Anders Osborne

Black Eye Galaxy

Alligator (2012)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 31/05/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ξεκινώντας θα δανειστώ μια φράση του Henning Mankell για τους αρχαιολόγους η οποία ταιριάζει γάντι και στους μουσικόφιλους: «Ποτέ δεν ξέρουμε αν θα βρούμε αυτό που ψάχνουμε ή αν ψάχνουμε αυτό που θέλουμε να βρούμε. Αν πετύχουμε το στόχο μας νιώθουμε διπλά ευτυχείς».

Η περίπτωση του Σουηδού τραγουδοποιού Anders Osborne είναι από κάθε άποψη σίγουρη επιτυχία. Γιος μουσικού, μεγάλωσε με jazz και τους τραγουδοποιούς του '60 και του '70. Εγκαταστάθηκε από το 1990 στη Νέα Ορλεάνη όπου και μυήθηκε στα blues μέσα σε ένα πολυπολιτισμικό κλίμα. Από τότε περιοδεύει και δημιουργεί μουσική με την ελευθερία που αρμόζει σε κάθε καλλιτέχνη που δεν κοιτά ταμπέλες, σύνορα και συμβάσεις.

Έτσι και στο "Black Eye Galaxy" συνεχίζει την παράδοση που τον θέλει να μπλέκει τις επιρροές του δημιουργώντας ένα πολύ αξιόλογο αποτέλεσμα. Έτσι μπορεί να ροκάρει τα μπλουζ του αλα Led Zeppelin ("Send Me A Friend", "Black Tar") προσθέτοντας πινελιές ψυχεδέλειας και αμέσως μετά να περνά σε country φόρμες θυμίζοντας άλλοτε τον John Hiatt και τον Tom Petty ("Dancing In The Wind", "When Will I See You Again?") και άλλοτε τον Neil Young ("Mind Of A Junkie", "Lean On Me/Believe In You"). Δεν λείπουν και οι εκπλήξεις με το "Black Eye Galaxy" να τζαμάρει διαστημικά στο πνεύμα των Grateful Dead, αλλά και με το γλυκό "Higher Ground" με τη βοήθεια από τα έγχορδα και την υπόλοιπη οικογένεια στα φωνητικά. Στιχουργικά η παλέτα είναι πλούσια, με πολλές ενδοσκοπικές και αυτοβιογραφικές αναφορές μέσα πάντα από τη ματιά ενός ταξιδευτή, με την τελευταία να υποστηρίζεται ιδανικά από την πλειονότητα των συνθέσεων.

To άλμπουμ διαθέτει ενδιαφέρουσες μελωδίες, όμορφες ενορχηστρώσεις και τρυφερές ερμηνείες. Ικανοποιεί έτσι διπλά όσους ψάχνουν για καλή μουσική χωρίς ταμπέλες και στα δύο επίπεδα: Σου δίνει την ποιότητα που έψαχνες και ταυτόχρονα επιβεβαιώνει ότι βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο. Αν ακούτε μουσική και όχι είδη μουσικής μπορείτε να εμπιστευτείτε αυτό τον υπέροχο τραγουδοποιό.

15 seconds review (εμπρός στον rock ψυχίατρο):

Send Me A Friend: When the guitar breaks
Mind Of A Junkie: Neil Young in mind
Lean On Me/Believe In You: Harvest the melody
When Will I See You Again?: Heartland rock heartache
Black Tar: Led- light the blues
Black Eye Galaxy: Grateful love in space
Tracking My Roots: Country roadtrip
Louisiana Gold: The sound of New Orleans bound
Dancing In The Wind: Young & P(r)etty
Higher Ground: Sweet & Classic harmonies
  • SHARE
  • TWEET