Apokalyptic Raids

The Pentagram

Hells Headbangers (2019)
Από τον Γιάννη Δούκα, 08/11/2019
Necromaniac Is Back
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δε χρειάζεται να γραφεί κάτι ιδιαίτερο για να φανερωθεί ότι group τύπου Apokalyptic Raids απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε κόσμο ζουρλαμένο με τους Hellhammer. Σίγουρα όμως όσοι έχουν μπει βαθιά στο λαγούμι των Βραζιλιάνων γνωρίζουν ότι δεν είναι και τόσο αυστηρή τούτη η συνεπαγωγή. Χωρίς αμφισβήτηση εάν δε τη παλεύεις μία με τους Ελβετούς εδώ δε θα βρεις κάτι ενδιαφέρον. Aλλά αν είσαι ελάχιστα βαμμένος με την αρχαία παρέα του 18χρονού Warrior, θα δεις ότι ο κύριος Necromaniac (ο ιθύνων νους πίσω από τους Raids) έχει κι άλλα καλούδια στη μουσική του.

Προσωπικά ο λόγος που λατρεύω τούτους εδώ, όπως και σχήματα τύπου Warhammer ή Usurper είναι ότι τη δεκαετία του 90 σπάνιζαν οι άνθρωποι με τους οποίους μπορούσες να μοιραστείς τη λατρεία σου για τους Hellhammer ή ακόμα και για τους Frost. Ειδικά οι πρώτοι - αν εξαιρέσεις κομμάτι black metalers - θεωρούνταν κουλοί, σκατένιοι ή μουσική για πιτσιρικαρία. Ο ίδιος ο Fischer φρόντιζε τότε όταν αναφέρονταν το όνομα αυτό να πάθαινε κάτι σαν αλλεργία, να έβγαζε σπυριά! Οι καιροί άλλαξαν, εταιρίες έβγαλαν box, super duper εκδόσεις με τα demo, βιβλία κ.ο.κ. Προσφάτως δε, το μέταλ κοινό είχε και προφανώς θα έχει τη δυνατότητα να ακούσει πάμπολλα από αυτά τα τραγούδια ζωντανά. Που να το φανταζόμασταν, έτσι;

Η μουσική της πρώιμης εκδοχής των Celtic Frost εμπεριείχε μπόλικη φαντασία, τεστοστερόνη (όπως τα λέει ο Μεγάλος στο βιβλίο του) αλλά και κάτι που θα μπορούσε να περιγραφεί σαν να βρίσκεσαι στη μέση ενός νεκροταφείου κάπου στο σούρουπο. Η έννοια του θανάτου, ίσως στην εφηβική της εκδοχή, μαζί με τα δερμάτινα jacket και μπόλικο N.W.O.B.H.M. δημιούργησαν τότε κάτι μοναδικό και συνάμα παράξενο. Αυτήν την αλλόκοτη αίσθηση, βαθιά μεταλική, σχήματα σαν τους Apokalyptic Raids προσπαθούν να την παραγάγουν με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια. Η πρώτη εντύπωση δε, είναι ότι πρόκειται για ένα κανονικό tribute. Από τα κουρδίσματα, τον ήχο στα τύμπανα, τα φωνητικά και τα θέματα στις κιθάρες, όλα σχεδόν δείχνουν προς Ελβετία. Εφόσον όμως περάσετε το συγκεκριμένο στάδιο (το οποίο επαναλαμβάνω ουδόλως χαλάει κάποιους) θα βρείτε και πράγματα από Slaughter έως κλασικού heavy αρχών 80ies.

O Leon Manssur αν και του πήρε περίπου οκτώ χρόνια για να βγάλει το "The Pentagram" δείχνει σε τρομερή συνθετική φόρμα, ενώ και οι υπόλοιποι στο group τα πάνε εξαιρετικά. Είναι πολύς ο καιρός που παίζουν μαζί και πλέον είναι άψογα δεμένοι. Από κει και πέρα, στα εννιά τραγούδια που θα ακούσετε ελάχιστα πράγματα περισσεύουν. Στάζει πώρωση ο δίσκος, ειλικρινά. Το "Necromaniac (Is Back)" σε κάνει να ανατριχιάζεις. Τα leads στο τραγούδι μυρίζουν νύκτα και φρεσκοσκαμμένους τάφους. Τα φωνητικά στο “Satan Laughs" και η γέφυρα θα συγκινήσει όσους μερακλήδες νιώθουν με τούτα τα διαμαντάκια. Αλήθεια πόσο γαμάτα ακούγονται τα τύμπανα εκεί. Η doom - ίλα του "The Ghost And The Hammer" έχει τον τρόμο μέσα της ενώ στο "My Triumph" το riff είναι απόλυτα ξεθεωτικό. Λιώνεις! Το φινάλε έχει μια ωραία έκπληξη, αφού τραγούδια σαν το "The Story Of Pope Joan" ξεφεύγουν αρκετά από την πεπατημένη του group. Επαναλαμβάνω όχι ότι το είχαμε ανάγκη να γίνει αυτό αλλά δε μας χαλάει και λίγο ποικιλία. Το συγκεκριμένο λοιπόν είναι εντελώς heavy metal, θυμίζει κάτι σαν Pagan Altar ή Witchfynde. Χωρίς όμως να είναι και 100% πλήρης μια τέτοια περιγραφή. Ο ίδιος ο Necromaniac το περιγράφει σαν N.W.O.B.H.M. κομμάτι, κάτι που έχει ξανά επιχειρήσει και στο παρελθόν. Θυμηθείτε το "I’m A Metal Head". Αρκετά επικό (όχι μακριά από το "When The World Ends In Fire") και σκοτεινό κλείνει ιδανικά το δίσκο, ο οποίος έχει για κρυφό τραγούδι μια διασκευή στο "Massacra". Αυτό όντως μοιάζει λίγο υπερβολικό, είναι αντιληπτό. Θα πει κάποιος ότι και τα δικά τους δεν απέχουν πολύ από διασκευές αλλά ας το ξανά τονίσουμε ότι απευθύνονται σε καμένους. Σε τύπους που ακούγοντάς τους φαντασιώνονται ότι κάνουν headbanging στο Caverna II. Μιας και το αναφέραμε, όλες οι διασκευές τους κατά καιρούς σπέρνουν. Έτσι και αυτή.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε πέρυσι τον Ιούλη μέσω της Hell Music, εταιρίας του Leon. H Hells Headbangers ανέλαβε φέτος να το επανεκδώσει και να το διαδώσει σε πιο μεγάλο κοινό με εκδόσεις βινυλίου, CD και κασέτας. Από τα συνολικά πέντε δισκάκια τους νομίζω ότι αυτό είναι από τα καλύτερα για να μπείτε μέσα στη κρύπτη των Apokalyptic Raids. Οπότε το ερώτημα είναι απλό, Are you morbid?’

  • SHARE
  • TWEET