!

Για να μην παρεξηγηθώ το album άσχημο δεν είναι. Απλά δεν έχει καμία σχέση με όλες τις προηγούμενες δουλειές τους. Ευτυχώς, μουσικά θυμίζουν την προηγούμενη κυκλοφορία τους, βέβαια 10 σκάλες πιο κάτω ποιοτικά και παικτικά, αλλά και πάλι λείπει αυτό το κάτι. Αυτή η σπιρτάδα που κάνει τους μουσικούς να δημιουργήσουν τραγούδια που θα ακούγονται για πολλά χρόνια. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο κομμάτι που  διέρρευσε στο διαδίκτυο ήταν το "Loose Cannon" που είναι αναμφισβήτητα το καλύτερο τραγούδι στο album. Ίσως να ήταν ένα  διαφημιστικό τρικ για να προσελκύσουν τον οπαδό. Μπορεί να είμαι πολύ αυστηρός και να μην ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά τουλάχιστον κατά την γνώμη μου όταν λέγεσαι μεγάλη και  διάσημη μπάντα στο είδος σου πρέπει να βγάζεις από αξιοπρεπείς ως σχεδόν τέλειες κυκλοφορίες, αλλιώς μην το κάνεις καθόλου. Καλύτερα αφανής παρά ρεζιλεμένος. Ανά στιγμές μού δίνεται η  εντύπωση ότι μαζεύτηκαν σε ένα studio απλά να «βαρέσουν», να κυκλοφορήσουν κάτι, έτσι ίσως  για να κάνουν και καμία περιοδεία και να γεμίσουν λίγο τις μάλλον άδειες τσέπες τους. Το γενικό μουσικό περιεχόμενο του album δείχνει ότι βαριόντουσαν, κάτι που φαίνεται και στην απλοϊκότητα των συνθέσεων. Θα μου πείτε, καλά ρε φίλε δεν κριτικάρεις τους Dream Theater και θα έχετε δίκιο. Αν γυρίσουμε όμως στο παρελθόν θα δούμε ότι τα τραγούδια τους είχαν μια κάποια μουσική ποικιλία και εναλλαγή και δεν βασίζονταν σε ένα riff που το χρησιμοποιούν για 4 ή 5 λεπτά. Πάλι καλά που ακούγονται ακόμα κιθαριστικά solo κατά την διάρκεια των τραγουδιών!

Από ποιοτικής άποψης, ο δίσκος χωρίζεται στην μέση. Τα 5 από τα 10 τραγούδια είναι κάπως αξιόλογα και θυμίζουν λίγο το πάλαι ποτέ κραταιό συγκρότημα. Τα αλλά 5 έχουν μάλλον το ρόλο των fillers. Είναι πως θα σε μάθει κανείς. Όταν σε έχει συνηθίσει σε αξιομνημόνευτες δουλειές δεν μπορείς να συμβιβαστείς με την μετριότητα. Από την άλλη, όλοι έχουν την ευκαιρία του ενός λάθους. Οι Armored Saint για μένα το έκαναν με το "La Raza". Αν συνεχίσουν δισκογραφικά, εύχομαι να μην επαναλάβουν τέτοιο λάθος γιατί όπως λέει και ο λαός μας: «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Όσοι δεν έχετε ακούσει τις παλιότερες δουλειές της μπάντας, σπεύσατε επειγόντως τρέχοντας στο πλησιέστερο δισκάδικο. Έπειτα ακούστε και το νέο album και θα δείτε την διαφορά. Από την άλλη ο καθένας έχει την γνώμη του. Κανείς δεν πρέπει να επηρεάζεται από κανέναν παρά μόνο από τα αυτιά του, όποτε και σε αυτό το album πράξτε αναλόγως. Ό,τι και να γίνει, η τελική απόφαση αν μας αρέσει κάτι ή όχι είναι καθαρά προσωπική.