Alexandros Perros & The Lone Stars

20 Years Anniversary

On Stage (2008)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 13/08/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είκοσι χρόνια είναι πολλά για μία καριέρα που, κακά τα ψέματα, συντηρήθηκε κυρίως με την από στόμα σε στόμα διάδοση και τις ζωντανές εμφανίσεις, παρά με τις πωλήσεις δίσκων ή την άλλως εννοούμενη δημοσιότητα. Κάτι θα αξίζει λοιπόν ο Αλέξανδρος Πέρρος και τα Μοναχικά Αστέρια του από τη συμπρωτεύουσα και αυτό ακριβώς προσπαθεί να συνοψίσει η χορταστική αυτή συλλογή.

Μέσα από δύο cd και ένα dvd παρουσιάζεται ολόκληρη η πορεία του συγκροτήματος μέσα από το rock 'n' roll, το surf, το rhythm 'n' blues και το garage που έπαιξαν και τίμησαν στην καριέρα τους. Αυτός ο συνδυασμός και το πέρασμα από το ένα είδος στο άλλο είναι που εκτιμούσα πάντα στο συγκεκριμένο σχήμα. Δεν επέμειναν ποτέ (μόνο) στο ρετρό rockabilly, αναλαμβάνοντας το ρόλο της ρέπλικας κάποιου Αμερικανού πρωτοπόρου του είδους, αλλά το συνδύασαν με άλλα συναφή είδη, παρουσιάζοντας ένα μίγμα σαφώς παλαιομοδίτικο αλλά όχι και ανούσιο. Μπορεί να μη μπόρεσαν ποτέ να φτάσουν τα ποιοτικά standards ή το καλλιτεχνικό όραμα των Last Drive, για παράδειγμα, αλλά δεν έπαψαν να προσφέρουν αρκετά τραγούδια που θα συγκινήσουν τους φίλους του είδους.

Στα δύο cd που εκτείνονται οι επιλεγμένες στιγμές από τη δισκογραφία τους έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τα riffs και τα licks της κιθάρας του Πέρρου, που πρωταγωνιστούν, αλλά και τη στιβαρή ρυθμική βάση που στηρίζει τα τραγούδια και να μείνουμε σαφώς ικανοποιημένοι. Σε σημεία, μόνο, η προφορά του τραγουδιστή, προσπαθώντας να πετύχει την αντίστοιχη βαριά αμερικάνικη, ακούγεται ιδιαίτερα επιτηδευμένη και προσποιητή, όπως στο "Alcohol", αλλά σε γενικές γραμμές, χωρίς να εντυπωσιάσει, δε θα προβληματίσει κιόλας.

Βέβαια τα συνολικά 44 τραγούδια που παρουσιάζονται (ορισμένα σε live ή εναλλακτικές εκδοχές) σε δυόμισι ώρες μουσικής είναι πολλά για να κρατήσουν το ενδιαφέρουν του ακροατή αμείωτο, με αποτέλεσμα να γίνεται ασυναίσθητα μία κάποια διαλογή στο άκουσμα. Πολύ περισσότερο δε μετά την πρώτη φορά, όταν και πλέον η εικόνα για το συγκρότημα θα έχει ολοκληρωθεί. Κάπως έτσι θα ξεχωρίσουν έξι ή επτά επιλογές από το πρώτο cd, ενώ το δεύτερο, που επικεντρώνεται στη garage punk περίοδό τους, είναι συνολικά σαφώς πιο ενδιαφέρον.

Το extra dvd περιλαμβάνει μερικά πολύ πρόχειρα και ερασιτεχνικά video clip, τα οποία όχι μόνο δεν προσθέτουν, αλλά μάλλον αφαιρούν από την εικόνα του συγκροτήματος. Ευτυχώς έρχεται η προσθήκη εκτεταμένων αποσπασμάτων από τη συμμετοχή τους σε ένα γαλλικό φεστιβάλ από το 1992 καθώς και από το Club 10 στη Θεσσαλονίκη στα 1993 για να εκτιμήσουμε την αξία της επί σκηνής απόδοσής του.

Παραμένοντας επί δύο δεκαετίες και μέχρι σήμερα ένα συμπαθητικό underground cult σχήμα, δε θα τολμήσω να πω ότι άξιζαν για περισσότερα και αδικήθηκαν. Τα προτερήματά τους και οι αδυναμίες τους εκτίθενται όλα στα αυτιά σας σε αυτή τη συλλογή, που θα σας δώσει όσα θα θέλατε να έχετε από το εν λόγω συγκρότημα και μάλλον ακόμα περισσότερα.

  • SHARE
  • TWEET