Οι Σουηδοί Amon Amarth επιστρέφουν με το "Surtur Rising", τρία χρόνια μετά το "Twilight Of The Thunder God", το οποίο κατά πολλούς αποτέλεσε την καλύτερη στιγμή τους. Το παράδοξο με αυτή τη μπάντα είναι πως, αν και βρίσκεται αρκετά χρόνια στο χώρο, δεν έχει κανείς να της προσάψει μια κυκλοφορία που δε στάθηκε στο επίπεδο των υπολοίπων. Με άλλα λόγια, μέτρια κυκλοφορία δε θα συναντήσει κανείς στη δισκογραφία τους.
Από την άλλη, ίσως πει κάποιος πως εδώ και χρόνια οι Amon Amarth έχουν κατασταλάξει στο ύφος τους και, χωρίς πολλούς πειραματισμούς και αλλαγές από δίσκο σε δίσκο, προσφέρουν στον ακροατή αυτό που αποζητά, αυτό στο οποίο τον έχουν συνηθίσει. Και έτσι είναι όλοι χαρούμενοι και ικανοποιημένοι. Έτσι, ερχόμαστε στο "Surtur Rising", το οποίο κατά κάποιο τρόπο είναι μια συνέχεια του "Twilight Of The Thunder God", με καθαρότερη παραγωγή. Σουηδικό death metal με αρκετές μελωδίες και επικό χαρακτήρα, που μετουσιώνει σε ήχο το περιεχόμενο των στίχων. Οι ταχύτητες εναλλάσσονται ευχάριστα, τα lead δίνουν και παίρνουν, ενώ και τα φωνητικά είναι σα να προέρχονται πραγματικά από έναν αληθινό απόγονο των Βίκινγκς. Κάτι που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αν λάβει κανείς υπόψη του το παρουσιαστικό του Hegg. Οι συνθέσεις στέκονται όλες πολύ καλά και δύσκολα βρίσκει κανείς κομμάτι που υστερεί ή υπερτερεί εμφανώς από τα υπόλοιπα.
Οι Amon Amarth καταφέρνουν και στο "Surtur Rising" να δημιουργήσουν κάτι δικό τους, δίχως να επαναλαμβάνονται. Η ικανότητά τους αυτή είναι και το μεγάλο τους όπλο, που ευελπιστώ να μην τους εγκαταλείψει σύντομα. Είτε είστε εξοικειωμένοι με τη μπάντα και έχετε ζήσει στιγμές ακούγοντας τις προηγούμενες κυκλοφορίες της, είτε είστε διατεθειμένοι να απολαύσετε έναν εξαιρετικό δίσκο σουηδικού death metal, αφεθείτε άφοβα να σας παρασύρει το "Surtur Rising".
Για το τέλος δε θα μπορούσα να μη σχολιάσω τις διασκευές στα "Balls To The Wall" των Accept, "War Machine" των KISS και "Aerials" των System Of A Down, που μπορεί να βρει κανείς στις διάφορες εκδόσεις του δίσκου, με τη δεύτερη να είναι η πιο ενδιαφέρουσα εξ αυτών και, δυστυχώς, την τελευταία μια, κατά την προσωπική μου άποψη, άστοχη επιλογή.
Από την άλλη, ίσως πει κάποιος πως εδώ και χρόνια οι Amon Amarth έχουν κατασταλάξει στο ύφος τους και, χωρίς πολλούς πειραματισμούς και αλλαγές από δίσκο σε δίσκο, προσφέρουν στον ακροατή αυτό που αποζητά, αυτό στο οποίο τον έχουν συνηθίσει. Και έτσι είναι όλοι χαρούμενοι και ικανοποιημένοι. Έτσι, ερχόμαστε στο "Surtur Rising", το οποίο κατά κάποιο τρόπο είναι μια συνέχεια του "Twilight Of The Thunder God", με καθαρότερη παραγωγή. Σουηδικό death metal με αρκετές μελωδίες και επικό χαρακτήρα, που μετουσιώνει σε ήχο το περιεχόμενο των στίχων. Οι ταχύτητες εναλλάσσονται ευχάριστα, τα lead δίνουν και παίρνουν, ενώ και τα φωνητικά είναι σα να προέρχονται πραγματικά από έναν αληθινό απόγονο των Βίκινγκς. Κάτι που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αν λάβει κανείς υπόψη του το παρουσιαστικό του Hegg. Οι συνθέσεις στέκονται όλες πολύ καλά και δύσκολα βρίσκει κανείς κομμάτι που υστερεί ή υπερτερεί εμφανώς από τα υπόλοιπα.
Οι Amon Amarth καταφέρνουν και στο "Surtur Rising" να δημιουργήσουν κάτι δικό τους, δίχως να επαναλαμβάνονται. Η ικανότητά τους αυτή είναι και το μεγάλο τους όπλο, που ευελπιστώ να μην τους εγκαταλείψει σύντομα. Είτε είστε εξοικειωμένοι με τη μπάντα και έχετε ζήσει στιγμές ακούγοντας τις προηγούμενες κυκλοφορίες της, είτε είστε διατεθειμένοι να απολαύσετε έναν εξαιρετικό δίσκο σουηδικού death metal, αφεθείτε άφοβα να σας παρασύρει το "Surtur Rising".
Για το τέλος δε θα μπορούσα να μη σχολιάσω τις διασκευές στα "Balls To The Wall" των Accept, "War Machine" των KISS και "Aerials" των System Of A Down, που μπορεί να βρει κανείς στις διάφορες εκδόσεις του δίσκου, με τη δεύτερη να είναι η πιο ενδιαφέρουσα εξ αυτών και, δυστυχώς, την τελευταία μια, κατά την προσωπική μου άποψη, άστοχη επιλογή.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
