Arianna K

Η Αριάννα είναι η κόρη του Γιώργου Καρανικόλα των Last Drive. Είναι αδύνατον να μην αναφερθεί κάποια στιγμή στο κείμενο αυτό, οπότε ας γίνει στην αρχή για να ξεμπερδεύουμε. Γιατί στην πραγματικότητα το γεγονός αυτό δεν έχει καμμία σχέση με τον εν λόγω δίσκο, την κυκλοφορία του, την ποιότητα του ή το ύφος του. Είναι μια ανεξάρτητη δουλειά και η αξία της μας υποχρεώνει να της φερθούμε ως τέτοια.

Αυτό που σίγουρα δεν μπορεί να περάσει ασχολίαστο είναι η ηλικία της Αριάννας. Ξεκινώντας να ηχογραφεί στα 16 της και ολοκληρώνοντας στα 21 της υπάρχουν διάσπαρτα αρκετά σημάδια αυτής της εξέλιξης στη μουσική της. Παρότι ηχητικά οι ομοιότητες είναι μικρές (εντάξει, και ποιοτικά φυσικά μιλάμε για άλλα μεγέθη) δεν μπορώ να μην πω ότι ως τόλμημα θυμίζει την Kate Bush όταν σε παρόμοια ηλικία τόλμησε φιλόδοξα να παρουσιάσει μια έντονα καλλιτεχνική άποψη για την pop/rock μουσική. Αντίστοιχα η Αριάννα πιάνει ένα pop/indie νήμα και το ξετυλίγει όχι με τον εύκολο τρόπο, αλλά προσπαθώντας να προσδώσει μια βαθύτερη υπόσταση από απλά τραγούδια που θα μπορούσαν να παιχτούν στο ραδιόφωνο. Όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοια και μάλιστα αποτελούν έναν πολύ καλό τρόπο γνωριμίας με τη μουσική της. Το "Seabird" ξεχωρίζει ανάμεσα τους.

Αυτή της η προσπάθεια εκφράζεται κυρίως συνθετικά και ενορχηστρωτικά, όχι παικτικα. Είναι ο τρόπος που τα όργανα (με προεξέχοντα τα πλήκτρα που παίζει η ίδια) δένουν μεταξύ τους, οι δυναμικές που αναπτύσουν και οι μη προβλέψιμες φωνητικές (και όχι μόνο) μελωδίες που αποτελούν τα πιο θελκτικά στοιχεία της μουσικής της και αφήνουν ελπίδες για το μέλλον λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία της. Εδώ πρέπει να δώσουμε τα εύσημα και στην εξαιρετική και με βάθος παραγωγή στην οποία εχει βάλει ένα χέρι και ο πατέρας της.

Πάντως μέσα από όλα αυτά τα θετικά βγαίνουν και οι όποιες αδυναμίες που πρώτα και κύρια έχουν να κάνουν με τη φωνή της και το πώς τη διαχειρίζεται. Είναι αρκετές οι στιγμές που θα έβαζες στοίχημα ότι από αυτόν τον παράγοντα και μόνο μπορείς να αναγνωρίσεις τα παλιότερα τραγούδια όπου η φωνή της προδίδει την ηλικία της, τόσο από την άποψη του πόσο άγουρη ακούγεται, όσο και στο πώς τη διαχειριζεται. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι είτε τα τραγούδια είναι καλύτερα προσαρμοσμενα στα δεδομένα της είτε έχει αποκτήσει την ωριμότητα να τα ερμηνεύσει καλύτερα. Για παράδειγμα το "Steps" επιδεικνύει οικονομία στην ερμηνεία και την αίσθηση του ρυθμού της φρασεολογίας σε ένα τραγούδι που βασίζεται πολύ σε αυτά τα δύο.

Τα όποια ψεγάδια όμως, μάλλον πρέπει περισσότερο σαν παράσημο να τα φοράει ο δίσκος πάρα ως κάτι άλλο. Γιατί είναι σημάδια προόδου ακόμα και μέσα στον ίδιο τον πρώτο της (μην ξεχνάμε) δίσκο και κυρίως γιατί είναι πράγματα που η εμπειρία θα διορθώσει μόνη της. Οι βάσεις είναι πολύ γερές και το τελικό αποτέλεσμα ήδη πολύ ελκυστικό για να περάσει απαρατήρητο.