Aqua Nebula Oscillator

Οι Γάλλοι Aqua Nebula Oscillator είναι μία κατηγορία μόνοι τους σε ό,τι έχει να κάνει με το σκοτεινό ψυχεδελικό rock που παίζουν. Με στοιχεία τόσο από space rock και garage όσο και από stoner και sludge μπορεί να πει κανείς ότι είναι μία διασταύρωση των Hawkwind με τους Neurosis, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.

Το μόνο πιο παράξενο στην ιστορία του συγκροτήματος από τη μουσική τους, πρέπει να είναι το γεγονός ότι επιλέχθηκαν από τον Ian Astbury για να ανοίγουν τις συναυλίες των Cult και ένας θεός ξέρει τι αντιμετώπιση πρέπει να είχαν από τους πιθανότατα απροετοίμαστους θεατές. Διότι είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς αυτή η μίξη σκοτεινής occult και διαστημικής θεματολογίας, με ινδικές μουσικές επιρροές, βαριά ψυχεδέλια, κιθαριστικά ξεσπάσματα που συνοδεία Farfisa δείχνουν να έρχονται απευθείας από τα 60s, drone και θορυβώδεις στιγμές και κάθε άλλο παρά μελωδικά φωνητικά, μπορεί να χωνευθεί από οποιοδήποτε mainstream κοινό.

Ο τρίτος δίσκος τους (με τον πρωτότυπο τίτλο "Third"), μετά από σιωπή τεσσάρων ετών, δεν αλλάζει τίποτα από τα παραπάνω, αποτελεί όμως μία ακόμα εξαιρετική είσοδο σε όποιον τολμάει να μπει στον κόσμο των Aqua Nebula Oscillator. Μοιρασμένος σε στιγμές πιο ατμοσφαιρικές (π.χ. "Dead Soul" - ίσως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, "Kill Yourself", "Incadesence") και πιο «τσίτα-τα-γκάζια» (π.χ. "Turn On", "Black Sun", "Lucifer") δείχνουν ότι μπορούν με ευκολία να παίζουν με τους ρυθμούς και το μυαλό σου εξίσου. Ακόμα και αν η πρώτη ακρόαση δεν είναι αρκετή (θα αναλωθεί στην προσπάθεια να καταφέρεις να μπεις στον κόσμο τους) από τη δεύτερη και μετά θα νιώσεις μάλλον εθισμένος και συνεπαρμένος.

Σε εποχές που το underground είναι πιο εύκολα προσβάσιμο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, οι Γάλλοι μπορεί να ελπίζουν ότι η πραγματικά πολύ καλή και πρωτοπόρα δουλειά τους, παρά την ιδιορρυθμία της, θα χτυπήσει το νεύρο ενός κοινού που υπάρχει εκεί έξω, ακόμα κι αν αυτό δεν το ξέρει ακόμα.