Anvil

Είναι κάποια συγκροτήματα που οι μεγαλύτεροι ηλικιακά χαρακτηρίζουν τίμια. Ο λόγος είναι ότι πάντα ακολουθούσαν την καρδιά τους στα μουσικά μονοπάτια που επέλεγαν να εκφράζονται, χωρίς να υπολογίζουν τις πωλήσεις. Ποτέ δεν άλλαξαν στυλ, προφασιζόμενα την επικαιρότητα ή ότι η metal μουσική πρέπει να εκμοντερνιστεί. Οι Anvil είναι από τους τελευταίους που πρεσβεύουν συνέχεια όλα τα παραπάνω. Για 30 συναπτά έτη κάνουν αυτό που η ψυχή τους θέλει, ακούγοντας μόνο τους οπαδούς τους. Μικρή απόδειξη αποτελεί και το DVD που κυκλοφορήσαν δυο χρόνια πριν, στο οποίο παρουσιάζεται η ζωή τους. Ο καθένας μπορεί να δει τις δυσκολίες που έχει μια μπάντα που για πολλούς λόγους δεν έχει γίνει μεγαθήριο.

Το 2011 τους βρίσκει να κυκλοφορούν τη 14η δουλειά τους με συμβολικό τίτλο "Juggernaut Of Justice". Αν ψάξετε καλά, η ετυμολογία της λέξης «juggernaut» είναι μια μεταφορική δύναμη ή αντικείμενο που διαλύει τα πάντα στο πέρασμα του. Ίσως έτσι να θέλουν να μεταδώσουν το μήνυμα τους ότι μέσω της μουσικής τους θα μπορέσουν να εμβολίσουν τα κακώς κείμενα για αυτούς και όλα αυτά που «τους χαλάνε», εξ ου και το αντίστοιχο εξώφυλλο, που σαν παγοθραυστικό «κόβει στα δυο» τα κύματα.

Ακούγοντας το άλμπουμ καταλαβαίνεις ότι δεν είχαν άδικο και μάλλον δεν ονόμασαν τυχαία έτσι το δίσκο. Τι και αν τα δυο βασικά μέλη είναι πάνω από 50 χρονών; Αποδίδουν λες και μόλις μπήκαν στην εφηβεία! Με συνθέσεις που σφύζουν από δύναμη και ηχητική «αλητεία», δηλώνουν παρόντες με κάθε τους riff. Κανονικά θα έπρεπε να έκαναν ένα άλμπουμ με πιο ήρεμα τραγούδιαμ έχοντας άντε και δυο-τρία πιο έντονα, απλά για να σπάνε τη μονοτονία. Αντιθέτως, αυτοί έγραψαν νέα κομμάτια, που ως επί το πλείστον είναι σε γρήγορες φόρμουλες. Όλες οι συνθέσεις, ακόμα και οι πιο αργές, που είναι λίγες σε όλο το δίσκο, σε πιάνουν από τα αχαμνά και δε σε αφήνουν να χαλαρώσεις. Το βασικό χαρακτηριστικό όλων είναι ο ηχητικός δυναμισμός που αποπνέει η κάθε σύνθεση του δίσκου.

Βασισμένοι πάντα μουσικά στη χωρά προέλευσης τους, αναμειγνύουν με πολύ καλό τρόπο τα παραδοσιακά metal στοιχεία με αυτά του αμερικανικού power metal. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι είναι ένα από τα πρώτα αναγνωρίσιμα συγκροτήματα του αμερικανικού ήχου. Μου είναι κάπως δύσκολο να ξεχωρίσω μια σύνθεση από το άλμπουμ και αυτό γιατί όλες είναι τόσο καλά στημένες, που έχουν να δώσουν κάτι στον ακροατή. Θέλετε λόγω ωραίων μελωδιών, ευκολομνημόνευτων ρεφραίν ή κάτι άλλο; Διαλέξτε εσείς αυτό που θα σας κάνει να αγαπήσετε το δίσκο. Θα έχετε πολλούς λόγους. Ο καθένας θα βρει σίγουρα ένα κομμάτι που θα ξεχωρίσει. Οι Anvil δεν έχουν πέσει στην παγίδα να αναμασάνε τον εαυτό τους και να έχουν ίδιας μορφής κομμάτια. Σε κάθε ένα έχουν δώσει ένα ιδιαίτερο στυλ που θα ικανοποιήσει τον οπαδό, αφού ό,τι συναίσθημα βιώνει ανά πάσα στιγμή οι Anvil του έχουν βάλει τις κατάλληλες νότες.

Όσοι έχουν ασχοληθεί ενδελεχώς με τους Anvil θα συνειδητοποιήσουν ότι έχουν δημιουργήσει μια ταυτότητα και στοιχεία σήματα κατατεθέντα, που διατηρούν για άλλο ένα άλμπουμ. Ένα με δυο riff ανά κομμάτι, solo ποικιλόμορφα και μελωδίες που «σε στέλνουν» ανά στιγμές είναι πάλι εδώ. Ο Steve "Lips" Kudlow, τραγουδιστής της μπάντας, έχει ακόμα περίσσια τρέλα, την οποία εκφράζει μέσω του μικροφώνου. Σύμμαχοι του και οι άλλοι δύο, που όντας μαζί από το 1996 έχουν δημιουργήσει ένα rhythm section το οποίο αν μη τι άλλο είναι άρτια δουλεμένο και εκτελεί τα τραγούδια με μοναδικό τρόπο. Παρόλο που το άλμπουμ έχει 11 κομμάτια και ένα instrumental, δεν κουράζει, ακούγεται πολύ ευχάριστα και θέτει πολύ εύκολα τις βάσεις για να είναι ένα από τα καλυτέρα που έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα. Μάλιστα, αν έχεις χρόνο το ξανακούς με χαρά. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το τελευταίο κομμάτι, "Paranormal", που ηχεί όπως ο τίτλος του. Με διάρκεια 07:05, μάλλον θα είναι το "Black Sabbath" των Anvil! Για τους πολύ φανατικούς να αναφέρω ότι η περιορισμένη έκδοση του άλμπουμ θα έχει bonus τα "The Station" και "Tonight Is Coming", ενώ η iTunes έκδοση θα έχει bonus το "What I Want to Be", πέρα των 12 συνθέσεων.

Οι Anvil χρειάζονται τη στήριξη όλων. Είτε είναι των γούστων σου, είτε όχι, καλό είναι να συμβάλουμε όλοι έτσι ώστε οι άξιοι αντιπρόσωποι του metal να μη μένουν συνεχώς στην αφάνεια. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ευχαριστούμε κάποιους που είναι σταθερά αγνοί στα ιδανικά τους. Ειδικά καλλιτέχνες σαν τους Anvil, που μας χαρίζουν πάντα δουλειές οι οποίες είναι από πολύ καλές και πάνω ποιοτικά και μας δίνουν πολλές ώρες διασκέδασης. Πόσοι είναι πια σαν αυτούς; Ελάχιστοι...