Alternative 4

Δεν υπάρχει καταλληλότερος ορισμός για να περιγράψει κανείς τον Duncan Patterson από τον προφανή. Ο ιρλανδικής καταγωγής, αλλά γεννημένος στο Liverpool, μουσικός ήταν ανέκαθεν αυτό που με μια λέξη ονομάζουμε «Καλλιτέχνης». Με ανήσυχο πνεύμα και ρομαντική ψυχή, δεν άντεξε ποτέ να περιοριστεί μουσικά, αλλά ούτε και γεωγραφικά.

Χώρισε τους δρόμους του με τους Anathema μετά το κορυφαίο τους δημιούργημα, "Alternative 4", του οποίου το μεγαλύτερο μέρος των συνθέσεων, ως γνωστόν, του ανήκει. Συνέχισε με τους Αntimatter, μαζί με τον Mick Moss, κυκλοφορώντας μόνο αξιόλογους δίσκους και αποχώρησε εκ νέου για να βαδίσει πλέον σε άλλα μονοπάτια. Με τους Ion πειραματίστηκε με νέα όργανα, κυρίως έγχορδα, κυκλοφορώντας ένα δίσκο τελείως διαφορετικό σε σχέση με το παρελθόν του.

Και έτσι φτάνουμε στο σήμερα, όπου ο Patterson ρίχνει στο τραπέζι την τέταρτη εναλλακτική του λύση. Μαζί με τον Αργεντίνο drummer Mauro Frison και τον Αυστραλό Mark Kelson (The Eternal) σε κιθάρα και φωνή, επαναφέρει τον ηλεκτρισμό στο πρόγραμμά του για πρώτη φορά μετά το 1998. Αυτή η επιστροφή σε παλαιότερο ήχο αλλά και η θεματολογία για την «κατάντια» της ανθρώπινης φύσης αποτελούσαν τα κύρια συστατικά που δημιούργησαν τους Alternative 4.

Φυσικά οι υποψίες θα υπάρξουν, το ίδιο και οι κακοπροαίρετες απόψεις ότι ο Duncan καπηλεύεται το όνομα του δίσκου που έκανε γνωστό τον ίδιο και τους υπόλοιπους Anathema. Αν σκεφτούμε πιο λογικά, όμως, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι αν αυτό που τον ενδιέφερε ήταν η εμπορική ή οικονομική επιτυχία, είχε τη δυνατότητα με πιο απλές κινήσεις να τα έχει καταφέρει. Αντίθετως, με συνεχή ταξίδια σε όλο τον κόσμο άντλησε την έμπνευση του από τα προβλήματα των λαών, διευρύνοντας ταυτόχρονα τις μουσικές του γνώσεις.

Για να επιστρέψουμε όμως στο δίσκο, ο Patterson και οι συνοδοιπόροι του κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα δίσκο που θυμίζει την ατμοσφαιρική doom σκηνή του παρελθόντος, προσθέτοντας έξυπνα θέματα και ήχους από το "Alternative 4". Ταυτόχρονα όμως ανέμειξαν τα soft στοιχεία που περιείχαν οι Antimatter και τα ambient των Ion με πιο βαριές κιθάρες και αργό drumming. O Ιρλανδός, όντας ανέκαθεν λάτρης της λεπτομέρειας, δε διστάζει να προσθέσει τσέλο και φυσικά το αγαπημένο του μαντολίνο. Πινελιές που εκτιμούνται μετά από συνεχείς ακροάσεις, οι οποίες κρίνονται απαραίτητες, ώστε να γίνει αντιληπτός ο πλούτος του δίσκου.

Το "The Brink" των Alternative 4 δεν είναι ο δίσκος ο οποίος θα άκουσει όλος ο κόσμος, κατά πάσα πιθανότητα ούτε αυτός που θα κάνει χιλιάδες πωλήσεις. Είναι ο δίσκος που θα συντηρήσει το βαρύ όνομα του Duncan Patterson και θα λατρέψουν αυτοί που εδώ και χρόνια ακολουθούν τις μουσικές του ανησυχίες.