Arcade Fire

Neon Bible

Rough Trade (2007)
Από τον Κωστή Αγραφιώτη, 07/01/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Όταν είσαι ποιοτικός σε ακούν λίγοι. Όταν είσαι εμπορικός σε ακούν πολλοί αλλά για λίγο καιρό. Όταν συνδυάσεις και τα δύο θα σε ακούν πολλοί για πολύ καιρό. Και αν ο δεύτερος δίσκος ενός συγκροτήματος είναι ένα βασικό κριτήριο για τη μετέπειτα πορεία αυτού, τότε οι Καναδοί Arcade Fire, στην οριακή για αυτούς περίσταση της κυκλοφορίας του δεύτερου δίσκου μετά από ένα εξαιρετικό ντεμπούτο, καταφέρνουν να αναδειχθούν νικητές σε πολλαπλά μέτωπα: Ξεπερνούν την πρώτη τους δουλειά, διευρύνουν τη φήμη τους, αποκτούν βάση αφοσιωμένων οπαδών και καταφέρνουν το μοναδικό: Περικλείουν την αστείρευτη ενέργεια που χαρακτηρίζει τα live τους σε ένα δίσκο που -όπως και ο προκάτοχός του- πενθεί... Πενθεί για τον πόλεμο, για το τσουνάμι, για τη φτώχεια!

Αρκετά με τα γενικά όμως. Στο "Neon Bible" το baroque pop πνεύμα των REM συναντάει την παράνοια των Flaming Lips, την εκρηκτικότητα του Bruce Springsteen, την bossanova περίοδο των Pixies, την καυστικότητα και τον κυνισμό του Roger Waters και την -ας το παραδεχτώ και μία φορά- στόφα που έκανε τους U2 από μία απλή alternative μπάντα να θεωρούνται ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της μικρής μας γης.

Στα πρόσωπα των Arcade Fire (και δη του "Neon Bible"), το ανεξάρτητο (λέγε με indie) rock αποκτά δραματικό, θεατρικό μα πάνω από όλα ορχηστρικό χαρακτήρα. Οι Καναδοί «ντύνουν» τα κομμάτια τους με αρκετά περιπετειώδεις ενορχηστρώσεις (έγχορδα, πνευστά και χορωδιακά φωνητικά) και ενίοτε progressive αναζητήσεις, οι οποίες ίσως να αργήσουν να σας αποκαλύψουν τα μυστικά τους, αλλά όταν το κάνουν θα βρείτε στο πρόσωπό τους ένα μοναδικό φίλο. Ίσως λίγο μελαγχολικό... αλλά πιστό!

Η 7άδα από τη Βόρεια Αμερική, κάνοντας ακόμα τα πρώτα της ουσιαστικά βήματα (δεν έχουν περάσει άλλωστε ούτε 5 χρόνια από την ίδρυση της μπάντας), συνεχίζει να πειραματίζεται με τον ήχο της. Από τη μία κάτι τέτοιο βοηθάει στο να παραμείνουν οι μουσικοί τους ορίζοντες ορθάνοιχτοι, από την άλλη τους οδηγεί αναπόφευκτα σε 1-2 φλύαρες στιγμές που ναι μεν δεν κλέβουν πολύ από το «φως» του "Neon Bible", αλλά σίγουρα αν απουσίαζαν θα μιλούσαμε για ένα αριστούργημα από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ε, ας αφήσουμε κάτι τέτοιο για τον επόμενο δίσκο...

Δίσκος του 2007!

  • SHARE
  • TWEET